
Μια νύχτα το χρόνο κάθε σπίτι πλημμυρίζει μαγεία ,χαρά και ευτυχία.
Η προσδοκία ,η ελπίδα για το καινούργιο παίρνει θέση στο γιορτινό πρωτοχρονιάτικο τραπέζι κι όλα μοιάζουν όμορφα .Μοιάζουν,γιατί δεν είναι πάντα όμορφα .
Το Το τραπέζι δεν μπορεί να γεμίσει με τα απαραίτητα των εορτών στο σπίτι του άνεργου οικογενειάρχη,ο άστεγος του δρόμου όσο και να προσπαθεί να κρατήσει την ανθρώπινη υπόστασή του δε τα καταφέρνει ,κι όσα φωτάκια κι αν ανάψουν στους δρόμους το σπίτι του γείτονα φτωχού μένει σκοτεινό .
Η ζωή πέρα απ τη χρυσόσκονη των Χριστουγέννων ,τα πολύχρωμα γυαλιστερά περιτυλίγματα των δώρων και τις πλούσια στολισμένες βιτρίνες είναι για πολλούς γκριζόμαυρη και δύσκολη κι αυτό μέσα στον καταναλωτισμό των ημερών το ξεχνάμε ,το προσπερνάμε , το αφαιρούμε απ την γιορταστική εικόνα που αγγίζει το βλέμμα μας.