Ιεροεξεταστές…

---

Γεννήθηκα σε εποχή αφόρητης αδικίας και συνακόλουθης δυστυχίας. Εξαιτίας βέβαια της ιταλικής και γερμανικής μπότας, αλλά και το ακατανόητου εμφύλιου. Οπότε οι Έλληνες σκοτώνονταν μεταξύ τους, για να εξυπηρετήσουν το εμπόριο όπλων και θανάτου των «συμμάχων» μας Άγγλων και Αμερικανών.

Η απόδραση από το γκέτο αυτό εξαιρετικά δύσκολη. Διότι το επιτηρούσαν, αφενός ο «καπετάνιος» ενωμοτάρχης, που απειλούσε κι έδερνε και αφετέρου κάποιοι φθονεροί συγχωριανοί. Που, μαζί με τον «καπετάνιο» μεριμνούσαν ώστε α με εφοδιάσουν με ένα άκρως επιβαρυντικό «φάκελο». Όπου, λόγω της τυφλής μοχθηρίας και αγραμματοσύνης τους δεν ήξεραν κυριολεκτικά τι έλεγαν.

Ο Σαββίδης στην πυρά!

---

Φρύαξαν οι ντόπιες και διεθνείς «ενάρετες» κάργιες των μέσων μαζικής εξαπατήσεως (ΜΜΕ) εναντίον του κ. Σαββίδη για την έντονη διαμαρτυρία του στην Τούμπα. Απαιτώντας την βαρύτατη τιμωρία του ίδιου και τον υποβιβασμό της ομάδας του ΠΑΟΚ.

Πολύ περισσότερο μάλιστα, γιατί εδώ και κάποια χρόνια τόλμησε να τους αποσπάσει κάνα δύο πρωταθλήματα και κύπελλα. Και να σπάσει κατά κάποιον τρόπο το μονοπώλιο των ομάδων του Κέντρου. Αλλά, ενώ ο ΠΑΟΚ φαινόταν στο μεταξύ να φυτοζωεί, ήρθε αυτός ο «ανεκδιήγητος» Σαββίδης και θέλει να τον αναστήσει.

Χρόνος και αιωνιότητα

---

Ο αρχαίος φιλόσοφος Παρμενίδης λέει ότι χρόνος δεν υπάρχει. Δεδομένου ότι συναρτά το χρόνο με την κίνηση, την οποία θεωρεί ως ψευδαίσθηση. Και, σε αντίθεση με τον Ηράκλειτο, που μιλάει για την αδιάκοπη κίνηση, ο Παρμενίδης υποστηρίζει ότι τίποτε δεν κινείται.

Στα νεότερα χρόνια ο Αϊνστάιν μας μιλάει για τη σχετικότητα του χρόνου. Και, για να μας δώσει να το καταλάβουμε χρησιμοποιεί ένα απλό παράδειγμα: Αν, μας λέει, είμαστε με μια δυσάρεστη συντροφιά και ο ελάχιστος χρόνος θα μας φανεί πολύς, ενώ, αν έχουμε μια καλή παρέα και ο πολύς θα μας φανεί ελάχιστος.

Το ίδιο περίπου μας λέει και ο Ντοστογιέφσκι: Είχε καταδικαστεί σε θάνατο. Και, όταν τον μετέφεραν στο χώρο της εκτέλεσης, καθώς του έμεναν μόνο τρία λεπτά ζωής, αφιέρωσε ένα λεπτό, στο παρελθόν του, άλλο ένα στα αγαπημένα του πρόσωπα και το τελευταίο, προκειμένου να ρίξει μια τελευταία ματιά στον γύρω του κόσμο .

Αντάρτικο ειδύλλιο

---

Πρόκειται για το Γιάννη Τσώνη και τη σύζυγό του Πολυξένη. Εκ των οποίων οΓιάννης έχει περάσει πια στην αιωνιότητα και η κ. Πολυξένη ζει με το μικρότερο γιό της στο Αγρίνιο. Η αξιοπρόσεχτη περιπέτεια της ζωής τους, μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον, ώστε να τους επισκεφθώ πριν από κάποια χρόνια στο σπίτι τους στο Αγρίνιο.
Κατάγονταν, όπως μου είχαν πει, απ’ το ίδιο χωριό, το Μερίκι της Ευρυτανίας. Και, μολαταύτα ίσως ποτέ να μην είχαν προσέξει ο ένας τον άλλο, αν ο μεγάλος σκηνοθέτης της ζωής δεν τους είχε κανονίσει ένα καθοριστικό ραντεβού κάπου εκεί στ’ Άγραφα, μεταξύ Φθιώτιδας και Ευρυτανίας:

