Ποίημα

---

Το παλιό κλειδί ανοίγει του μισογκρεμισμένου σπιτιού την πόρτα.
Οι ένοικοι λείπουν στη γη
μουρμουρίζουν οι σκιές τους στους φεγγίτες.
Ο ήλιος πλάθει από τις χαραμάδες τις μορφές τους
Ξελαρυγγιάσου,
βάλε τις φωνές να ακουστείς ,
να τους ξυπνήσεις .
Πάρε φόρα και γκρέμισε τους τοίχους της ανοησίας σου
που απ τον κόσμο σε κρύβουν
10+10=20
οι μαθηματικές πράξεις λογικής αποδοχής δεκάχρονου
βαραίνουν τον λογισμό ,
πετούν όρια ,
στενεύουν περιθώρια
την ελευθερία σου στερεύουν .
Γραμματικοί κανόνες ασύνταχτοι αποκοιμίζουν.
Αρχίζεις να νυστάζεις ,
δεν κουβεντιάζεις ,
δεν τραγουδάς.
Διατάζεις ποιητή μου να τιθασεύσω το λόγο μου .
Προστάζεις ιδεαλιστή μου να προτάσσω το στήθος μου
στο ιδανικό το δικό σου .
Σταλινικοί ήρωες αλλοτινής εξουσίας ,
χαμένης εφηβείας .
δήθεν αλητείας
σχεδιάζουν τα ρούχα σου .
Μαύρο καλσόν
πένθος για τις παλιές γυναίκες
που φορούσαν στο κεφάλι το μαντίλι στη χηρεία
Χηρέψαμε από όνειρα
από ουσία χηρέψαμε .
Μαζέψαμε τα παλιά ρούχα απ τα μπαούλα των προγόνων μας ,
φουστανέλες και περικεφαλαίες
φορεμένα με τα κολάν του σήμερα
για να δείξεις
να ξεχωρίσεις .
Σαν πεθαμένη φιγούρα σε πλήθος ζωντανών
σε σπρώχνουν χέρια άγνωστα που αγγίζουν το κορμί σου βασανιστικά,επίπονα ενοχλητικά.
Φωνές πυροβολισμοί,
πράξεις σφαίρες
σε πρόσωπα παιδιών με αγνά βλέμματα
κι εκεί
πάνω στην περιφορά
το σώμα σου πετάει
βγάζει φτερά
....ΦΥΓΕ...

Μαίρη Κουτρούμπα
Autism mania
M.K.<3