Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου*
«Έχετε συσσίτιο; Κάτι να φάω. Αυτό θέλω... Σας παρακαλώ βοηθήστε με...»
Όταν ακούς κάτι τέτοιο από ένα συνάνθρωπό σου, που μέχρι χθες ζούσε αξιοπρεπώς, πονάς πολύ περισσότερο με τον πόνο του, και το παίρνεις απόφαση, ότι δεν μπορείς να ζεις σε ένα κόσμο με τόση αδικία και να μην ξεφωνίζεις κάθε στιγμή, κάθε ώρα.
Όταν ακούς κάτι τέτοιο από ένα συνάνθρωπό σου, που μέχρι χθες ζούσε αξιοπρεπώς, πονάς πολύ περισσότερο με τον πόνο του, και το παίρνεις απόφαση, ότι δεν μπορείς να ζεις σε ένα κόσμο με τόση αδικία και να μην ξεφωνίζεις κάθε στιγμή, κάθε ώρα.