δύσχρηστη η δικαιοσύνη…

---

Κάποιοι δεσποτάδες απαγορεύουν τα κηρύγματα, που αναφέρονται στο θέμα της κοινωνικής αδικίας. Το βίντεο, που ακολουθεί αναφέρεται στον Αδελφόθεο Ιάκωβο. που προσφωνούνταν Δίκαιος
και συμπληρώνεται με ένα χαρακτηριστικό στιχούργημα, που έγινε με παράφραση εδαφίων της Καθολικής του Επιστολής. Δείγμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπιζαν οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί το θέμα της κοινωνικής αδικίας. Κι ακόμη του τρόπου. με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι εργάτες της αδικίας τις φωνές της δικαιοσύνης,που τους δημιουργούν προβλήματα...

Αλλά περισσότερα στο βίντεο, που ακολουθεί:


papailiasyfantis

Άγιος Ιωάννης ο Βραχωρίτης

---

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας πολλοί ήταν οι χριστιανοί, που αλλαξοπίστησαν και έγιναν μωαμεθανοί. Ακόμη και μητροπολίτες. Εξαιτίας των απάνθρωπων συνθηκών και της αβάσταχτης φορολογίας, που αντιμετώπιζαν.

Ελάχιστοι από άλλο μέρος ήσαν οι μωαμεθανοί, που έγιναν χριστιανοί. Και ένας μεταξύ αυτών ήταν και ο Ιωάννης ο Βραχωρίτης. Ο οποίος μάλιστα ήταν και δερβίσης.

Που σημαίνει ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσα η περίπτωσή του. Δεδομένου ότι υπέστη βασανιστήρια και μαρτυρικό θάνατο εξαιτίας της μεταστροφής του. Η Εκκλησία μας τον κατέταξε μεταξύ των αγίων και η μνήμη του γιορτάζεται στις 23 Σεπτεμβρίου. Περισσότερα όμως στο βίντεο, που ακολουθεί:

http://www.dailymotion.com/video/x61dolh

παπα-Ηλίας Υφαντής

Ο πάμφωτος προς τους σκοτεινούς

---

Πολέμησε το πυκνό σκοτάδι των σκοτεινών χρόνων της τουρκοκρατίας.

Πολεμήθηκε και θανατώθηκε απ' τους σκοτεινούς ανθρώπους οι οποίοι και σήμερα ύπουλα και συστηματικά πολεμούν την πατρίδα μας.
Πρόκειται για τον πάμφωτο Πατροκοσμά, στον οποίο είναι αφιερωμένη η ομιλία, που, παρότι έγινε πέρυσι την ημέρα της γιορτής του (24 Αυγούστου) είναι εξαιρετικά επίκαιρη.

Κοτόπουλα και περιστέρια

---

Βρισκόμαστε στις παρυφές της πόλης.

-Αυτές οι πολυκατοικίες, λέει κάποιος, μοιάζουν με περιστερώνες.

-Λάθος, αντιτείνει κάποιος. Mοιάζουν με ορνιθοτροφεία. Γιατί τα περιστέρια κάνουν ελεύθερη ζωή. Ενώ οι άνθρωποι είναι σαν τα βιομηχανικά κοτόπουλα. Σε σημείο ώστε κάποιοι να μην ξέρουν ούτε από πού γίνεται το ψωμί, που τρώνε.

-Μήπως θυμάστε, είπε ένας τρίτος, εκείνο το θαυμάσιο ποίημα του αξέχαστου σε μας τους παλιότερους Κώστα Κρυστάλλη, το αφιερωμένο στην ξενιτειά, που έλεγε: «Θα πάρω έναν ανήφορο να βγω σε κορφοβούνι.

Η ρητορική του μίσους

---

Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν μέσα στην πανίδα των τεράτων του ίντερνετ. Όπως τα συνάντησα ευθύς εξαρχής κατά την περιπετειώδη περιήγησή μου στο χώρο αυτό. Δεδομένου ότι με το «καλημέρα», αφότου είδαν τον τρόπο γραφής μου κάποιοι κρετίνοι κυριολεκτικά λύσσαξαν: «Εκμεταλλεύεσαι, μου έλεγαν, το γεγονός ότι είσαι παπάς, προκειμένου να προπαγανδίζεις την αριστερή ιδεολογία». Μάταια προσπαθούσα να τους πείσω ότι δεν λέω τίποτε διαφορετικό απ’ αυτά που λέει σχετικά το Ευαγγέλιο και όλοι οι πριν και μετά από αυτό ομόγνωμοι. Τους οποίους οι επικριτές μου ή δεν γνωρίζουν ή απορρίπτουν μετά βδελυγμίας.

