Πουλάμε κι αγοράζουμε σήμερα! Για κοπιάστε! (Μέρος δεύτερο)

---

Στο σημείο αυτό, θα παραθέσω ένα προσωπικό παράδειγμα και τον τρόπο που εγώ αντέδρασα, γιατί θεωρώ πως συμβαίνει στην καθημερινότητα των περισσότερων ανθρώπων, οπότε μπορεί να αποτελέσει ένας καλός οδηγός.

Δεν πάει πολύς καιρός από τη μέρα που είχα δημιουργήσει για τους δικούς μου λόγους ένα δεύτερο προφίλ στο facebook, αναρτώντας κάποιες φωτογραφίες του προσώπου μου. Οι φωτογραφίες μου και γενικά το όλο προφίλ μου είναι σεμνά, δεν ψάχνουν με κανένα τρόπο να προκαλέσουν, – κι αυτός φαίνεται πως είναι ένας ακόμη λόγος να προσπαθούν να με θίξουν, γιατί δε μοιάζω με τους περισσότερους. Το αναφέρω αυτό σε περίπτωση που κάποιος πει ότι οι φωτογραφίες μου ήταν τραβηγμένες με τέτοιο τρόπο ώστε προκαλούσαν το σχολιασμό από μόνες τους.

Άννα Γκουτνά

Διαβάστε το πρώτο μέρος

Πουλάμε κι αγοράζουμε σήμερα! Για κοπιάστε!

---

Στο σημερινό μας θέμα θ’ αναφερθούμε στην τάση που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων να κάνει αρνητική κριτική ή σχόλια προς τρίτους, απευθυνόμενοι κατά πρόσωπο σε αυτούς, είτε άμεσα είτε έμμεσα, με πλάγιο δηλαδή τρόπο. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να παρατηρηθεί είτε δια ζώσης ,είτε μέσω κοινωνικών δικτύων στην εποχή μας πλέον.

Την ενέργειά τους αυτή, εξηγούν διάφορες αιτίες.

Οι περισσότεροι άνθρωποι κι ενώ κατακρίνουν την εν λόγω συμπεριφορά, την υιοθετούν.
Φαντάζει πραγματική πρόκληση να θέσετε ένα στοίχημα στον εαυτό σας που να λέει πως από δω και στο εξής δε θα σας επιτρέπεται να σχολιάσετε αρνητικά κανέναν μπροστά του ή σε άλλους. Ακούγεται (ή διαβάζεται) εύκολο αλλά δεν είναι.

Γιατί πέφτω στο εν λόγω σφάλμα;

Για το μέσο άνθρωπο είναι εξαιρετικά δύσκολο ν’ αναγνωρίζει τα συναισθήματά του και να τα ελέγχει, και ακόμη δυσκολότερο να μάθει να τα τροποποιεί. Αυτός είναι και ο λόγος που δε μπορεί να σταματήσει τ’ αρνητικά σχόλια και τις κοροϊδίες τρίτων, καθώς η τάση αυτή εκφράζει τ’ ανεξέλεγκτα «προβληματικά» συναισθήματα, πάθη και παγιωμένες καταστάσεις (αισθήσεις) του εκάστοτε hater.
Ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων αυτών έχει μεγάλη επίγνωση της εσωτερικής του κατάστασης, είναι εξαιρετικά σπάνιο όμως να θελήσει πραγματικά ν’ αλλάξει στοιχεία του χαρακτήρα του. Αυτό γίνεται γιατί δε θέλουν να χάσουν «τη βολή» τους, δεν είναι εύκολη η διαδικασία αλλαγής στοιχείων του χαρακτήρα. Οι ευκολίες που έχουν επέλθει στην καθημερινότητά μας μέσω της εξέλιξης της τεχνολογίας έχουν κάνει τον άνθρωπο μαλθακό και αδιάφορο για τις προκλήσεις που φέρνουν οι όποιες δυσκολίες...

Άννα Γκουτνά

Αυστηρά μονογαμικός; Και όμως, γίνεται! (Μέρος τέταρτο)

---

Πάμε τώρα να συζητήσουμε τη δεύτερη θεωρία που αναφέρει περίπου τα εξής: "Μέχρι την πρώτη μου σχέση, ήμουν τύπος κι υπογραμμός, επειδή όμως με απάτησε, άλλαξα γιατί δε θέλω να με θεωρούν χαϊβάνι, κορόιδο κτλ.".

