Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη

---

Μόσχα, 1959. Ο Κώστας Βάρναλης παραλαμβάνει το "Βραβείο Λένιν". Αριστερά ο Ιλιά Έρενμπουργκ.

[Επειδή δεν νοούνται χριστούγεννα δίχως Παπαδιαμάντη, αποφάσισα να δημοσιεύσω σήμερα ένα διήγημα του Κώστα Βάρναλη, γραμμένο "εις ύφος Παπαδιαμαντικόν" (οι μυημένοι θα γνωρίζουν ότι ο Βάρναλης ήταν θαυμαστής τού Παπαδιαμάντη κι έχει γράψει κάμποσα κείμενα σε τέτοιο ύφος), όπου, μάλιστα, πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο κυρ-Αλέξανδρος. Ίσως, όμως, η επιλογή μου να οφείλεται σε κάποιον άρρητο, υποσυνείδητο λόγο επειδή, όπως κι εφέτος, "εκείνην την χρονιάν τα Χριστούγεννα έπεσαν Παρασκευήν". Το διήγημα περιλαμβάνεται στην συλλογή "Πεζός λόγος" (Κέδρος, 1986), μαζί με την "Αληθινή απολογία τού Σωκράτη" και άλλα διηγήματα.]

Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…