Τα εκατό χρόνια και τα τριάντα αργύρια

---

1917 – 2017. Απόψε το βράδυ στη μεγάλη κεντρική εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ οι καρδιές και τα μυαλά παρόντων αλλά και παρόντων – απόντων θα δονηθούν απ’ τη συνοπτικότερη αποτίμηση της επίδρασης της Οκτωβριανής Επανάστασης όλων μας και ολούθε «ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε».

Εν αναμονή, σκόρπιες σκέψεις επί του παρόντος, αλλά και ψήγματα μνήμης του παρελθόντος, του απλού μικρού ανθρώπου που ‘χουμε όλοι μέσα μας πετάγονται ανεξέλεγκτα πότε πονώντας, πότε καλμάροντας τις χορδές των ζωντανών.

Επικοινωνιακή κατάψυξη...

---

Το καινούργιο σκηνικό, για την ακρίβεια το κάδρο, φτιάχτηκε. Ως και καρφιά στους τοίχους μπήκαν, κρεμάστηκε, φωτίστηκε κραυγαλέα και κοσμεί πλέον τους τοίχους των αδιέξοδων διπλωματικών κινήσεων και των αηδιαστικά ακίνητων κριτικών ικανοτήτων που τοιχοκολλούνται στα προφίλ των κοινωνικών δικτύων: νέος ψυχρός πόλεμος. Κάτι σαν άβαταρ εκδοχή των ταινιών του '50 και του '60 με κατασκόπους, ζιβάγκο και παιδιά των μαραμένων λουλουδιών...

Εκλογές στο Ευρωκωσταλέξι...

---

 Της Λιάνας Κανέλλη

Για όσους δεν θυμούνται και δη τους νεότερους, που ονειρεύονται ένα γκουβέρνο σαν πομάδα στις πληγές που το ίδιο άνοιξε στα όνειρα και τα σχέδιά τους για ζωή, το Κωσταλέξι ήταν ένα χωριό σαν όλα τ' άλλα ελληνικά χωριά, που συκοφαντήθηκε και στιγματίστηκε από τον τρόμο μιας οικογένειας μπροστά στην «ατυχία» να αποκτήσει ένα κορίτσι με νοητική υστέρηση.
Το παιδί μεγάλωσε χωρίς να μάθει ποτέ κανείς ότι γεννήθηκε, έγκλειστο σ' ένα υπόγειο, ώσπου κάποιος έσπασε το τείχος της σιωπής, άνοιξε η κρύπτη του μυστικού αργού φόνου από προκατάληψη και κοινωνική φοβία, τα μαζικά μέσα κατασπάραξαν εν ονόματι του κοινωνικού κράτους και του Δικαίου - η Λέρος επέζησε δεκαετιών ως οργανωμένο αντίστοιχο έγκλημα και μάλιστα «κρατικόν» κι «επιστημονικόν» - και το Κωσταλέξι έμεινε στη νεότερη κοινωνική Ιστορία της Ελλάδας ως συνώνυμο του βάρβαρου εγκλεισμού και της κοινωνικής αποκτήνωσης των «νοικοκυραίων» πίσω απ' τις κλειστές πόρτες τους.Η γενικευμένη και καλλιεργημένη απορία πώς τόσα χρόνια κανείς δεν είχε ακούσει και δεν είχε καταλάβει την ανάσα και το μαρτύριο του άτυχου πλάσματος, δεν απαντήθηκε ποτέ...

Λιάνα Κανέλλη-Άι σιχτίρ αυτή η Ευρώπη!! 18-5-2012

---

Η απελευθέρωση των λέξεων

---

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Στη χωματερή του ταξικού πολέμου διεξάγεται ένας παράλληλος υπόγειος, κυρίως όμως φροντισμένα ανεπαίσθητος, άλλος πόλεμος που καταστρέφει συστηματικά τη νοητική υποδομή των μαζών. Σαν τον σκόρο που τρώει τα μάλλινα στα υγρά σεντούκια και σχεδόν προσαρμόστηκε στην ιδεολογική ναφθαλίνη, τόσο όσο προσαρμόστηκε στις έννοιες της «κατοχής» και της «βελτίωσης» του καπιταλισμού ένα μεγάλο, προβεβλημένο κι ενσωματωμένο κομμάτι της αριστεράς, η κατάχρηση εννοιών και η χρησιμοποίησή τους για τα συμφέροντα του εχθρού, καταβροχθίζει και τ' απομεινάρια του κοινού τόπου πάλης των ιδεών που είναι η γλώσσα.