Σίγουρα θα ξέρεις ότι δεν ευσταθεί η πεποίθηση πως όλοι οι άντρες και όλες οι γυναίκες είναι ίδιοι και ίδιες, κι εγώ εδώ απλώς στο υπενθυμίζω. Ύστερα, πώς θα σου φαινόταν αν ο/η σύντροφος που έχεις τώρα σχέση, ή είστε αρραβωνιασμένοι/παντρεμένοι, είχε γνωρίσει πριν από σένα κάποιον/α που επίσης τον/την απάτησε και βγάζει τον κακό του/της εαυτό σε σένα; Δε σου φαίνεται άδικο να πληρώσεις εσύ τα σπασμένα αλλονών; Δε σου φαίνεται μικρόψυχο κι εκδικητικό; Γιατί λοιπόν εσύ θέλεις να κάνεις κάτι σε άλλον/ους που δε θ’ άρεσε να κάνουν σε σένα;

Η συνέχεια του άρθρου

Άννα Γκουτνά

Αυστηρά μονογαμικός; Κι όμως γίνεται! (μέρος τρίτο)

---

Συνεχίζουμε το θέμα μας απ’ τις δυο προηγούμενες αναρτήσεις για να απομυθοποιήσουμε μια από τις τρεις θεωρίες, οι οποίες έχουν τόσο πολύ ριζωθεί στο μυαλό των ανθρώπων, ώστε τους κάνουν να νομίζουν πως έχουν ισχύ και να επαναπαύονται σε αυτές χωρίς να προσπαθούν.

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολυγαμικό ον

Ειλικρινά, πόσο έχω κουραστεί ν’ ακούω αυτή την καραμέλα… Γενικά, έχουμε την τάση, ως άνθρωποι, να θεωρούμε σωστό ό,τι μας δυσκολεύει, γιατί δε θέλουμε να κουραστούμε από την προσπάθεια να αλλάξουμε και να διορθωθούμε σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μας. Έτσι ακριβώς συμβαίνει κι εδώ:

Δυσκολευόμαστε να αρκεστούμε σε έναν μόνο άνθρωπο -εφόσον είμαστε εγωιστές, δεν έχουμε αγάπη, κι εφόσον είμαστε αχάριστοι, θέλουμε όσο περισσότερα γίνεται, γιατί το ένα δε μας φτάνει- κι έτσι φτάνουμε σιγά σιγά , ακόμη και στο σημείο διαρκούς αναζήτησης διαφορετικού συντρόφου. (Εδώ, θα έπρεπε να στραφούμε μέσα μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς μας, προέρχονται από διαφορετικά άλυτα προβλήματα, και πως η αλλαγή συντρόφου δε θα βοηθήσει στη λύση τους, αλλά θα προσθέσει, όμως αυτό είναι ένα θέμα για άλλη ανάρτηση).

Άννα Γκουτνά

Η συνέχεια του άρθρου

Διαβάστε το 1ο μέρος του άρθρου
Διαβάστε το 2ο μέρος του άρθρου

Επιπόλαιο το αποτέλεσμα μελέτης της αύξησης του αυτισμού

---

Η αύξηση του αυτισμού και ο φόβος της επιδημίας έκανε τους μελετητές του συνδρόμου να αναζητήσουν και να θεσπίσουν νέα μέτρα στον τρόπο διάγνωσης και να στρέψουν τις έρευνές τους στα σημάδια εκείνα που δείχνουν το αληθινό ποσοστό του αυτισμού κι όχι τον συνδυασμό πολλών ενδείξεων που αφορούν άλλες κατηγορίες συνδρόμων

Δεδομένο ότι δεν υπάρχει καμία εξέταση αίματος, εικόνας του εγκεφάλου ή οποιοδήποτε άλλο αντικειμενικό κριτήριο που μπορεί να διαγνώσει τον αυτισμό, και οι ερευνητές προσπαθούν ενεργά να αναπτύξουν τέτοιες δοκιμές οι κλινικοί γιατροί σήμερα βασίζονται σε παρατηρήσεις της συμπεριφοράς ενός ατόμου για να βγάλουν διάγνωση .

Ξυπνήματα και αλλαγές

---

Ξυπνάς μια μέρα κι αποφασίζεις να σκέφτεσαι μόνο εσένα , γίνεται το κλικ κι αλλάζεις ,αλλάζεις τον τρόπο σκέψης σου τον τρόπο που δέχεσαι η απορρίπτεις τους άλλους ,αλλάζεις τα κριτήρια σου για τις επιλογές των επαφών σου.

Αποφασίζεις ότι μένει όποιος αξίζει κι όποιος θέλει πραγματικά να είναι εκεί μαζί σου , στην συντροφιά σου ,στην παρέα σου ,στην οικογένεια σου , στην
καθημερινότητα σου .

