Ο καρκίνος της υποκρισίας

---

Δυστυχώς, οι περισσότεροι λιγότερο ή περισσότερο υποκρινόμαστε. Πιστεύοντας ότι με την υποκρισία εξαπατούμε τους άλλους και πάνω απ' όλους το Θεό. Αλά στην πραγματικότητα ο μόνος τον οποίο εξαπατούμε είναι ο ίδιος ο εαυτός μας τον οποίο με την υποκρισία φθείρουμε αδιάκοπα και επικίνδυνα. Την υποκρισία είχαν αναγάγει σε υψηλή και εκλεπτυσμένη τέχνη οι γραμματείς και οι φαρισαίοι της εποχής του Χριστού των οποίων το πορτραίτο μας αποκαλύπτει στο ευαγγέλιο, που θ' ακούσουμε απόψε (Μ. Δευτέρα) στις εκκλησιές. Το βίντεο, που ακολουθεί βάζει μπροστά μας τον καθρέφτη, μέσα απ' τον οποίο αποκαλύπτει και το αν και πόσο ο καθένας από μας είμαστε υποκριτές:

http://www.dailymotion.com/video/x6h0bxl

θανατολάγνοι...

---

Αυτές οι μέρες, είναι μέρες μνήμης. Μνήμης δόξας και οδύνης. Δόξας για το ηρωικό έπος του ’40, αλλά και οδύνης για τα πικρά χρόνια της κατοχής. Με τα τόσα πικρά περιστατικά, που ζήσαμε στην πανανθρώπινη, την πανελλήνια, αλλά και τοπική μας κοινωνία.

Όπως, για παράδειγμα, στο χωριό μας (Σκουτεσιάδα Αιτ/νίας). Με τον γέρο Αριστείδη τον Τσιούμα, που καλούσε, απ’ το αντικρινό βουνό σε βοήθεια το γιο του, το Γιώργο. Γιατί βέβαια, δεν μπορούσε ν’ ακολουθήσει στο βουνό, που είχαμε εμείς κρυφτεί. Και τον άφησαν με την πεποίθηση ότι ήταν αδιανόητο τα τέρατα της άριας φυλής να πειράξουν τον 90χρονο γέροντα.

Κομματισμός και πατριωτισμός…

---

Το Ευαγγέλιο όλοι το καπηλεύονται, μέχρι εκεί που τους παίρνει, αλλά κανείς στην πραγματικότητα δεν το θέλει. Επειδή απλά το Ευαγγέλιο υποστηρίζει την αλήθεια και την πραγματική δικαιοσύνη. Πράγμα που δεν αρέσει σε κανένα. Γι’ αυτό παρατηρούμε ότι παραμονές των εκλογών όλοι «το παίζουν» θρήσκοι. Αλλά, όταν παίρνουν την εξουσία, γκρεμίζουν «πετραδάκι-πετραδάκι» τα θεμέλια της θρησκείας. Άλλοτε υποκινούμενοι από ξένα ανθελληνικά κέντρα και άλλοτε από δικές τους μυωπικές προκαταλήψεις. Αλλά και οι εκπρόσωποι της θρησκείας αλληθωρίζουν προεκλογικά προς τη μια ή την άλλη κομματική στρούγκα. Και βέβαια αδιαφορούν για το χαλασμό που μετεκλογικά γίνεται γύρω τους. Όπως δυστυχώς συμβαίνει στις μέρες μας…

Δολοπλοκίες και αγαπολογίες

---

Άκρως ενδιαφέρουσα ήταν η ανακοίνωση της Ι. Μ. Αιτωλοακαρνανίας, η σχετική με το πολυθρύλητο «κάστανο», που εκτέθηκε, όπως λένε, για προσκύνημα κατά τη γιορτή του αγίου Παϊσίου. Όσοι όμως τη διάβασαν «απορούν και εξίστανται» για την αλλοπρόσαλλη σχέση ανάμεσα στην ανακοίνωση και την πραγματικότητα. Και παθαίνουν ο, τι και ο γέροντας Ισαάκ, όταν ο γιός του ο Ιακώβ στην προσπάθειά του να τον εξαπατήσει, προκειμένου να αποσπάσει τα πρωτοτόκια του αδελφού του Ησαύ, έβαλε στα χέρια του δέρμα κατσικιού, αναγκάζοντας τον τυφλό πατέρα του να πει το παροιμιώδες εκείνο: «Η μεν φωνή, φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες, χείρες Ησαύ»…

Ποια αυτοκριτική, υποκριτές!

