Αλήθεια γυναίκας

---

Γυναίκα :μάνα ,ερωμένη, εργαζομένη, σύζυγος,νοικοκυρά ,πόσοι ρόλοι πόσες απαιτήσεις πόσες ευθύνες.

Γυναίκα δεν είναι αυτή που ισορροπεί στα τακούνια της προσπαθώντας να τυλίξει το γκόμενο στο μπαράκι, δεν είναι αυτή που στα 40 της ντύνεται νεανικά σέρνοντας την απελπισμένη θλίψη της μοναξιάς της για να βγει σύζυγο , δεν είναι αυτή που στα 20 συνουσιάζεται με αγνώστους μισοκοιμισμένη για να καλύψει το κενό της ματαιοδοξίας της Γυναίκα δεν είναι αυτή που έχει γεμίσει το προφίλ της στα κοινωνικά δίκτυα με μισόγυμνες φωτογραφίες της με σκοπό να φλερτάρει.

Robin Sharma: Σκοπός της ζωής είναι μία ζωή με σκοπό

---

Είναι γνωστό ότι η ζωή περνά πολύ γρήγορα, σαν νερό που κυλάει και χάνεται.

Για αυτό έχουμε να την ζήσουμε στο έπαρκο, να αξιολογήσουμε τι είναι πραγματικά σημαντικό ώστε να είναι "ουσιαστική" και τι θέλουμε να πετύχουμε στη ζωή μας, με βάση τις αρχές και τις αξίες μας.

Το βιβλίο "Ποιος θα κλάψει όταν πεθάνεις" είναι ένα απλό και κατανοητό εγχειρίδιο ζωής, μέσα από το οποίο ο Robin Sharma δίνει 100+1 σοφές συμβουλές για να ανακαλύψετε τι έχει πραγματική σημασία στη ζωή.

Ο αυτισμός δεν είναι αρρώστια είναι κατάσταση

---

Ο αυτισμός είναι μια εξαιρετικά μεταβλητή νευροαναπτυξιακή διαταραχή, που εμφανίζεται για πρώτη φορά κατά τη βρεφική ηλικία ή την παιδική ηλικία, και σε γενικές γραμμές ακολουθεί μια σταθερή πορεία χωρίς επιστροφή . Τα συμπτώματα εμφανίζονται σταδιακά μετά την ηλικία των έξι μηνών, εγκαθίστανται στην ηλικία των δύο ή τριών ετών, και τείνουν να συνεχίζουν και μετά την ενηλικίωση, αν και συχνά βρίσκονται περισσότερο σε ανενεργή μορφή. Ξεχωρίζει όχι από ένα μόνο σύμπτωμα, αλλά από μια χαρακτηριστική τριάδα συμπτωμάτων: έκπτωση στην κοινωνική αλληλεπίδραση - έκπτωση στην επικοινωνία - περιορισμένα ενδιαφέροντα και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά.

Είμαι μια μαμά του αυτισμού

---

Είμαι μαμά του αυτισμού. Αυτή είναι μια κατάσταση ζωής για μένα . Βλέπετε, είχα τη διάγνωση πολλά χρόνια πριν και όσο και να ήταν δύσκολο την αποδέχτηκα . Φυσικά, η διάγνωση δεν ήταν έκπληξη, αλλά ακόμα την νιώθω σαν κάτι νέο γιατί με το καιρό η ζωή του αυτιστικού ατόμου αλλάζει. Μόλις εισήχθη και επισήμως στην κοινότητα των ατόμων με αναπηρία με μια δια βίου συμμετοχή στην μάθηση. Καθώς ο σύζυγός μου και εγώ το συμφωνούσαμε, διαπιστώσαμε ότι πολλούς από τους φίλους και την οικογένειά μας πλησίαζαν για να μας βοηθήσουν.

