Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥ
Για τον Καλόγηρο, την όμορφη κοντινή παραλία της Στυλίδας, έχω ξαναγράψει και στο φέις μπουκ και στο βολιώτικο περιοδικό «Βίγλα-Πλώρη»("Ο Καλόγηρος, η γοργόνα και το νησάκι του έρωτα", τ.12, 6ος 2019). Εκεί συνήθως πηγαίνω με τα πόδια το καλοκαίρι για μπάνιο κι ως εκεί φτάνω συχνά πεζοπορώντας και τις υπόλοιπες εποχές, όταν ο καιρός είναι καλός.
Σήμερα, μετά το πέρασμα της «Μήδειας», που, ευτυχώς, στην περιοχή μας δεν δημιούργησε ιδιαίτερα προβλήματα, είχαμε πάλι λιακάδα, λες κι ο καιρός που τρελάθηκε, αποφάσισε να μας χαρίσει αλκυονίδες μέρες και τον Φλεβάρη.
Μεσημεριάτικα, διαβάζοντας τα νέα της ημέρας, αισθάνθηκα άσχημα. Ασφυκτιώντας από την μπόχα των σεξουαλικών «παρενοχλήσεων» στον χώρο του θεάτρου και όχι μόνον, που έρχονται διαρκώς στο φως τις τελευταίες μέρες, ένιωσα την ανάγκη να πάρω λίγο καθαρό αέρα, να αναπνεύσω ιώδιο. Έτσι, κατά τις τέσσερις, αφού υπέγραψα την «άδεια εξόδου» στον εαυτό μου για «άθληση» και φόρεσα τη μάσκα μου, πήρα τον δρόμο για τον αγαπημένο μου Καλόγηρο.
Μεσημεριάτικα, διαβάζοντας τα νέα της ημέρας, αισθάνθηκα άσχημα. Ασφυκτιώντας από την μπόχα των σεξουαλικών «παρενοχλήσεων» στον χώρο του θεάτρου και όχι μόνον, που έρχονται διαρκώς στο φως τις τελευταίες μέρες, ένιωσα την ανάγκη να πάρω λίγο καθαρό αέρα, να αναπνεύσω ιώδιο. Έτσι, κατά τις τέσσερις, αφού υπέγραψα την «άδεια εξόδου» στον εαυτό μου για «άθληση» και φόρεσα τη μάσκα μου, πήρα τον δρόμο για τον αγαπημένο μου Καλόγηρο.