Το κείμενο αυτό του μεγάλου παιδαγωγού Δημήτρη Γληνού, που γράφτηκε πριν 85 χρόνια, το 1932, τη χρονιά της πτώχευσης της Ελλάδας, είναι σαν να γράφτηκε για τη σημερινή κατάσταση, που ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του βιώνει. Σήμερα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα και της Ευρώπης, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ 4 στους 10 Έλληνες, ή το 40% του ελληνικού λαού δεν έχει πρόσβαση σε τροφή και θέρμανση, ενώ 230.774 παιδιά ζουν σε νοικοκυριά χωρίς κανέναν εργαζόμενο και ουσιαστικά χωρίς κανένα εισόδημα.
«Μέσα σ’ αυτή τη φοβερή στιγμή της παγκόσμιας κρίσης πλήθυνε το κακό, που ήτανε πάντα πολύ, μεγάλωσε η αθλιότητα των απαθλιωμένων ανθρώπων. Ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικροεπαγγελματίας, ο υπάλληλος ζούνε μέσα σε μια αδιάκοπη αγωνία. Από τη μια βλέπουνε το πενιχρό τους μεροδούλι να γίνεται κάθε μέρα λιγότερο, τη στιγμή που όλα ακριβαίνουν, ή βλέπουνε τα λιγοστά προϊόντα του ολόχρονου μόχθου τους να μένουν απούλητα ή να πουλιούνται σε τιμές εξευτελιστικές. Από την άλλη, κάθε μέρα κρούει την πόρτα τους το σκιάχτρο της αναδουλειάς με τη συντρόφισσά της, την πείνα. Και σ’ όσα σπίτια μπει μέσα το μεγάλο κακό ρημάζουνε πια.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
.png)
