Η ψυχολογία των χρωμάτων

---

Το κάθε χρώμα προκαλεί διαφορετικά οπτικά ερεθίσματα και κατ’ επέκταση εκφράζει διαφορετικά συναισθήματα.

Η ψυχολογία ενός ατόμου που ντύνεται στα λευκά δεν είναι η ίδια με ενός που προτιμά το κόκκινο. Τα πειράματα και οι έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με την επιρροή των χρωμάτων στον άνθρωπο είναι πάρα πολλά. Έχει παρατηρηθεί, για παράδειγμα, ότι οι άνθρωποι που περιβάλλονται συνέχεια από ζωηρά και φωτεινά χρώματα, χαίρουν καλύτερης φυσικής κατάστασης και ψυχικής ηρεμίας από εκείνους που περιβάλλονται από μουντά χρώματα.

Γιατί δεν εξεγείρεται ο λαός; Ο νόμος Τοκβίλ

---

Tου Σταύρου Κωνσταντακόπουλου – Καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου

«Είναι απολύτως φυσιολογικό τον καιρό των Μνημονίων οι άνθρωποι των μεσαίων και των κατώτερων τάξεων να διαμαρτύρονται, αφού υποφέρουν όλα όσα υποφέρουν. Και ακόμα πιο φυσιολογικό είναι να αναρωτιούνται πότε επιτέλους θα…τερματιστεί το μαρτύριό τους.

Σε αυτήν την έκδηλη αγωνία τους δίνονται πολλές και συχνά αντιφατικές απαντήσεις. Η λαϊκή εξέγερση επίκειται, είναι μια από αυτές ή, πολύ πιο συχνά και σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση, αργεί υπερβολικά ή δεν θα υπάρξει ποτέ.

Η ταξική διάσταση του βιώματος να μεγαλώνεις παιδί με αυτισμό

---

Στη «Λέξη που δε λες», μια τηλεοπτική σειρά που έχει συγκλονίσει όσους την παρακολουθούν, περιγράφεται η ζωή μιας οικογένειας που μεγαλώνει ένα αυτιστικό παιδί: η οδύνη της προσπάθειας να ανταποκριθείς σε μια δύσκολη συνθήκη που αφορά το παιδί σου, οι ανατροπές που βιώνονται στις σχέσεις της οικογένειας, το κοινωνικό στίγμα που υψώνει η άγνοια και ο τρόμος μπροστά στο άγνωστο. Η πραγματικότητα είναι δυστυχώς ακόμη χειρότερη. Αδυσώπητη.

Αυτή την πραγματικότητα αποκαλύπτει η ποιοτική μελέτη «Μεγαλώνοντας παιδί στο φάσμα του αυτισμού: η ταξική διάσταση», που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του διεπιστημονικού ερευνητικού προγράμματος με θέμα τις κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες στην ψυχική υγεία, με επιστημονική υπεύθυνη την αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Αναστασία Ζήση, την ανώτερη λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Νew England της Αυστραλίας Σοφία Μαυροπούλου και την ψυχολόγο Χριστίνα Δαρδάνη.

Το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων

---

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΛΙΑΝΟΣΤΑΘΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ‐ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

Χριστούγεννα, πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου ! Για βγάτε, δείτε μάθετε πώς ο Χριστός γεννιέται! Γεννιέται και βαφτίζεται στο μέλι και στο γάλα. Το Δωδεκαήμερο, μια περίοδος με τεράστια σημασία στη ζωή του λαού, άρχιζε την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων και τελείωνε την παραμονή των Θεοφάνιων. Ήταν μια συνεχής αλυσιδωτή γιορτή, μια περίοδος που χαρακτηρίζονταν από θρησκευτική κατάνυξη και πνευματική ανασυγκρότηση. Ήταν όμως και οι μέρες που ο άνθρωπος έπρεπε να ξεκουραστεί και με ξανανιωμένες τις δυνάμεις να αρχίσει πάλι τον κύκλο της ζωής, με μεγαλύτερη όρεξη, θάρρος και ελπίδα για το μέλλον.

Έθιμα των Χριστουγέννων

---

Χριστούγεννα: Ημέρες χαράς και γιορτής. Τα σπίτια και οι πόλεις φορούν τα γιορτινά τους, αποκτώντας φως και χρώμα, ενώ οι κουζίνες πλημμυρίζουν από αρώματα παραδοσιακών εδεσμάτων
Το «καλές γιορτές» και το «χρόνια πολλά» αντηχούν σε κάθε σημείο συνάντησης, ενώ οι ήχοι από τα τρίγωνα και τα κάλαντα των παιδιών δονούν με χαρούμενες νότες την ατμόσφαιρα.

Με δεκάδες έθιμα, που παντρεύουν τις χριστιανικές παραδόσεις με τα αρχαιοελληνικά ήθη, οι κάτοικοι της χώρας τιμούν μια από τις σημαντικότερες θρησκευτικές γιορτές, λίγες ημέρες πριν από την έλευση της νέας χρονιάς.
Μάλιστα πολλά από αυτά τα έθιμα αντικατοπτρίζουν τις αγωνίες των ανθρώπων της υπαίθρου, των γεωργών και των κτηνοτρόφων.

Φέτος θα σου δώσω κάτι ...

---

Ο Άγιος Βασίλης ετοιμαζόταν να γυρίσει στο σπίτι του.

Είχε παραδώσει όλα τα δώρα που του είχαν δώσει οι άνθρωποι που δεν πιστεύανε σ’ αυτόν και ήταν κατάκοπος. Είχε αφήσει το νοικιασμένο έλκηθρο στο γκαράζ. Είχε αφήσει εκεί και το μικρό καστανόξανθο πόνι με αρκετή τροφή και νερό. Θα περνούσε να το πάρει ο ιδιοκτήτης του την άλλη μέρα το πρωί, όπως είχαν συνεννοηθεί. Το νοίκι για το έλκηθρο και για το ζωντανό ήταν ήδη πληρωμένο και έτσι δεν θα χρειαζόταν να σηκωθεί πρωί πρωί την άλλη μέρα. «Να ξεκουραστώ λίγο. Χρονιάρα μέρα…» σκεφτόταν. Ξόφλησε τα δυο νεαρά ξωτικά, που τον είχαν βοηθήσει όλες αυτές τις μέρες, και τα αποχαιρέτησε.

Αλκυόνη Παπαδάκη

---

Είναι κάποιες ώρες...κάποιες στιγμές που σμίγουν οι ανάσες στον αέρα και αρωματίζουν την αγάπη... που μόνο το δέρμα μπορεί να πει τα ανείπωτα... εκείνα που δεν χωρούν σε καμιά λέξη... σε κανέναν ήχο... σε καμιά γραφή... ...................... πέρασε πολύς καιρός... η Φαίδρα συνέχισε να περιμένει στο μικρο της μπαλκονάκι... δεν ήταν ακριβώς σίγουρη γιατί περίμενε πια... της είχαν πει πάντως πως η υπομονή έχει αποτέλεσμα... πως γενικά ήταν κάλος άνθρωπος και θα έβλεπε πολλά καλά στη ζωή της... άπλα κάθε πράγμα θα γινόταν στον καιρό του... περίμενε... ίσως από ανάγκη... ίσως επειδή ήξερε κατά βάθος πως "κάτι" θα γίνει... ίσως γιατί δεν είχε την δύναμη να κάνει κάτι άλλο εκτός από το να περιμένει... ίσως και από συνήθεια... .............