Η σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944 ήταν ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία. Η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και η αντιπαράθεση Αμερικανών, Άγγλων και Γάλλων με τη Σοβιετική Ένωση επέτρεψε στους φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος (και όχι μόνο αυτούς) να μην τιμωρηθούν. Όμως η ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται. Τα ονόματα των εγκληματιών και των υπευθύνων για την ατιμωρησία των περισσοτέρων από αυτούς είναι καταγραμμένα και δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Η απόφαση για τιμωρία των εγκληματιών με ειδική αναφορά όχι μόνο γενικά στην Ελλάδα αλλά με καταγραφή των εγκλημάτων στην Κρήτη είχε ληφθεί πολύ πιο νωρίς από το τέλος του πολέμου. Και την απόφαση αυτή την υπέγραφαν όχι οποιοιδήποτε παράγοντες ή υπουργοί αλλά οι τότε ηγέτες των συμμάχων χωρών, Τσώρτσιλ, Ρούζβελτ και Στάλιν.