Η Λιάνα Κανέλλη στο Mega Σαββατοκύριακο (Video)

---

Καταιγιστικός ο λόγος της βουλευτίνας του ΚΚΕ, Λιάνας Κανέλλη σήμερα στην πρωινή εκπομπή του Mega. Είτε διαφωνεί κανείς με τις απόψεις της και την γενικότερη πολιτική της παρουσία είτε όχι δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι διαθέτει ταχύτητα σκέψης, είναι ετοιμόλογη και δύσκολα θα την πιάσει κάποιος «αδιάβαστη». Την ακούμε να μας μιλάει για την πολιτική επικαιρότητα, την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην μνημονική εποχή μας, να εκφράζει γενικότερα τις πολιτικές θέσεις του ΚΚΕ.

πηγή

Το μνημόνιο δεν είναι τοτέμ!

---

Οπως ξέρει ο σιδεράς τ' αμόνι του και τη φωτιά του, όπως ξέρει ο γεωργός το χώμα και τον καιρό, όπως ξέρει η νοσοκόμα να ξεσκατίζει τον κατάκοιτο ασθενή, όπως ξέρει το ζώο που είναι να πεθάνει ότι έχει ανάγκη από χώμα και το ψάχνει σ' οποιαδήποτε γωνιά, ακόμα κι αν έχει ανατραφεί σε καναπέδες και σώκλειστο, έτσι και οι γραφιάδες σαν κι εμένανε ξέρουμε τις λέξεις μέσα στις φράσεις τους. Τις ξέρουμε και τις δουλεύουμε και αποκομμένες και μισές και κρυμμένες και φανερές. Δοκιμάζουμε και γευόμαστε και τον πόνο και τη «δόξα» τους. Οπως τα μαχαίρια είναι οι λέξεις. Πονάνε, σκοτώνουν, σώζουν.

Η απατηλή κόκκινη γραμμή

---

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Τρόμος πάνω από την πόλη. Ανεργία, φτώχεια, πείνα, απελπισία, κατάθλιψη... Με γιαούρτια και προγκαρίσματα κάποιοι προσπαθούν να ξορκίσουν, θαρρείς, τα μεσαιωνικά δαιμόνια των σύγχρονων καιρών. Στις συνάξεις ημιπαράλυτοι από την αγωνία μικροαστοί της πρόσφατης ευδαιμονικής εικοσαετίας, αναζητούν χύδην και κυρίως βιαστικά μια αόρατη τιμωρό χούντα, απρόθυμοι οι ίδιοι να δικάσουν, και συνάμα μια εξίσου αόρατη τάξη που θα επιβληθεί ωσάν εξ ουρανού. Ώρες ώρες έχεις την εντύπωση, αν ακούς κι αν βλέπεις κάτω από το επιφανειακό σπάραγμα των διπλανών σου, πως μια μεγάλη, κρίσιμη μάζα κουράστηκε να ασχημαίνει η ζωή της περισσότερο από το να διακυβεύεται αυτή καθαυτή.

Η Λιάνα Κανέλλη σε ντοκιμαντέρ της σουηδικής τηλεόρασης

---

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ δημιούργησε για τη σουηδική τηλεόραση η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Πασχαλίδου, με θέμα την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.
Στο απόσπασμα του ντοκιμαντέρ βλέπουμε την βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία αναλύει το πώς φτάσαμε ως εδώ, ρίχνοντας ευθύνη στους αστούς αλλά και στους μικροαστούς, αλλά και τους πολιτικούς μας, που δεν ύψωσαν το ανάστημά τους.

Τι κοινωνικοί εταίροι μωρέ;

---

(της Λιάνας Κανέλη) 

Αυτές οι γιορτές που κύλησαν μέσα σε μια αδιόρατη ψυχικά λάσπη, ένα επίστρωμα συγκρατημένης μελαγχολίας στην καλύτερη περίπτωση, αφήνοντας τη γεύση που έχει όχι απλώς το πολυδιαφημισμένο και ανακριβές «τέλος εποχής» αλλά το πραγματικό τέλος των ψευδαισθήσεων, κάτι από τη γλυκόπικρη γεύση του τελευταίου τσιγάρου που παραχωρείται ως ανθρώπινο δικαίωμα στους μελλοθάνατους, είχαν και μια εξίσου αδιόρατη δημιουργικότητα. Μας προετοίμασαν καλά, καθώς περίσσεψε λίγος ανθρώπινος χρόνος ξεκούρασης, για την επανέναρξη και μάλιστα πανηγυρικά των εχθροπραξιών του ήδη μαινόμενου πολέμου.

Στη σκακιέρα του χρόνου και του νου

---

Αυτές τις ημερολογιακώς όντως άγιες μέρες, άγιες γιατί στο φθαρτό μας σώμα προστίθεται μια ακόμη χρονιά, λόγος όμως ένα προς ένα με τη ζωή αυτήν καθ' αυτήν, μόνον οι αθώοι και οι αποκτηνωμένοι περνάνε καλά. Οι υπόλοιποι μετράμε δυνάμεις, επαναπροσδιορισμούς πορείας, αλλά και ...εφορίας, πάνω σε μουντζουρωμένους χάρτες της σκληρής πραγματικότητας.

