Χρόνια Πολλά σε όλες τις μητέρες του κόσμου. Η γιορτή της Ελληνίδας μητέρας, στον καιρό της οικονομικής κρίσης

---

Η γιορτή της μητέρας, που εορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, δεν αντιπροσωπεύει μόνο μια καθιερωμένη ευκαιρία αναγνώρισης και εκτίμησης του ρόλου της μητέρας, αποτελεί προσωπική υπόθεση κάθε ανθρώπου, μια ιδιαίτερη μέρα για όλους μας.

Μια μέρα αφιερωμένη στις μητέρες όλου του κόσμου, στα πρόσωπα που μας φέρνουν στον κόσμο, μας μεγαλώνουν, μας στηρίζουν, μας ενισχύουν, διαπλάθοντας την προσωπικότητά μας. Ημέρα τιμής και αναγνώρισης, για το πιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής μας, τη μητέρα μας.

Μάνα μου, εγώ' μαι τ' άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι......

Μάνα μου, εγώ' μαι τ' άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι,

όπου το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει.

Το δόλιο! Όπου κι αν στραφεί κι απ' όπου κι αν περάσει

δε βρίσκει πέτρα να σταθεί, κλωνάρια να πλαγιάσει...

Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ' αποδαρμένμη,

μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσ' αφρισμένη

παλεύω με τα κύματα χωρίς πανί, τιμόνι,

κι άλλη δεν έχω άγκυρα πλην την ευχή σου μόνη.

Στην αγκαλιά σου τη γλυκειά, μανούλα μου, ν' αράξω,

Μεσ' στο βαθύ το πέλαγο αυτό πριχού βουλιάξω.

Μανούλα μου, ήθελα να πάω, να φύγω, να μισέψω,

του ριζικού μου από μακρυά τη θύρα ν' αγναντέψω.

Στο θλιβερό βασίλειο της Μoίρας να πατήσω,

κι εκεί να βρω τη μοίρα μου και να την ερωτήσω.

Να της ειπώ: είναι πολλά, σκληρά τα βασανά μου,

Ωσάν το δίχτυ που σφαλνά θάλασσα, φύκια κι άμμο.

Είναι κι η τύχη μου σκληρή, σαν την ψυχή τη μαύρη,

Π' αρνήθηκα την Παναγιά κι οπ' έλεος δεν θαύρη.

Κι εκείνη μ' αποκρίθηκε κι εκείνη απελογήθη:

"Ήτο ανήλιαστη, άτυχε, η μέρα που γεννήθης

άλλοι επήραν τον ανθό και συ τη ρίζα πήρες

όντας σε επλασ' ο Θεός δεν είχε άλλες μοίρες".

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Επικοινωνήστε με το διαχειριστή