Υμνητής της Χούντας και θαυμαστής του Παπαδόπουλου ο νέος γ.γ. Τουρισμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη

---

Μετά τη νέα υφυπουργού Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου, η οποία έκανε λόγο περί «ψυχικώς νοσούντων» αντιστασιακών της περιούδου της δικτατορίας, βρέθηκε ένα ακόμα φυντάνι μέσα στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη υπάρχει ένας υμνητής της χούντας και θαυμαστής του Γεώργιου Παπαδόπουλου, σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμά της «Εφημερίδα των Συντακτών».

Το ρεπορτάζ της «Εφημερίδας των Συντακτών» συγκεκριμένα σημειώνει:

Όχι, δεν αναφερόμαστε στον άλλοτε γενικό γραμματέα της Νεολαίας ΕΠΕΝ -του κόμματος δηλαδή του δικτάτορα- Μάκη Βορίδη, ούτε στο δεξί χέρι του Γ. Καρατζαφέρη Αδωνη Γεωργιάδη. Αναφερόμαστε στον νέο γενικό γραμματέα Τουρισμού, Κωνσταντίνο Λούλη.

Τέτοια μέρα σαν τότε. Πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια. Ώρα 11.45. Βράδυ ..Του Κωστα Βοσταντζόγλου

---

Τέτοια μέρα σαν τότε. Πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια. Ώρα 11.45. Βράδυ. Ο πατέρας παίρνει ένα τηλεφώνημα. Από τον φίλο μας κύριο Ρένο Αποστολίδη. “Μέντη, κάτι γίνεται. Δεν ξέρω τι. Κατεβαίνουνε τανκς”. Ο πατέρας πανιάζει. Παίρνει τηλέφωνο αμέσως τον Μίκη. Του λέει τα μαντάτα. Ο Μίκης του λέει να κλείσει και θα τον πάρει μόλις μάθει κάτι. Περνάει μισή ώρα. Ο πατέρας είναι σε αναμμένα κάρβουνα. Ξανατηλεφωνεί. Το σηκώνει η Μυρτώ η γυναίκα του Μίκη. Ο Μίκης έφυγε για να κρυφτεί. Ο πατέρας μας φιλάει βιαστικά, λέει στη μάνα να μας προσέχει και φεύγει. Παίρνει τους δρόμους. Το μόνο που πήρε μαζί του είναι ένα πουλόβερ. Κρύβεται. Παράνομος. Θα κάνουμε πέντε μήνες να τον ξαναδούμε. Η μάνα σβήνει τα φώτα. Θα κάνουμε

Οι εκτελέσεις που δεν έγιναν… Αναμνήσεις από τις πρώτες μέρες της δικτατορίας του ΄67

---

Η σύλληψη

Η ζωή κρεμόταν από μια κλωστή. Είπα, «τώρα θα πυροβολήσει»! Δεν το έκανε. Ο ασφαλίτης στεκόταν πίσω και πλάι σε απόσταση ασφαλείας και με σημάδευε μέσα από την καμπαρτίνα του. Κουνώντας το χέρι του μου λέει: «Ακίνητος! Τα χέρια μακριά από τις τσέπες. Προχώρα προς τα πάνω».
Το «πάνω» ήταν ο δρόμος προς το Τμήμα Χωροφυλακής πάνω από τη Μητρόπολη, την εκκλησία των Ταξιαρχών. «
Θα με σκοτώσετε;» ρωτάω τρεμουλιαστά ενώ τα πόδια μου μόλις με κρατούσαν.

Ένας υπάνθρωπος λιγότερος

---

Σήμερα η ζωή απαλλάχτηκε από από το βάρος του υπανθρώπου Παττακού. Ήταν 104 χρονών. Η είδηση δημοσιεύθηκε αρχικά σε τοπικά μέσα ενημέρωσης και ακολούθησε η αμφισβήτηση της. Συγγενικά του πρόσωπα την επιβεβαίωσαν σε πολλά μέσα ενημέρωσης.

Ο τελευταίος των αρχιπραξικοπηματιών της χούντας, ο Στυλιανός Παττακός. Αμετανόητος και προκλητικός μέχρι το τέλος της ζωής του υπηρέτησε ότι πιο μαύρο και αντιδραστικό υπήρξε στη νεότερη ιστορία.

21 Απρίλη 1967: “Λαμόγια στο χακί” Του Ν Μπογιόπουλου

---

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.
    Το κράτος μας, με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.
    Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα, 49 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»...

ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ - Πώς κατασκευάστηκαν οι βασανιστές της χούντας...

---

Συμπληρώνονται 45 χρόνια από το βράδυ που ο ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός, μαζί με τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο, έβγαλαν τα τανκς στους δρόμους. Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, που κατέλυσε τη δημοκρατία για επτά χρόνια, έχει προ πολλού περάσει στην ιστορία και πολλοί, από εκείνους που βίωσαν τις συνέπειες της δικτατορίας με βασανιστήρια, φυλακές και εξορία, δεν είναι πια στη ζωή...