Οχι σύντροφοι, δε μιλάω τέτοιες μέρες για κανένα κυνήγι θησαυρού. Το ενάντιο με περνάει στη νέα χρονιά της παμπάλαιης συνέχειας του χρόνου. Είναι η απέλπιδα προσπάθεια να πείσω τον εαυτό μου, μ' ανοιχτά όμως τα μάτια, ορθάνοιχτα, πως το γύρισμα δεν είναι μονάχα στο καλαντάρι που κόβει τα βάσανα σε μέρες, τη χαρά σε φέτες, την αρρώστια, τη δουλειά, τις αγάπες και τις μάχες σε ώρες και στιγμές με νουμεράκια που σημαδεύουν το υποκειμενικό πεπερασμένο άπειρο σε «σημαδιακές» ημερομηνίες.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα και τ' αγοράκι με τα μαχαίρια

---

Το ευρωπαϊκό παραμύθι, το δυτικό παραμύθι, το ελεήμον κοινωνικό κράτος, που αποτέλειωσε αγώνες και δικαιώματα δεκαετιών ως καπιταλιστικό άλλοθι, έλαβε τέλος. Οδυνηρό και δυσβάσταχτο για τους λαούς του κόσμου τούτου τέλος.

Μπήκαν στις πόλεις των ανθρώπων οι οχτροί, οι ίδιοι κι απαράλλαχτοι οχτροί, που αυγάτισαν τα κέρδη τους πουλώντας παιδικές ιστορίες τύψεων με υπόβαθρο καλβινιστικής ηθικής (ο Σκρουτζ μόλις λίγο πριν πεθάνει πάμπλουτος πετάει λίγο φαΐ κι ένα νόμισμα στη φτωχολογιά...) και ξεκαθαρίζουν το τοπίο. Με αφόρητο κυνισμό, μόλις στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, απαιτούν «να ζουν οι λαοί με όσα και όπως μπορούν».

Το δηλητηριώδες παραμύθι για μεγάλους

---

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Τους ακούει ο κόσμος και μοιάζει σαν παστωμένοι θεατές σε δημόσια εκτέλεση της Ιεράς Εξέτασης στην καρδιά του Μεσαίωνα, όλους αυτούς τους δήθεν περισπούδαστους ευρωηγέτες στις συσκέψεις. Κι αντιλαμβάνεται πως έχουν βάλει το μέλλον του σιδηροδέσμιο στο ικρίωμα των αγορών, στο βωμό του καπιταλισμού. Κι ύστερα μαζεύονται κι οι ντελάληδες της εποχής και μεταδίδουν τους καυγάδες για το ποιος θ' ανάψει πρώτος το σπίρτο να καούν οι λαοί. Στάχτη και μπούρμπερη να γίνουν, γόνιμο έδαφος για νέες επενδύσεις πάνω στα χαλάσματα και τις ξεχαρβαλωμένες ζωές.

Το κουπόνι της αβύσσου

---

Γράφει η Λιάνα Κανέλλη

Είναι πράματα σ’ αυτή τη ζωή που αντέχονται κι άλλα που δεν αντέχονται, όχι να τα βλέπεις, όχι να τα ζεις, αλλά μήτε να τ’ ακούς. Είναι κείνα τα σκληρά και χυδαία, κείνα τ’ αποτρόπαια που ακόμη και πρωτόγνωρα ξυπνάνε μέσα στην ψυχή του ....
ανθρώπου μνήμες κτήνους.

Γεννάνε εκείνο το αίσθημα της αναίτιας ντροπής για το γένος και το είδος στο οποίο ανήκεις.

Κούρεμα ανθρωπίνων ομολόγων

---

Προσοχή! Καρχαρίες εν όψει! Ερχονται κατά πάνω σας οι πεινασμένοι, οι γονείς σας με τα προδομένα όνειρα που έκαναν για σας. Να σας δουν κάποια μέρα αφεντικά. Σας βλέπουν να τριγυρνάτε με κάνα δυο πτυχία στο τσεπάκι, τρία τέσσερα ακριβοπληρωμένα μεταπτυχιακά, τρεις γλώσσες κ.λπ. κ.λπ. Και συνάμα με την κατάθλιψη να παραμονεύει στις γκριμάτσες σας, την ώρα που ντρέπεστε να ζητιανέψετε χαρτζιλίκι. Ανεργοι. Μιας άγριας πολυτέλειας - των ξεγελασμένων κι ενίοτε τάχα μου για χάρη σας βολεμένων σε ένα σύστημα που τους ξευτέλισε συστηματικά γονέων, - άνεργοι είστε παλικάρια και κορίτσια μου.

