Μια οφειλόμενη απάντηση σε κάθε άρθρο που χτυπά «κάτω από τη ζώνη» τους δίκαιους αγώνες των μαθητών…

---

Του Παναγιώτη Μερτίκα*

Η αλήθεια είναι, όπως αναφέρεται σε ένα ακόμα άρθρο στον τοπικό Τύπο, ότι η λαϊκή οικογένεια πάντα βγαίνει πολλαπλώς χαμένη. Χαμένη όμως όχι, όπως ισχυρίζεται προκλητικά ο αρθρογράφος, από τα προβλήματα που προκαλούν οι καταλήψεις των μαθητών (και γενικά οι κινητοποιήσεις που πολλάκις έχουν στοχοποιηθεί σε αντίστοιχης λογικής άρθρα, στο παρελθόν!), αλλά από τα προβλήματα που γεννούν χρόνια τώρα οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Γιατί είναι το κριτήριο του κόστους - οφέλους και της κερδοφορίας που ενώ πάντα ικανοποιεί τις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων, αφήνει …μετεξεταστέες τις λαϊκές ανάγκες. 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

---

Στην κορυφή του κόσμου η παιδεία της Κούβας του Φιντέλ Κάστρο κατά την Παγκόσμια Τράπεζα

---

Κορυφαία η παιδεία στην Κούβα

Το επίπεδο της παιδείας της Κούβας τοποθετείται σε αντίστοιχα υψηλό με αυτό του εκπαιδευτικού συστήματος της Φινλανδίας και της Ελβετίας σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η οποία έτρεξε μεγάλη έρευνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και την Καραϊβική.

Η παγκόσμια τράπεζα εξέτασε τα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών αυτής της ηπείρου, το κοινωνικό οικονομικό πεδίο στο οποίο συγκροτούνται και τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν.
Όπως σημειώνει η έκθεση για την Κούβα, η εκπαίδευση αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της χώρας από την περίοδο που οι επαναστατικές αλλαγές πραγματοποιήθηκαν στην χώρα και ο Μπατίστα αποχώρησε από το νησί.

ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

---

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Η αντιδραστικότερη μεταρρύθμιση των τελευταίων χρόνων στην εκπαίδευση, που προαναγγέλλεται μέσω του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, στέλνει στον καιάδα ολόκληρη τη νέα γενιά, συνθλίβει την εργασιακή και παιδαγωγική ύπαρξη χιλιάδων εκπαιδευτικών, οδηγώντας τους τελικά, στη διαθεσιμότητα, την απόλυση, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις  και την ωρομισθία.  Την ίδια στιγμή, όλοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι, οδηγούνται στη φτώχεια και την εξαθλίωση κάτω από το βάρος της φοροληστείας, των επικείμενων πλειστηριασμών, των μέτρων ενός νέου μνημονίου, που απαιτεί  ο Σόιμπλε και προαναγγέλλει ο Σαμαράς, μέσω του  φερετζέ της ανάγκης πρωτογενούς πλεονάσματος.