Πρώτη Μαη

---

Το παλιό κλειδί ανοίγει του μισογκρεμισμένου σπιτιού την πόρτα.
Οι ένοικοι λείπουν στη γη 
μουρμουρίζουν οι σκιές τους στους φεγγίτες.
Ο ήλιος πλάθει από τις χαραμάδες τις μορφές τους
Ξελαρυγγιάσου,
βάλε τις φωνές να ακουστείς ,
να τους ξυπνήσεις .
Πάρε φόρα και γκρέμισε τους τοίχους της ανοησίας σου
που απ τον κόσμο σε κρύβουν
10+10=20
οι μαθηματικές πράξεις λογικής αποδοχής δεκάχρονου
βαραίνουν τον λογισμό ,
πετούν όρια ,
στενεύουν περιθώρια
την ελευθερία σου στερεύουν .
Γραμματικοί κανόνες ασύνταχτοι αποκοιμίζουν.
Αρχίζεις να νυστάζεις ,
δεν κουβεντιάζεις ,
δεν τραγουδάς.
Διατάζεις ποιητή μου να τιθασεύσω το λόγο μου .
Προστάζεις ιδεαλιστή μου να προτάσσω το στήθος μου
στο ιδανικό το δικό σου .
Σταλινικοί ήρωες αλλοτινής εξουσίας ,
χαμένης εφηβείας .
δήθεν αλητείας
σχεδιάζουν τα ρούχα σου .

Αποδοχή και αγάπη

---

Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας αντιμετωπίζουμε πολλές προκλήσεις, με αποτέλεσμα πολλές εσωτερικές διαδικασίες που μεν δεν γνωρίζουμε αλλά που συμβαίνουν σύμφωνα με με τη δομή του μυαλού μας και τα αποτελέσματα αυτών των διαδικασιών εξωτερικεύονται στο σώμα μας Αυτά μπορεί να είναι για παράδειγμα η συμπεριφορά μας, η μάθηση ,η κίνηση η ομιλία Η ωριμότητα του παιδιού και η ανάπτυξή της δεν ακολουθεί ένα ενιαίο σχέδιο, , κάθε παιδί έχει το δικό του χρόνο μάθησης και ωρίμανσης συμπεριλαμβανομένων των επιδράσεων που δέχεται από τον τρόπο που οι ενήλικες σχετίζονται με αυτό, τις ποιοτικές και ποσοτικές μεταξύ τους σχέσεις.

14 Φλεβάρη παγκόσμια ημέρα συγγενών καρδιοπαθειών

---

Σήμερα δεν είναι μόνο η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι και η Παγκόσμια Ημέρα Συγγενών Καρδιοπαθειών και όλοι εμείς που βιώσαμε και βιώνουμε την αγωνία ,τον πόνο και το φόβο για το πρόβλημα του παιδιού μας ελπίζουμε και θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν σε έναν καλύτερο ευαισθητοποιημένο κόσμο.

Σημερινά παιδιά Αυριανοί ενήλικες

---

Η επιστήμη και ο ρυθμός ανάπτυξης της σύγχρονης ζωής έφερε αλλαγές όχι μόνο στην καθημερινότητά μας αλλά και στον χαρακτήρα μας .Τον περασμένο αιώνα τα παιδιά μεγάλωναν στις αλάνες και οι συναναστροφές τους ήταν από τον κύκλο της οικογένειας , τους συγγενείς η τη γειτονιά.
Τα παιχνίδια των παιδιών απλά διαμόρφωναν χαρακτήρα μέσα από την επικοινωνία και η εικόνα δεν αποτελούσε την κύρια κύρια μορφή της μετάδοσης της γνώσης.
Ο ελεύθερος χρόνος των παιδιών ήταν σαφώς μεγαλύτερος από τον χρόνο των παιδιών του σήμερα και τα παιδιά μελέτες δείχνουν ότι ήταν λιγότερο αγχωμένα.

Πένθος, απώλεια και συναισθήματα

---

Το πένθος δεν αφορά μόνο την απώλεια προσώπου ως φυσική ζώσα παρουσία μα και απώλεια από τη λήξη μιας κατάστασης ζωής πχ το τέλος μιας σχέσης η ενός γάμου ,συνοδεύεται κυρίως από πληθώρα συναισθημάτων που επηρεάζουν το άτομο που το βιώνει τόσο σε σωματικό όσο και ψυχολογικό επίπεδο.

Η πρώτη απώλεια βιώνεται όταν το παιδί βγαίνει από τη μήτρα και η δεύτερη τη μέρα που το παιδί αποχωρίζεται τη μητέρα του για να πάει στο σχολείο.

Ευχές για το νέο χρόνο

---

Πάντα η νέα χρόνια ξεκινά με όνειρα και προγραμματισμό κι αυτή η αρχή είναι το έναυσμα που θα μας κάνει να σκεφτούμε νέα πράγματα για τους εαυτούς μας και τους γύρω μας.

