Ρύπανση, χωρίς απορρυπαντές

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΑΝΟΙΧΤΗ χωματερή η Ελλάδα και πώς γραπώνεις «επί το έργον» τον ρυπαντή; Το πακέτο απ’ το παράθυρο ενίοτε και τα σκουπίδια, με το μαύρο σπρέι ο αλητάκος μουντζουρώνει πινακίδες. Και σκάνε μύτη οι…

Τα «ρυθμίζουν» προβοκάτορες(!;)

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΟΙ κυβερνήσεις πέφτουν (ενίοτε) « από μέσα». Μας το δίδαξε η ιστορία και η ιστορία επαναλαμβάνεται, σαν μιας σπείρας το σύρμα, με τα ύψη και τα βάθη του. Αξιωματούχοι σε πόστα, άνθρωποι σε θέση του αποφασίζοντος και δεν είναι όλοι «άνθρωποι του προέδρου». ΕΙΣΧΩΡΟΥΝ και προβοκάτορες, παρεισδύουν και αντίπαλοι με τη μάσκα του δήθεν ομοϊδεάτη που ...

Επιστρεφόμενα…

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΟΙ χειροπέδες προσγειώνουν. Η φυλακή συνετίζει(;). Όταν (και αν) είναι φυλακή, χωρίς κινητό, «γυαλί» και…μεζεδάκια, χωρίς ορντίναντσα (συγκρατούμενο) και επισκέψεις, όσο διαρκεί η ανακριτική διαδικασία. ΟΙ «σκληροί» επιμένουν. Δεν «ξερνάνε» την αλήθεια, δεν μας οδηγούν στην κρύπτη των κλεμμένων τους. Υπομονή κι έρχονται τα παιδιά τους. Τα φρόντισαν (με τα κλεμμένα τους και καταχωνιασμένα), για να μην ψάχνουν εναγώνια για δουλειά. Να κολυμπούν στην ίδια πισίνα της πατρογονικής βίλας και με κάποια μετρητά (εκατομμύρια) στην τράπεζα για ...

Σε περίοδο κρίσης!

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ και μνήμες του ’53. Ο εγκέλαδος. Οι τρομαγμένοι. Σεισμός ο «ανέλεγκτος», αδυσώπητος και ψυχοκτόνος. Δεν ξέρεις τι ακολουθεί στα επόμενα δευτερόλεπτα και σου κόβουν την ανάσα.
ΚΙ ύστερα; Το Κράτος. Λένε πως κάνει ό,τι μπορεί. Το ίδιο και τα…κλιμάκια των κομμάτων. (Κατ)έφθασαν βουλευτές και θύμιζαν τους Χατζηγάκηδες δίπλα στους αγρότες. Με ενδυμασία τζόβενου πάνω στο τρακτέρ (η έδρα και το υπουργιλίκι «κόποις κτώνται»). Κι εμείς; Πληρώσαμε κάποιες επιλογές του...

Και ο Πακιστανός; Τον…ταΐζουμε!

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, για λόγους…αμερικανικούς. Για τον έλεγχο της ανθρωπότητας, με γκρεμισμένα τα  «κομουνιστικά» κάστρα. Με το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ τους, με τις βόμβες «κατά λάθος». Πήραμε πρόγευση απ’ τα μεταλλαγμένα τους, άνοιξαν αγορές σε Ανατολή και Δύση, άνοιξαν και τα σύνορα των λαών. Και τα δικά μας. Για τον ευρωπαίο που μας θέλει γκαρσόνια του. Για τον Ανατολίτη, που έχει πολιτισμό και ιστορία (των προγόνων) του, αλλά τον πνίγουν τα προβλήματα.
ΠΛΑΚΩΣΑΝ ξένοι και τους ετοιμάσαμε...

Το αύριο σαν αύριο ΔΕΝ θα μοιάζει

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΚΑΠΟΙΑ τα αλλάζει η κρίση. Πολλά τα σιάζει ο φόβος των αποκαλύψεων και όλα τα επιβάλλει η ανάγκη. Δεν αλλάξαμε χαρακτήρα, ως έλληνες των άκρων και της υπερβολής, δεν αλλάζει η πρακτική των πολιτικών μας. Εμάς, βέβαια, εκπροσωπούν με την ψήφο μας στο τσεπάκι τους, αλλά «ουδείς την δόξαν εμίσησεν» και η «δόξα», στους καιρούς μας, παίρνει πολλές μορφές. Ακόμα και παραδάκι και σύνταξη ισοβίως κ. ά. πολλά, μέσα σε επιχρυσωμένο κουτάκι προνομίων.
ΟΙ «κάτω» προσαρμόστηκαν(;) στην κρίση και συντόνισαν

Με τρόικες και μνημόνια. Δυστυχώς!

