Αλλαγή διαχείρισης ή πολιτικής;

---

Με μια ταχύτητα που εκπλήσσει και με μιας μορφής ομοφωνία - αυτή δεν εκπλήσσει - όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου μιλάνε σήμερα για την ανάγκη αλλαγής πολιτικής. Δεν μιλούν όμως με ειλικρίνεια. Κάτω από τα συνθήματα για δήθεν «αποτυχία της πολιτικής των μνημονίων», για «άλλο αέρα στην Ευρώπη», για «σεβασμό στην ετυμηγορία του λαού» κ.ο.κ. αυτό που εννοούν όλες οι άλλες δυνάμεις πέραν του ΚΚΕ, όταν μιλούν για αλλαγή πολιτικής, είναι απλώς μια διαφορετική διαχείριση στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής.

Τι είδους «ανατροπή»

---

 

Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει λάβει εδώ και τρεις μέρες διάφορες ερμηνείες και χαρακτηρισμούς, ανάμεσά τους και αυτόν της... «ανατροπής» της πολιτικής που έχει τσακίσει το λαό. Έως και τον όρο «επανάσταση» ακούσαμε! Όσο διαφορετικοί κι αν είναι όμως, οι συσχετισμοί των κομμάτων που διαμορφώθηκαν, το σίγουρο είναι ότι δε μιλάμε για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Και εξηγούμαστε: Ανατροπή πολιτικής θα είχαμε αν προέκυπτε μια πολιτική που δεν υπηρετεί τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, αλλά υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιο πράγμα δεν προκύπτει από το εκλογικό αποτέλεσμα. Και δεν θα μπορούσε να προκύψει, λέμε εμείς, μέσα από μια εκλογική διαδικασία, με το λαό δηλαδή να... «αναθέτει» σε ένα κόμμα να φέρει πραγματική ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας και τον ίδιο το λαό να μην έχει οργανωθεί και ξεσηκωθεί για να ασκήσει ο ίδιος αυτήν την εξουσία.