Το όνειρο ότι το πρώτο ξημέρωμα θα μας βρει με έναν νέο εαυτό συχνά παραμένει όνειρο γιατί το ξημέρωμα της νέας χρονιάς που ξεκινά δεν είναι παρά μια ακόμα μέρα και ο παλιός μας εαυτός κουβαλά τα άγχη τις συνήθειες και τις ιδιοτροπίες του παλιού.

Ας μη φορτώνουμε λοιπόν την ψυχή μας με ανεκπλήρωτες επιθυμίες και οι στόχοι που θα βάλουμε ας φροντίσουμε να είναι εφικτοί.

Από το βιβλίο της Βησσαρία Ζορμπά Ραμμοπούλου Κάθε γωνιά και Αι Βασίλης

---

Ξεχνούν οι άγιοι;
Δύσκολες ερωτήσεις που κάνεις μικρέ !Που θες να ξέρω;
Δεν αναρωτιέσαι;

Ε Χρηστάκο γιατί να αναρωτιέμαι;

Εντάξει...Μεγάλωσα και ...
Και τώρα που μεγάλωσες, δηλαδή,πιστεύεις σαν τον μπαμπά κι εσύ πως ο Αι Βασίλης μπορεί να μπερδεύει τις λέξεις;
Να μπερδεύει τις λέξεις; Άλλο πάλι και τούτο!
Μερικές φορές μου φαίνεται λες ασυναρτησίες !

Τα Χριστούγεννα ενός αρρώστου

---

Σίγουρα το νοσοκομείο είναι το μέρος όπου κανείς μα κανείς δε θα ήθελε να περάσει τις μέρες των εορτών Εάν όμως εσείς η κάποιος δικός σας είναι αναγκασμένος να περάσει νοσηλευόμενος αυτό το διάστημα υπάρχουν τρόποι για να κάνετε τη διαμονή σας εκεί να μοιάζει έστω και λίγο χαρούμενη κι εσάς να νιώσετε έστω και ελάχιστα ότι είστε μέσα στο πνεύμα των ημερών.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ«ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ»

---

Παγωνιά
στον ουρανό ένα χρώμα βρώμικης φανέλλας
στεκόμαστε στη γραμμή
όρθιοι
κάποιος χνωτίζει τα νύχια του
κάποιος δαγκώνει τα δάχτυλά του
ένα παιδί με σπυριά δίπλα σου
δε μιλάει
κρυώνει
ένα χαρτάκι κολλημένο στο συρματόπλεγμα
κ’ εκείνο κρυώνει

Μόνο τα πρόσωπα αλλαζουν με τα χρόνια

---

17 Νοέμβρη του 1973 ..

...8 ετών...

Στο σχολείο πανικός , φοβισμένες φωνές και μια φασαρία τρομαγμένη ,μας διώχνουν ,μπαίνουμε στα πούλμαν για το σπίτι ,,τα παιδιά κλείστηκαν μέσα , θα τους ρίξουν .Στα σπίτια δε λένε τίποτα ,τουλάχιστον όχι μπροστά μας .Το βράδυ , το βράδυ όμως που το σκοτάδι κρύβει τα φοβισμένα στόματα και τα τρομαγμένα μάτια ,το βράδυ που το αίμα τρέχει πιο γρήγορα στις φλέβες βγαίνουν ραδιοφωνάκια κι ο καθένας βυθίζεται στη σκέψη του.

Γλυκια ζωή πικρή ζωή

---

Κάθε μια και κάθε ένας από εμάς όταν έχει να πάει σε μια σημαντική έξοδο προετοιμάζει τον εαυτό του ώστε να δείχνει περιποιημένος και όμορφος ,χιλιάδες ώρες έχουν ξοδευτεί μπροστά σε καθρέφτες για αυτό το επιθυμητό αποτέλεσμα ,πόσο χρόνο όμως ξοδεύουμε για να ομορφύνουν τον ψυχικό μας κόσμο και ειδικότερα την ψυχολογική μας διάθεση Πώς μπορούμε εύκολα να ανεβάσουμε τον εαυτό μας ψυχολογικά για να αδρανοποιήσει το κομμάτι του μυαλού μας που είναι γεμάτο απ τα προβλήματα της καθημερινότητας ;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι για πρώτη φορά