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΗΤΑΝ υπόθεση του πατριωτισμού των ελλήνων το Σύνταγμα, με τον πατριωτισμό μας να παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα. Και δρέψαμε, στο διάβα των δεκαετιών και εναλλάξ, δάφνες δημοκρατίας και γαϊδουράγκαθα ανελευθερίας. Κι από τάξη…γενικώς; Μας άρεσε η αταξία!
ΔΕΝ είχαμε κράτος κι έπρεπε να το χτίσουμε, είχαμε παραδόσεις που τις χάνουμε και «παραδόσεις» που τις κρατάμε. Με διαχρονική την προσκόλληση στο κόμμα. Εν πολλοίς, για λόγους προσωπικού συμφέροντος, με τη μάσκα του ιδεολόγου.

Σμύρνη και Φαρμακονήσι

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΑΠ’ το ’22 στο 2014 κι από την προκυμαία της Σμύρνης, στο Φαρμακονήσι. Παραδίπλα η Λέρος με τη μελαγχολική της ιστορία και την απόσταση να παλαντζάρει ανάμεσα Ελλάδα-Τουρκία.
ΕΤΡΕΧΑΝ αλλόφρονες οι Μικρασιάτες κοιτώντας με τρόμο τη Σμύρνη στις φλόγες. Ξοπίσω τους τσέτες να τους σημαδεύουν με το τουφέκι και με το μαχαίρι στα δόντια. Η ελπίδα(;) στα «Συμμαχικά» καράβια, μέχρι να χαθεί στα νερά γεμάτα κουφάρια Ελλήνων.

Επικήρυξη, αλλά…

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟΥΣ επικήρυξαν! ‘Ήταν χρέος τους…ιερό. Για τη ζωή και για την αρτιμέλειά τους-στόχο του Χριστόδουλου. Τον άφησαν να το σκάσει, ψάχνουν στα τυφλά(;) κι εμείς πληρώνουμε. Ως φορολογούμενοι και εκτός πεδίου βολής «τρομοκρατών».
ΕΔΩΣΑΝ και πάλι τον αγώνα τους και δείχνει να έπεισαν μερίδα Ελλήνων. Με τη φανατίλα επί παντός του…τρομοκρατικού, πολλοί πίστεψαν πως κινδυνεύει ο μεροκαματιάρης στο χώρο δουλειάς του και ο τσομπάνος της στάνης. Οι υπόλοιποι (Έλληνες της καχυποψίας) αποκωδικοποίησαν τις προθέσεις της Πολιτείας και των πολιτικών, με τον αντιτρομοκρατικό τους μένος που έγινε νόμος σκληρός και αδυσώπητος.

Μια πρόταση...παρεξηγήσιμη(;)

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΞΕΧΑΣΑΜΕ τον επενδυτή. Ο ντόπιος ψάχνει για χώρες «συμφερότερες» και ο ξένος ήλθε, είδε και απήλθε. Χωρίς να γευτεί τη…γλύκα της γραφειοκρατίας μας. Πριν προλάβουν να χώσουν το χέρι τους στη τσέπη του τα ημέτερα τσακάλια της μίζας και των εκβιασμών. Είδε του εν δυνάμει απεργού μας τα δόντια ο ξένος επενδυτής, τρόμαξε και το’ βαλε στα πόδια.

