Μια συνειδητή μελαγχολία.

---

Με το βάρος των εκατομμυρίων ώρες στους ώμους μου,
ωρών δύσκολων η πολύ δύσκολων

και το μυαλό μου να μην είναι πλέον πίσω από όλες τις λέξεις που γράφω αλλά κάπου στο παρελθόν
κι εκεί στο χρόνο εγώ μαζί με τη ότι ήσουν εσύ
Οι αναμνήσεις τρύπωσαν στους πόρους του δέρματος μου

και οι εικόνες μπήκαν στο μυαλό μου για να με συντροφεύουν βασανιστικά στης μοναξιάς τις ώρες .

Λείπεις κι είσαι ακόμα εδώ

Είσαι νεκρός κι όμως ζωντανός υπάρχεις μέσα μου
Είσαι εδώ, παρόν μαζί μου με έναν τρόπο που πονάει η παρουσία σου
Είσαι εδώ παρόν και μου κλέβεις την ανάσα
Είσαι εδώ να μου κάνεις λυγμό κάθε απόπειρα χαμόγελου
Είσαι η αίσθηση αδυναμίας που κάποιες φορές νιώθω
Είσαι η δύναμη μου στήριγμα που ένιωθα στου κάθε χεριού σου το άγγιγμα
Είσαι το κενό κομμάτι της καρδιάς μου σε καρδιάς σχήμα
Είσαι το χαμένο για πάντα κομμάτι μου
Είσαι η ανάμνηση της μυρωδιάς της τελευταίας σου αγκαλιάς που κάθε βράδυ ονειρεύομαι πως δίνεις ξανά και ξανά και ξανά
κι είναι αυτό παρηγοριά
γιατί μου λείπεις
όπως μόνο εσύ ξέρεις να λείπεις
Είσαι η χαμένη σου για πάντα αγκαλιά
Είσαι αυτά τα αγγίγματα με την απουσία των λέξεων
Είσαι οι στιγμές οι χαζές ,οι μικρές και οι ανόητες
Είσαι εδώ παρέα για να ζω
Είσαι εδώ και κάνω συντροφιά με έναν νεκρό

Μαίρη Κουτρούμπα
Autism mania
M.K.<3