Η κυρά Λένη της Κοκκινιάς, ο καταδότης, μια ιστορία…

---

Η γιαγιά μου η Κωνσταντίνα, κάθε φορά που άκουγε Γερμανικά, έφτυνε πίσω από τον αριστερό της ώμο, μουρμουρίζοντας: “Πίσω μου σ΄έχω σατανά, αχ κυρά Λένη.” κι εμείς μικρά παιδιά της ζητούσαμε να μας πει, ξανά και ξανά την ιστορία της κυρά Λένης.

Σας μεταφέρω όσο πιο πιστά μπορώ, τη διήγηση της φοβερής γιαγιάς μου:

…Η κυρά Λένη λοιπόν, μεγάλωσε μονάχη της τέσσερα παλικάρια. Ο άντρας της ναυτικός, χάθηκε νωρίς, σ΄ένα ναυάγιο. Πήγαινε και καθάριζε τα σπίτια των πλουσίων στην Κηφισιά, έπαιρνε κι έπλενε στο σπίτι, στο χέρι ε; στην σκάφη με πράσινο σαπούνι, ποτάσα και αλισίβα, ξένα ρούχα, που τα σιδέρωνε με το βαρύ μανταμένιο σίδερο με τα κάρβουνα.

Ανήσυχος Γενάρης ... του Κώστα Τσάμη

---

Του Κώστα Τσάμη

Ανήσυχος Γενάρης

Θα μπορούσε να ήταν ακριβής ο τίτλος αν την ανάγκη μας για άμεσες κινητοποιήσεις των αγροτών δεν τη συναντούσε η σε μεγάλη πλειοψηφία απογοήτευση, «δεν γίνεται τίποτα», η έλλειψη αισιοδοξίας σε μεγάλο βαθμό, η επικράτηση του φόβου και της διαχρονικής τρομοκρατίας που ασκούν οι κυβερνήσεις της τελευταίας επταετίας, η μικροαστικής αντίληψης άποψη «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα».

Σε κάθε περίπτωση αυτά που παραπάνω επισημάνθηκαν δεν ισχύουν για τους αγρότες που βρέθηκαν την Παρασκευή το κοντόβραδο στο κοινοτικό κατάστημα της Ανθήλης προκειμένου να ετοιμάσουμε το Μπλόκο της Ανθήλης.

Το Μπλόκο της Κοκκινιάς

---

H αντιστασιακή δράση των κατοίκων της Κοκκινιάς (σημερινή Νίκαια Αττικής) μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ, προκάλεσε την οργή των γερμανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους, που με επανειλημμένες επιθέσεις στην περιοχή προσπάθησαν να την εξουδετερώσουν. Η μεγαλύτερη επίθεση, γνωστή στην ιστορία της Αντίστασης ως «Μπλόκο της Κοκκινιάς», πραγματοποιήθηκε στις 17 Αυγούστου 1944 και κατέληξε σε λουτρό αίματος.