Τρόμος για δολοφονία «δολοφόνων»

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ δήλωσε «άθεος», αλλά «μη θρησκευόμενος» ο κ. Τσίπρας και υπάρχει διαφορά. Τον αδικούν. Σήκωσαν το θέμα και οργιάζουν οι νυν και τέως «εθνικόφρονες». Δεν δίνουμε συνέχεια, δεν πολιτικολογούμε σε καιρούς χαλεπούς που η Ελλάδα ζητάει ενότητα και πάμε παρακάτω.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ο Χριστόδουλος «αναγιγνώσκων», πριν αναλάβει(;) «δράση». Τον άκουσαν οι «ενδιαφερόμενοι», κι ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί τους. Λες να χτυπήσει ο τρομοκράτης στα τυφλά;

Τα…τσιμέντωσαν(!;)

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟ ηθικό μέρος το…ξεπεράσαμε. Κατάδικοι, υπόδικοι και επίδικοι συνιστούν ένα κόσμο με άρωμα μαφίας. Με όπλο τη σιωπή. Μη ψάχνεις, λοιπόν, για ηθική και μην κουράζεσαι. Και «σκάλωσαν» στις μεγάλες τρύπες του κόσκινου οι μεγαλοκλέφτες, που κάνουν τους μικροκλέφτες για κλέφτες να μη μοιάζουν.
ΣΤΟ πεδίο της ηθικής, του πατριωτισμού και της…λεβεντιάς, έχουμε (διαθέτουμε) και απόστρατους. Στρατηγούς για τη δύσκολη ώρα της πατρίδας, και της εύκολης μίζας σε καιρό ειρήνης.

Καλοφάγωτα…

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΑΙΔΕΙΑ και Υγεία. Εκεί πηγαίνουν τα επιστρεφόμενα…ψιχία απ’ τις κλεψιές. Τ’ ακούσαμε και αγαλλιάσαμε. Θυμηθήκαμε και μελαγχολήσαμε.
ΠΑΜΕ, τυχαία, σε ένα λύκειο του (πρόσφατου) παρελθόντος. Με τα όλα του. Απ’ τους μουντζουρωμένους (πρόσφατα βαμμένους τοίχους), μέχρι τις ζημιές από εξωσχολικούς, ανάκατους με «αυτόχθονες» καταληψίες. Σε «ήσσονος ισχύος» κυκλώματα στην κλίμακα της οργανωμένης απάτης.

Κι άλλες φυλακές (ιδίοις εξόδοις)

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΩΣ εκτελούσαν, ομαδικά, οι Ναζί; Πριν σωριαστούν απ’ τις ριπές οι μελλοθάνατοι, είχαν σκάψει έναν μεγάλο λάκκο. Οι ίδιοι! Χωρίς μπουλντόζες και…δαπάνες. Και τα θύματα; Δεν ήσαν εγκληματίες-ήταν πατριώτες.
ΚΑΙ πού το πάμε; Στους…ημετέρους εγκληματίες. Στους μεγαλοκλέφτες που άδειασαν τα ταμεία και γέμισαν την Ελλάδα δυστυχία. Δεν υπήρξε εγκληματίας αυτός που ψάχνει στα σκουπίδια ή στήνεται στη σειρά για συσσίτιο. Δεν έκλεψε γιατί δεν μπορούσε; Έστω. Επιχειρηματίας που έπεσε έξω; Έτσι κι αλλιώς είναι θύματα εγκληματιών της αρπαγής και  «δολοφόνοι» που πρέπει να πληρώσουν.

Όταν θέλουν (και δεν θέλουν)

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΖΗΤΟΥΝ εκλογές. Κανένας τους δεν τις θέλει! Οι «μεν» κρατούν την παράδοση, οι «δε» αμύνονται κι όλοι μαζί χουφτώνουν τα προνόμια και το παραδάκι. Παλιοί, καινούριοι και μελλοντικοί. Εξασφαλισμένα δια νόμου (και) για καιρούς χαλεπούς. Δες τους πόσο υπολογισμένα «κινούνται» οι πολιτικοί μας για τον πιο σύντομο δρόμο για την έδρα. Μέτρα την αγωνία τους. Καμάρωσέ τους στο καθημερινό πολιτικό αλισβερίσι. Με την πραμάτεια στο δισάκι και το κεφάλι άδειο από ιδεολογία.
ΑΥΤΑ προβλέπουν τα πολιτικά μας ήθη και δεν αλλάζουν αύριο.

