κάτω από το γεροπλάτανο όπου θα καθόμασταν, χαμογέλασε λέγοντας ότι αυτό που της έχει λείψει είναι η παιδιάστικη ελευθερία, η ανεμελιά, η αίσθηση ότι ο κόσμος μου ανήκει…
Η Γιώτα έχει πολλά να μας πει, μιας και ξέρει να λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, αλλά και γιατί γνωρίζει τη φιλοσοφία των γραμμάτων και του λόγου.
«Μάθε να μπαίνεις στη θέση των άλλων», μας είπε εύστοχα στη ροή της κουβέντας μας κι εκεί, η κουβέντα μας πήρε το δικό της δρόμο…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Μου έχει λείψει το ξέγνοιαστο παιχνίδι των καλοκαιριών (συνήθως «τζαμί» ή «κρυφτό»). Το χιόνι που, πολλές φορές, ξεπερνούσε το ένα μέτρο και μας έδινε αφορμή για ατέλειωτες στιγμές δράσης (κυριαρχούσε το έλκηθρο φτιαγμένο από τσουβάλια γεμισμένα με άχυρο!). Και, φυσικά, το γεγονός ότι μπορούσα να βυθίζομαι για ώρες στις σελίδες των αγαπημένων μου βιβλίων χωρίς να έχω το μυαλό μου στο ρολόι, χωρίς να αγχώνομαι για εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιηθούν. Εν ολίγοις, μου έχει λείψει η παιδιάστικη ελευθερία, η ανεμελιά, η αίσθηση ότι ο κόσμος μου ανήκει…
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο ΕΔΩ