Καλικαντζαράκι με φώναζαν από μικρή. Γιατί είμαι, λέει, γεννημένη στις 27 Δεκεμβρίου. Δηλαδή, μέσα σ΄ εκείνο το δωδεκαήμερο (25 Δεκεμβρίου – 6 Ιανουαρίου), που βγαίνουν τα ξωτικά απ΄ τις υπόγειες τρύπες τους και κάνουν άνω κάτω τον κόσμο. Όλο τον χρόνο, λέει, κρύβονται στα έγκατα της γης και πριονίζουν το δέντρο της και τα Χριστούγεννα φτάνουν στο… παρά τρίχα. Τότε βγαίνουν στην επιφάνεια για να μην πέσει η γη και τους πλακώσει. Δώδεκα μέρες περιμένουν να ΄ρθει τούμπα το δέντρο κι αυτό δεν έρχεται. Και στο μεταξύ, μπαίνουν τις νύχτες σε σπίτια, τρώνε τα φαγιά, αναστατώνουν τα έπιπλα. Κι όταν περνά και η 6η Ιανουαρίου επιστρέφουν εκεί κάτω και βρίσκουν το δέντρο άθικτο. Κι αρχίζουν το πριόνισμα απ΄ την αρχή. Μέχρι να φέξουν τα επόμενα Χριστούγεννα.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