Μια ιστορία από το ιντερνετ

---

Ἔχω μεγάλο τράκ. Μὲ ἔχουν φωνάξει μέσα νὰ δῶ τὴ νεογέννητη κόρη μου καὶ δὲν μπορῶ νὰ κάνω βῆμα. «Πήγαινε, Διονύση!», ἀκούω τοὺς δικούς μου. Ὅλη ἡ οἰκογένεια σὲ πελάγη εὐτυχίας, ὁ ἀδελφός μου μὲ τὴν κάμερα νὰ «τραβάει» τὰ πάντα. Μπαίνω καὶ βλέπω τὸ παιδί.
Ἔρχονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι, ὅλοι νὰ σᾶς ζήσει, συγκίνηση, χαρά, σοῦ μοιάζει, τῆς μοιάζει... Νιώθω ὅτι τὸ παιδὶ κάτι ἔχει. Σκέφτομαι ὅτι θὰ εἶναι ἀπὸ τὸν τοκετό. Βλέπω ἀπὸ μακριὰ τὸν γιατρὸ νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ χειρουργεῖο μὲ τὴ ρόμπα. Παρατάω τὸ παιδὶ καὶ τοὺς ὑπόλοιπους, τρέχω καὶ τὸν ρωτάω «γιατρέ, τί ἔχει τὸ παιδί;». Μοῦ ἀπαντάει. «Τίποτε δὲν ἔχει». Γιὰ νὰ τὸ λέει ὁ γιατρός, ὅλα θὰ εἶναι μιὰ χαρά. Σὲ λίγο βλέπω καὶ τὴ γυναίκα μου ποὺ μόλις ἔχει βγεῖ ἀπὸ τὸ χειρουργεῖο. Εἴμαστε εὐτυχισμένοι.

Ο Αϊνστάιν και τα παραμύθια

---

Mια νεαρή μητέρα ρώτησε τον
Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή.
Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε:
«Να του λέτε παραμύθια».

«Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα. «Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».

Μέτρον άριστον

---

Λέγοντας ελεύθερο χρόνο εννοούμε την ελεύθερη χρονική περίοδο που έχει ένα άτομο και αφορά την προσωπική του έκφραση.
Ο αξιοποιημένος σωστά ελεύθερος χρόνος μπορεί να προσφέρει πολλά ψυχικά και πνευματικά αγαθά.
Η δημιουργική έκφραση ,η απόλαυση των πνευματικών δημιουργημάτων,η χαρά της ανθρώπινης επικοινωνίας ,ο προβληματισμός ,η συνειδητοποίηση της ύπαρξης είναι κάποια από τα ευεργετικά οφέλη της σωστής χρήσης του ελεύθερου χρόνου.

Σήμερα η λεγόμενη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου έχει μεταβάλλει τον άνθρωπο σε παθητικό και άκριτο δέκτη απολαύσεων .

Ξεχασμένε μου εαυτέ

---

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για πρώτη φορά

Αυτή η φράση μου έμεινε στο μυαλό για βδομάδες από τη μέρα που τη διάβασα .Προσπαθούσα να σκεφτώ πότε έκανα κάτι για πρώτη φορά για μένα , γιατί το ήθελα, γιατί ήθελα να το κάνω ,γιατί ήθελα να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ Όσο και να προσπαθούσα να θυμηθώ δεν κατάφερνα τίποτα το μόνο που κατάφερνα είναι να φέρω στη μνήμη μου στιγμές που ναι μεν έκανα καινούργια πράγματα άλλα τα έκανα για άλλους Για το παιδί για τον σύντροφο για τη φίλη η για τους φίλους .Και που ήμουν εγώ που είναι οι δικές μου επιθυμίες τα δικά μου θέλω ; Εντάξει είναι ωραίο να κάνεις την επιθυμία κάποιου πραγματικότητα και να του δίνεις χαρά είναι ωραίο να ακολουθείς ανθρώπους που αγαπάς στις επιλογές τους Αυτό όμως αν γίνει τρόπος ζωής σε βάθος χρόνου κουράζει και φέρνει θλίψη Φέρνει θλίψη γιατί το εγώ μας παραμερίζεται Δεν το ικανοποιούμε Ο εαυτός μας δείχνει τη δυσαρέσκεια του που τον έχουμε παραμελήσει Ποτέ δεν είναι αργά για να φροντίσουμε εμάς , για την δική μας ζωή, για τη δική μας ευχαρίστηση ,για την δική μας χαρά .