Η σφραγίδα της δωρεάς

---

Η θύμησή μου αυτές τις μέρες γύρισε στο Γυμνάσιο Θέρμου και στο Πετροχώρι. Το πανέμορφο χωριό, που σαν εξώστης πάνω απ’ τη λίμνη Τριχωνίδα, είναι ιδιαίτερα γνωστό για τα μαγευτικά του ηλιοβασιλέματα. Εκεί, που στ’ αλώνια του πηγαίναμε συχνά με τ’ άλλα παιδιά και τραγουδούσαμε τα βράδια.

Ήταν -θυμάμαι-παραμονές της 25ης Μαρτίου, όταν ο Καθηγητής, που είχε αναλάβει την διοργάνωση της γιορτής του Γυμνασίου με κάλεσε να τραγουδήσω δημοτικά τραγούδια σχετικά με το πνεύμα του ’21. Αλλά δεν ένιωθα καθόλου επαρκής. Ιδιαίτερα μάλιστα, αφού ο πετροχωρίτης συμμαθητής μου Γρηγόρης Δρόσος ήταν πολύ καλύτερος μου. Αλλά, επειδή ήταν λίγο ντροπαλός, τον παρακάλεσα να με συνοδεύσει στη δοκιμή, που θα γινόταν το απόγευμα.

Πολιτισμός ή βαρβαρότητα;

---

Ο Ιούλιος είναι, από εκκλησιαστικής πλευράς, ο μήνας των αναργύρων. Αφού εγκαινιάζεται με τους Αγίους Αναργύρους (1η Ιουλίου) και τελειώνει με τον Άγιο Παντελεήμονα (27 Ιουλίου). Οι οποίοι, παρότι γιατροί περίφημοι, εντούτοις δεν εκμεταλλεύτηκαν τις γνώσεις τους και τη φήμη τους, προκειμένου να πλουτίσουν. Αντίθετα μάλιστα, όχι μόνο πρόσφεραν δωρεάν τις υπηρεσίες τους, αλλά και παντοιοτρόπως βοηθούσαν, εκείνους που είχαν ανάγκη.

Η ανήθικη νομιμότητα…

---

Ζούμε σ’ έναν κόσμο, όπου είμαστε καταδικασμένοι να τα βλέπουμε όλα ανάποδα:

Ταυτίζουμε, για παράδειγμα, το νομικό κατεστημένο με τη δικαιοσύνη. Και φορτώνουμε όλες τις νομικές στρεβλώσεις και ωμότητες σ’ αυτήν. Τη στιγμή που το νομικό κατεστημένο βρίσκεται στον αντίποδα της δικαιοσύνης για πολλούς και διαφόρους λόγους. Σημαντικότερος των οποίων είναι το γεγονός ότι οι νόμοι χαλκεύονται από κάποιους ανθρώπους, ωσάν αυτούς που για περισσότερα από σαράντα χρόνια μας γκρεμοτσακίζουν από βάραθρο σε βάραθρο.

Ανάσταση και επανάσταση…

---

Ανάσταση και επανάσταση…

Πολλοί αυτές τις μέρες, καθώς τους ευχόμαστε «καλή Ανάσταση», θερμόαιμοι και αρειμάνιοι , όπως αισθάνονται, αντεύχονται «καλή επανάσταση». Τη στιγμή, που δεν κουνιέται φύλλο και μαζί με τους αρειμάνιους όλοι σχεδόν οι άλλοι «άβουλοι και μοιραίοι αντάμα, προσμένουν ίσως κάποιο θάμα».

Το οποίο όμως δεν έρχεται. Αφού το θαύμα επισκέπτεται μόνο τους «γρηγορούντας» και σε καμιά περίπτωση τους «ραθυμούντας», για να θυμηθούμε κσι το τροπάριο του «Νυμφίου». Γιατί και στην περίπτωση του θαύματος ισχύει το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» των αρχαίων. Και δεδομένου ότι εμείς δεν σηκωνόμαστε απ’ τους καναπέδες και ακούμε αποχαυνωμένοι τους τηλεοπτικούς και πολιτικούς απατεώνες, περιμένοντας απ’ τους άλλους να ξεσηκωθούν, το θαύμα δεν ανταποκρίνεται στην προσμονή μας.