---

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε κάτι για πρώτη φορά

Αυτή η φράση μου έμεινε κι εμένα στο μυαλό για βδομάδες από τη μέρα που τη διάβασα .Προσπαθούσα να σκεφτώ πότε έκανα κάτι για πρώτη φορά για μένα , γιατί το ήθελα, γιατί ήθελα να το κάνω ,γιατί ήθελα να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ Όσο και να προσπαθούσα να θυμηθώ δεν κατάφερνα τίποτα το μόνο που κατάφερνα είναι να φέρω στη μνήμη μου στιγμές που ναι μεν έκανα καινούργια πράγματα άλλα τα έκανα για άλλους Για το παιδί για τον σύντροφο για τη φίλη η για τους φίλους .Και που ήμουν εγώ που είναι οι δικές μου επιθυμίες τα δικά μου θέλω ;

Το παιδί λείπει απ το σπίτι για σπουδές

---

Για πολλά παιδιά το πανεπιστήμιο είναι η πρώτη φορά που ζουν μακριά από το σπίτι ή μακριά από την οικογένειά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκτός αυτού, είναι ένα άγνωστο περιβάλλον που σχεδόν πάντα προξενεί φόβο.

Όλα είναι διαφορετικά,το φαγητό, οι άνθρωποι ,τα καταλύματα, οι αίθουσες

Αν και οι περισσότεροι μαθητές τελικά συνηθίζουν αυτά τα νέα δεδομένα ζωής χωρίς πρόβλημα, οι πρώτες εβδομάδες του φοιτητικού βίου μπορούν να δημιουργήσουν ένα αγχωτικό περιβάλλον.
Αυτό ισχύει ακόμα και αν το παιδί είναι πραγματικά ενθουσιασμένο με τις αλλαγές γιατί και οι μεγάλες θετικές αλλαγές μπορούν να προκαλέσουν άγχος.

Τα κόκκινα μπαλόνια του διχασμού

---

Οι σκέψεις για τότε αποτυπωμένες τώρα

20 Ιουλίου 1975.Το σπίτι το είχα γεμίσει με κόκκινα μπαλόνια ,την άλλη μέρα θα έκλεινα τα 8 όταν ήρθε χαρτί επιστράτευση στον πατέρα μου για να πάει στη Κύπρο

Για μένα η Κύπρος δεν ήταν κάτι μακρινό Ήταν το μέρος που ζούσαν δικοί μου άνθρωποι αγαπημένοι ,άνθρωποι δικοί μου και ξένοι που ήταν δικοί μου κι αυτοί,τα γενέθλια φυσικά μέσα στο πανικό του πολέμου ξεχάστηκαν κι εγώ ---εγώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί , γιατί επειδή το σπίτι μου ήταν κοντά στο λιμάνι του Πειραιά έπρεπε να μην έχουμε Φώτα ;γιατί πρέπει να καλύψουμε τα παράθυρα με μπλε χαρτί σαν αυτό που ντύνω τα τετράδια μου ; και για ποιους Τούρκους μιλάνε οι μεγάλοι ;

Λιγο κρασί , λίγο θάλασσα και ...τ αγόρι μου ; Που ;;

---

Διακοπές και καλοκαίρι .καλοκαίρι και διακοπές.
Είναι αλήθεια ότι οι καλοκαιρινές διακοπές φορτώνονται με μεγάλες προσδοκίες και με όνειρα που λόγο απρόβλεπτων καταστάσεων μένουν κάποιες φορές ανεκπλήρωτα.
Είναι όμως σωστό να περιμένουμε να ζήσουμε αυτές τις λίγες μέρες όσα δε ζήσαμε τον υπόλοιπο χρόνο ;

Είναι σωστό να φορτώνουμε τις βαλίτσες των διακοπών εκτός από τα απαραίτητα και τα περιττά σκέψεις .όνειρα και κατ επέκταση φόβους η ενοχές ;Φυσικά και όχι.

Ο έρωτας θα έρθει ξανά

---

Κάθε ανεκπλήρωτος έρωτας μια Ιθάκη που ποτέ δεν έφτασες κι ας είχες ονειρευτεί το ταξίδι τόσες φορές ,τα χείλη δεν ενώθηκαν συμπληρώνοντας την ιδανική της φαντασίας εικόνα ,δεν ένιωσες τα κορμιά να πάλλονται από ηδονή τη στιγμή της κορύφωσης του ερωτικού πόθου

Στοχαστής ουτοπικού συναισθήματος ,πλαστού ιδανικού οραματιστής .Φτιάχνεις λέξεις και ντύνεις τις σκέψεις σου