<h5>ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΚΟΨΑΝ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ </h5>

---

Γράφει η  Ευφροσύνη Ηρ. Μπούτσικα*  

Αυτή στην φωτογραφία την είδα σήμερα σε ανάρτηση κάποιου φίλου.
Αναφερόταν με σεβασμό και γλυκειά ανάμνηση σε αυτές τις δυνατές γυναίκες του παρελθόντος.
Όμως εγώ που είμαι παρατηρητής της γήινης πραγματικότητας, υμνητής του ανθρώπινου μόχθου και ιδρώτα , εγώ που δεν πιστεύω στα γυάλινα κελιά των ρομαντικών προσμονων, αλλά στην δύναμη που σου δίνει ή Αξιοπρέπεια και ή Ανάγκη, θα πω τούτο:
Αυτές οι γυναίκες υπάρχουν ακόμα.
Ή πατρίδα μας, αυτό το υπέροχο ορεινό ακρωτηρι, το δαντελωτά σκαλισμενο στη καρδιά της Μεσογείου, έχει πολλά χωριουδάκια που χάρη σε αυτές τις γυναίκες ζουν και δεν έχουν ερημώσει. Που χάρη σε αυτές τις γυναίκες ξέρουμε ακόμα τη μυρωδιά του ζυμωτου ψωμιού και του ξυλοφουρνου. Και κάτι τέτοιες γυναίκες αναθρέψουν παλληκάρια και κοπέλες να τα πιεις στο ποτήρι.
Αυτές οι γυναίκες δεν είναι παρελθόν. Είναι παρόν, είναι το σήμερα, είναι οι μανάδες μας, οι γιαγιαδες μας, οι πεθερές μας. Είναι οι δικοί μας άνθρωποι.
Και όμως από αυτές τις γυναίκες έκοψαν τις συντάξεις!

Έπρεπε λέει να σωθεί το Ελληνικό Κράτος από την χρεοκοπία , γιατί κάποιοι το έκλεψαν, και
έπρεπε
να κόψουν τις συντάξεις των γερόντων. Αυτών των γερόντων. Γιατί λέει δεν μπορούσαν να πάρουν πίσω αυτά που έλειπαν από τα ταμεία. Και ετσι ,σαν λύση , έπρεπε να κόψουν τις συντάξεις! Μάλιστα κάποιοι προχώρησαν περισσότερο στη σκέψη τους...
Είπαν κακώς που ζούνε τόσο πολύ οι Συνταξιούχοι!
Να τους κάνουμε ευθανασία λοιπόν. Τι περιμενουμε και δεν τους κάνουμε;
Μη μου πει κάποιος οτι δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο να μας καλύπτει για κάτι τετοιο. Γιατί θα του απαντήσω ότι εμείς πλέον δεν σταματάμε στη νομική κάλυψη. Την παρανομία την νομιμοποιούμε τάχιστα και όποιον δεν υπακούει στη νομιμοποίηση της παρανομίας και του παραλόγου τον βριζουμε. Ή απαξίωση πάντα έχει συνοπτικές διαδικασίες.

Εγώ που σας τα γράφω αυτά μην φανταστεί κανένας ότι τα γράφω για μικρό κομματικους σκοπούς. Δεν σας το επιτρέπω να το φανταστείτε. Τα γράφω γιατί ξέρω από που προέρχομαι. Γιατί θέλω να θυμάμαι από που προέρχομαι. Γιατί έχω προσωπική εμπειρία... Γιατί το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι έκοβαν , ολα τα προηγούμενα χρόνια, συντάξεις τετραπληγικων γηραιών ατόμων. Ατόμων ακινητοποιημένων σε ένα κρεβάτι.
Εγώ που σας τα γράφω αυτά υποκλινομαι σε αυτές στις γυναίκες και νοιωθω δέος μπροστά τους. Έχω φάει 40 χρόνια στα θρανία, αλλά το πανεπιστήμιο της δικής τους ζωής εγώ δεν μπορώ να το τελειώσω. Ουτε να φοιτησω σε αυτό δεν μπορώ.

Εγώ λοιπόν που σας τα γράφω αυτά, αυτές τις γυναίκες ακμαίες ή άρρωστες τις θέλω να τις έχω και να τους φιλαω το χέρι. Εγώ σε αυτές τις γυναίκες γονατιζω και τους πλένω τα πονεμένα πόδια τους με προσοχή και τρυφερότητα. Εγώ σε αυτές τις γυναίκες δίνω μια υπόσχεση:
Όσο μπορώ να φωνάζω, να παλευω , να αγωνιζομαι και να διεκδικώ καθημερινά, με στόχο και με ορμή, θα προσπαθήσω να τους δώσω πίσω στην αξιοπρέπεια που δικαιούνται.
Αλλιώς θα με στοιχειώνει ο μηδενισμός της θέλησης μου και ή σιωπηρή υπεροχη της ανικανότητας μου !
(Το κείμενο τούτη τη φορά δεν θα το διορθωσω. Θα το αναρτησω χωρίς δεύτερη διορθωτικη ματια, για να εκφράζει ακριβώς την ένταση των συναισθημάτων μου τούτη τη στιγμή που το γράφω)

*Η  Ευφροσύνη Ηρ. Μπούτσικα είναι Διπλ. Ήλεκτρολογος Μηχανικός & Μηχανικός Ή/Υ ,  Ε.Μ.Π M.Sc. Τεχνο-Οικονομικα Συστήματα