Έστι(;) δίκης οφθαλμός

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ τη Δικαιοσύνη, ωστόσο, το «κατά πλειοψηφία», μας αφήνει περιθώρια για κάποια κρίση και κριτική. Κοινωνική και μη δικαστική. Για τον κ. Κοντομηνά που δεν γνωρίζουμε προσωπικά, αλλά κάτι…πληρώσαμε (και) γι αυτόν ως φορολογούμενοι, με κάποιους ως μικροκαταθέτες του Τ. Τ.
ΧΩΡΙΣ εγγυήσεις για τη δανειοδότηση του, αλλά με εγγύηση μαμούθ μη το σκάσει με ιδιωτικό (του) αεροπλάνο. Και τι που θα χαθούν οι εγγυήσεις; «Ήταν συνεπής στο παρελθόν…». Επιχείρημα μαχητό, μιας «και ο Χριστόδουλος ήταν (πριν το σκάσει)», προσθέτουμε.

Δεν θα’ ταν στα…κελιά τους

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

Δεν θα’ ταν στα…κελιά τους
ΕΙΝΑΙ ρητορικό το ερώτημα, ωστόσο, περιμένουμε απάντηση. Απ’ τους πολιτικούς-κυρίαρχους και ρυθμιστές του παιχνιδιού. Για θέματα «εν ου παικτοίς».
ΣΗΜΕΡΑ, έκαναν πίσω και «πρωταγωνιστής» είναι η Δικαιοσύνη. Εξωτερικά αγνώριστη και στο βάθος η ίδια, σταθερή και αναλλοίωτη. Δεν μπορεί κι ούτε πρέπει (η Δικαιοσύνη) να υποδεικνύει ενόχους (διάβαζε πολιτικούς και κυβερνήσεις) της (φαινομένης) απραξίας της όσο οι μεγαλοκλέφτες ήσαν πεσμένοι στο ψητό.

Περιμένοντας τη νέα «φουρνιά»

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΙΝΑΙ και η συμπεριφορά τους που εκνευρίζει. Νεόπλουτοι (με τα λεφτά μας), κι άλλοι «κληρονομικώ δικαιώματι». Με πλούτη αφιλτράριστα (ποιοτικώς) και αφορολόγητα (ποσοτικώς) περασμένα στα παιδιά τους.
ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ απ’ τον θρασύτατο κ. Φιλιππίδη, που οι φυλακή του Μάλτεπε(=λόφος θησαυρών) του συγκρατεί τη γλώσσα, κατεβάζει τους τόνους και του μαυρίζει την ψυχή. Σιγά-σιγά, με ρέγουλα και βαθμηδόν, μέχρι να σταθεροποιηθεί στου (ελληνικού) κελιού τη σιγουριά.

«Λαός ενωμένος…»

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΕΚΑΝΕ το…θαύμα του αυτός ο λαός «ο μικρός ο μέγας». Ενώθηκε! Πρωτοφανές και πρωτάκουστο. Ο έλληνας να συμφωνεί με τον διπλανό του και, χωρίς τσακωμούς και διχογνωμίες, να ζητά και να απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία των (μεγαλο)ενόχων για κλεψιές, απάτες και οικονομησιές σε βάρος του…
ΔΕΝ είναι αστείο, δεν είναι ασήμαντο. Μας ρήμαξαν οι «μεγάλοι» κι ας έχουμε κι εμείς ευθύνες για την κατάντια. Είδαν το ψητό στο τραπέζι μακροχέρηδες και το άρπαξαν, πριν το αγγίξει χέρι πεινασμένου. Το καταβρόχθισαν επί τόπου  κι άλλοι το’ κρυψαν. Για τη «δύσκολη» ώρα, μην πεινάσουν τα παιδιά τους.

Πολιτικοί και δικαστές; Ετεροβαρής η φύλαξή τους!

---

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟ ‘σκασε ένας Χριστόδουλος και βάρεσαν συναγερμό. Με τον νόμο τους, με τους χωροφύλακες, με την αγωνία τους. Τους…αφορά ο κίνδυνος(;).
ΚΑΙ πάμε λίγο πίσω και καθόλου μακριά απ’ το κοινοβούλιο των…μεγάλων αποφάσεων. Αποφασιστικοί για προνόμια του παρόντος και προβλέψεις του μέλλοντος οι νομοθέτες μας. Επειγόντως και ενίοτε «νύκτωρ». Μη διαρρεύσει πως διαβαθμίζουν τις ανάγκες του λαού κατά το κομματικό τους συμφέρον, που συνάδει με το προσωπικό.