Ο Ναζίμ Χικμέτ* το 1949 έγραψε το ποίημα «Δε μας αφήνουν να τραγουδάμε» για τον μεγάλο Αφροαμερικανό αγωνιστή, βαθύφωνο τραγουδιστή Πολ Ρόμπσον, «που πάλεψε ενάντια στο ρατσισμό και το φυλετικό διαχωρισμό, που μαζί με τους εργάτες συνέβαλε στη δημιουργία της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας CIO, που τραγούδησε στις διεθνείς ταξιαρχίες στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, που πήρε ενεργό μέρος στους αγώνες κατά της αποικιοκρατίας, υπέρ της ειρήνης, του πυρηνικού αφοπλισμού και του σοσιαλισμού».
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νίκος Τάγκας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νίκος Τάγκας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Πέμπτη 11 Μαρτίου 2021
ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ - Φοβούνται την ελπίδα , Γιώργος Κοφινάς, Νίκος Τάγκας(VIDEO)
Ο Ναζίμ Χικμέτ* το 1949 έγραψε το ποίημα «Δε μας αφήνουν να τραγουδάμε» για τον μεγάλο Αφροαμερικανό αγωνιστή, βαθύφωνο τραγουδιστή Πολ Ρόμπσον, «που πάλεψε ενάντια στο ρατσισμό και το φυλετικό διαχωρισμό, που μαζί με τους εργάτες συνέβαλε στη δημιουργία της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας CIO, που τραγούδησε στις διεθνείς ταξιαρχίες στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, που πήρε ενεργό μέρος στους αγώνες κατά της αποικιοκρατίας, υπέρ της ειρήνης, του πυρηνικού αφοπλισμού και του σοσιαλισμού». 
Κυριακή 7 Μαρτίου 2021
Ζωή λαθραία (Πρόσφυγας)
Στίχοι: Αντώνης Κασίτας
Ερμηνεία: Νίκος Τάγκας
Φωτογραφίες: Αντώνης Κασίτας
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στο STUDIO DIVA από τον Βασίλη Μαντόγλου
Κιθάρα ηλεκτρική: Κοφινάς Γιώργος
Κιθάρα: Νίκος Τάγκας
Στίχοι:
Πήρα τη στράτα τη μεγάλη αυτού του κόσμου σ’ ένα δισάκι όλα τα όνειρα το βιός μου
Δεν έχω σπίτι ούτε τόπο ούτε πατρίδα αποδιωγμένος στη ζωή χωρίς πυξίδα.
Στέκω στα σύνορα μπροστά σε ένα φράχτη το συρματόπλεγμα του κόσμου όλ’ η στάχτη.
Όλα τα όνειρα για μια ζωή «λαθραία» «Λαθραίοι» άνθρωποι;;;
Για μια ζωή μοιραία… Πρόσφυγας τώρα πια βουλιάζω δίχως μοίρα στ’ αρχιπελάγους τα νερά και την αρμύρα ψυχές βουλιάζουνε και όνειρα στο κύμα και πάντα ο άνθρωπος μες στη ζωή το θύμα
Το δρόμο που σε πάει στην εξορία τον ζωγραφίζει σ’ ένα χάρτη η ιστορία Μες στους αιώνες τριγυρίζω πρόσφυγας σε τοπίο γκρίζο
Κι εγώ, ο γιος του μετανάστη εργάτη αναφωνώ ίδια ιστορία ίδια απάτη…
Παντού σαν σε στενεύει ο χώρος σ’ όλο τον κόσμο οδοιπόρος.
Μια μανιασμένη εξουσία πετά ζωές χωρίς αξία… σ’ έναν καιρό μαστουρωμένο μέσα σε κόσμο ρημαγμένο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
Για τους αναγνώστες
Η αναδημοσίευση δε ενός άρθρου δεν συνεπάγεται και την υιοθέτηση του περιεχομένου του από το "STILIDA NEWS"
Ο διαχειριστής
.png)
