Αλκυόνη Παπαδάκη

---

Είναι κάποιες ώρες...κάποιες στιγμές που σμίγουν οι ανάσες στον αέρα και αρωματίζουν την αγάπη... που μόνο το δέρμα μπορεί να πει τα ανείπωτα... εκείνα που δεν χωρούν σε καμιά λέξη... σε κανέναν ήχο... σε καμιά γραφή... ...................... πέρασε πολύς καιρός... η Φαίδρα συνέχισε να περιμένει στο μικρο της μπαλκονάκι... δεν ήταν ακριβώς σίγουρη γιατί περίμενε πια... της είχαν πει πάντως πως η υπομονή έχει αποτέλεσμα... πως γενικά ήταν κάλος άνθρωπος και θα έβλεπε πολλά καλά στη ζωή της... άπλα κάθε πράγμα θα γινόταν στον καιρό του... περίμενε... ίσως από ανάγκη... ίσως επειδή ήξερε κατά βάθος πως "κάτι" θα γίνει... ίσως γιατί δεν είχε την δύναμη να κάνει κάτι άλλο εκτός από το να περιμένει... ίσως και από συνήθεια... .............