---

Ακούμε συχνά τα πρωτοπαλίκαρα του τέως δικομματισμού να τονίζουν εμφαντικά ότι όσον αφορά τα λάθη τους έχουν κάνει την αυτοκριτική τους. Εκείνο όμως που δεν φαίνονται να έχουν καταλάβει ή προσποιούνται ότι δεν έχουν καταλάβει είναι το αν η αυτοκριτική τους είναι ειλικρινής ή υποκριτική. Γιατί η ειλικρινής αυτοκριτική οδηγεί στην επίγνωση και η επίγνωση σε μετάνοια.

Μαύρες ψυχές…

---

Να, λοιπόν, που, όπως λέγεται, ήρθε και η μεγάλη ώρα να κλείσει και η διαβόητη «αξιολόγηση». Οπότε, σύμφωνα με τις ελπίδες που μας δίνει η Κυβέρνηση, όπου να ’ναι θα βγούμε απ’ την επιτροπεία των δανειστών μας. Κι όμως η πραγματικότητα φωνάζει, όπως θα ’λεγε κι ο Γέρος της Δημοκρατίας, ότι «μπορεί κάποιοι αριθμοί να ευημερούν αλλά μεγάλα τμήματα του λαού υποφέρουν». Και ασφαλώς οι δανειστές - δυνάστες δεν θα παραιτηθούν απ’ το καταχθόνιο σχέδιό τους. Που σημαίνει ότι δεν θα σταματήσουν να εφευρίσκουν προσχήματα, μέχρις ότου φθάσουν στον τελικό επιδιωκόμενο σκοπό τους: Την εξόντωση, δηλαδή, του λαού μας και την εξαφάνιση της πατρίδας μας, ως Ελλάδας, απ’ το γεωγραφικό χάρτη.

Πολιτική και ποδόσφαιρο...γράφει ο παπα-Ηλίας Υφαντής

---

Το μπάχαλο, που αντικρύσαμε στον τελικό του ποδοσφαιρικού κυπέλλου αποτελεί περισσότερο ή λιγότερο πιστό αντίγραφο της πολιτικής μας πραγματικότητας.

Κάποτε οι ποδοσφαιρικές ομάδες, όπως και τα πολιτικά κόμματα, είχαν κατά το μάλλον ή ήττον κάποια προσωπικότητα. Σήμερα τόσο οι ομάδες όσο και τα κόμματα στερούνται οποιασδήποτε ταυτότητας. Στην πολιτική το «αριστερά», και «δεξιά», το «κέντρο» ή τα οποιαδήποτε ενδιάμεσα παρένθετα στερούνται νοήματος. Είναι απλά παραπλανητικές ετικέτες. Η «δεξιά», για παράδειγμα, χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την έννοια της ελευθερίας, για να οδηγήσει την αδικία ως τα ακρότατα όρια. Γεγονός που αποκαλύπτεται και επιβεβαιώνεται πανηγυρικά στις μέρες μας. Οπότε ζούμε στο μεσαίωνα του καπιταλιστικού και τοκογλυφικού ολοκληρωτισμού.

Όχι στον ευρωφασισμό και ευρωναζισμό!....

---

Μπράβο στους Βρετανούς πολίτες που με το brexit έδωσαν ηχηρό χαστούκι στις ύαινες του ευρωναζισμού. Και μακάρι να μην πάθουν ο, τι πάθαμε εμείς απ’ τους ευρωληγούρηδες «δικούς μας» εφιάλτες, που σε συνεργασία με τους Ευρωφασίστες πάτρωνές τους έσπευσαν να μεταβάλουν το ηρωικό και περήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ταπεινωτικό ΝΑΙ!...

Κι ύστερα απ’ τα ρεσιτάλ αυτό εθελοδουλείας και αναξιοπρέπειας έχουν το απύθμενο θράσος να μας μιλούν για «συνταγματικό» και «δημοκρατικό» τόξο.