Στο διάσελο, ανοιχτά κι απέναντι!

---

Σ' ένα μήνα - σμπάρο, δυο τρυγόνια μετά παρελάσεως και εθνικής υπερηφάνειας ιδιωτικής βεβαίως, όπως ιδιωτικό πλέον είναι και το ταυτισμένο με γομάρια «έθνος» - κράτος;;; Γομάρια, θυμίζω, έλεγε τους ΠΑΣΟΚους ο Ροντούλης του ΛΑ.Ο.Σ. που τώρα «ορκίστηκε» στηριγμένος στους ώμους τους. Απ' τις 11 Οκτώβρη του 2011, πριν από ένα μήνα, η Τριμερής - μια θηριώδης Μη Κυβερνητική Οργάνωση (χα! χα! χα!) που συγκεντρώνει την ελίτ των καπιταλιστών σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική, ιδρυμένη το 1973 και κρατημένη μυστική ως το 1990 - συνεδριάζει. Συμμετέχουν από ελληνικής πλευράς τρία αστέρια. Ο Αλέξης Παπαχελάς της «Καθημερινής», ο Π. Βουρλούμης του ΟΤΕ και ο Λουκάς Παπαδήμος. Από ιταλικής πλευράς ο Μάριο Μόντι.

Όπερα Μπούφα

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Όσα έγιναν τούτες τις μέρες στην κεντρική πολιτική σκηνή, σύντροφοι, ενέχουν έναν τεράστιο προπαγανδιστικό κίνδυνο, που υποτιμάται ως λεπτομέρεια σ' έναν ορυμαγδό πραγματικών και τεχνητών γεγονότων κι εξελίξεων. Είναι ο κίνδυνος της παγίωσης της αντίληψης ότι ο πολιτικός λόγος έχει εδραιωθεί στις συνειδήσεις των πολιτών ως θεατρικός, κενός ιδεολογικού και συνάμα ορθολογικού περιεχομένου. Δηλαδή, όποιος μιλάει για τα κοινά προβλήματα και προτείνει την οργανωμένη πολιτικά αντιμετώπισή τους, είναι πρόχειρος θεατρολόγος με λογική υποταγμένη σε ιδιοτελή συμφέροντα της συγκυρίας. Δεν απέχει η αντίληψη από την αλήθεια που μαστίζει τον αστικό αντιπροσωπευτικό λόγο.

Πάμπλουτοι σε φτώχεια...

---

Οταν έφτασαν οι Καίσαρες από τις Βρυξέλλες και παραμάζωξαν τον κόσμο στις γυάλινες αρένες έκλεισα τα μάτια και τ' αυτιά μου για λίγο. Να περισωθώ. Να σκεφτώ σαν άνθρωπος, ανθρώπους γύρω μου. Γνωστούς κι αγνώστους. Ολους αυτούς που υποχρεωθήκαμε ν' ακούμε πόσο πάμπλουτοι σε θεσμοθετημένη φτώχεια είμαστε, πόσο περισσότερα από μας θα συνεισφέρουν εθελοντικά οι τραπεζίτες στο θηριώδη βωμό, στο θυσιαστήριο της ανθρώπινης υπόστασης.

Εκλεισα για να μην ακούω πόσο θα τρέχουμε τώρα ελεύθεροι σαν υβριδιακά ελαφάκια στο οικολογικό πάρκο της μοδέρνας κερδοσκοπίας με περασμένους χαλκάδες στα τέσσερα πόδια μας, βάρους ενός τόνου σίδερο αλαφρυμένους κατά μερικά κιλά.

Το ριάλιτι των βρικολάκων

Της

Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Έξι βδομάδες μετά την έναρξη του θλιβερού υποκινούμενου από ενεργειακούς κολοσσούς «χορηγούς» εμφυλίου στη Λιβύη, η θηριωδία της μιντιακής προπαγάνδας έχει πάει τον γκαιμπελισμό εκατό χρόνια μπροστά. Πληροφορίες βγαλμένες κατευθείαν από τα χαλκεία κολοσσών της χειραγώγησης των μαζών (καθηγητάδες πανεπιστημίων, στρατιωτικοί με ντοκτορά στον ψυχολογικό πόλεμο, διαφημιστές, επικοινωνιολόγοι και κυρίως ιδιοκτήτες ΜΜΕ διεθνώς και τα φερέφωνά τους δημοσιογράφοι) σερβίρουν αμάσητη τροφή το δράμα του λιβυκού λαού καταπίνοντας όχι μόνο τα θύματά του, αλλά τη νοημοσύνη, την Παιδεία, την κουλτούρα και εν τέλει την κλίμακα αξιών των καταναλωτών θεατών σ' όλη τη Γη.