Αντάρτικα για θερινό σινεμαδάκι

---

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
Το μεγάλο παραμύθι και η κοροϊδία του λαού συνεχίζεται κανονικά.
Η περίφημη "αντιμνημονιακή" ιδέα, που χρεοκόπησε παταγωδώς μετά την προσχώρηση και των νέων τέως "αντιμνημονιακών" του ΣΥΡΙΖΑ στην πλευρά των μνημονίων, συνεχίζει να πωλείται.
Απλά τυλίγεται με νέα περιτυλίγματα και προωθείται στα ράφια με παράτες και ταρατατζούμ!

Δήθεν αφελείς

---

Μια βόλτα στα πρωινά πάνελ.
Για τους Νεοδημοκράτες και πασόκους εκπρόσωπους δε χρειάζεται να πούμε.
Πως να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα;
Πως να μιλήσουν για τα σχολεία που έκλεισαν στη Νάουσα χωρίς θέρμανση στους μηδέν βαθμούς με τα παιδιά να ξεπαγιάζουν; Μόνο λέγοντας ψέματα όπως έκανε ο κ. Μιχελάκης. Μόνο λέγοντας αρλούμπες και δήθεν καταγγέλοντας... τους κακούς υπουργούς που διαχειρίστηκαν λάθος το θέμα..., όπως έκαναν οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ.

Τι να λένε;

---

Εικόνα τραγωδίας έξω από το ΥΠΟΙΚ στο Σύνταγμα, να βλέπεις την αγωνία των καθαριστριών που ξαφνικά είδαν να χάνεται ακόμη κι αυτή η περιστασιακή δουλειά τους.
Μιλάμε για εργαζόμενες που είναι με σύμβαση για 4ωρη απασχόληση με αποδοχές 480 ευρώ το μήνα. Τόσο προνομιούχες...Μιλάμε για ανθρώπους  που προσπαθούν με νύχια και δόντια να τα βγάλουν πέρα και που στο τέλος της μέρας αυτό που καταφέρνουν είναι απλά να "πάνε κάτι στο σπίτι" που φυσικά δε φτάνει ούτε για τις πιο βασικές ανάγκες.
Κι όμως. Φαίνεται πως γιά τη φοβερή κρίση, που δεν ήρθε από το πουθενά σαν ξαφνική μπόρα όπως θέλουν κάποιοι να κάνουν τον κόσμο να νομίσει, φταίνε αυτής της κατηγορίας οι φτωχοί εργαζόμενοι.
Αυτοί πρέπει να πληρώσουν!

Και η ζωή συνεχίζεται

---

«Δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα» φώναζαν σε όλους τους τόνους!
«Δεν αντέχει άλλο ο λαός»! Το έχουμε καταλάβει όλοι.
«ΑΝΈΝΔΟΤΟΣ ΣΑΜΑΡΑ» έγραφαν οι τίτλοι των εφημερίδων και των δελτίων των καναλιών για την «ηρωική αντισταση» της κυβέρνησης στην τρόικα…
«Τριπλό όχι σε μέτρα, εκλογές κλπ…» έλεγαν για τη συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Οι "εκτός πολιτικής"

---

«Δεν» παρακολούθησα τη χθεσινή Πρετεντέρεια «Ανατροπή» γιατί απλά δεν αντεχόταν.

Η εκπομπή ξεκίνησε με ένα μονόλογο του παρουσιαστή υπέρ της «τάξης» και της νομιμότητας που κατά τη γνώμη του είναι το θεμέλιο της «Δημοκρατίας»(ποιας δημοκρατίας; ποια συμφέροντα υπηρετεί αυτή η «δημοκρατία»;) και φυσικά εναντίον της βίας «από όπου κι αν προέρχεται».

Η κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο

---

«Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Η κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο
Θα φροντίσουμε εμείς γι αυτό…»

Παλιότερα στο άκουσμα αυτού του στίχου ή του τραγουδιού κάποιοι δάκρυζαν πιο πολύ από αισιοδοξία.
Ήταν αυτό το «έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη…» που δονούσε. Το υπόλοιπο μπορεί και να «περίσσευε», να φαινόταν κάπως σαν ένα γέμισμα από λόγια, μια συνοδεία στον πρώτο συγκλονιστικό στίχο.

Εμείς και οι άλλοι

---

Ρίχνουμε μια ματιά στις ανακοινώσεις για τη διόγκωση του χρέους που όλο και αυγατίζει παρά τις «σωτήριες» πολιτικές.

«Άφωνοι και αποσβολωμένοι, τόσο ο κρυπτόμενος πρωθυπουργός, όσο και ο ίδιος (ο υπουργός Οικονομικών),παρακολουθούν το χρέος να εκτινάσσεται αναμένοντας το νέο μνημόνιο, το οποίο, όπως και τα προηγούμενα, θα έχει γραφτεί από τους πιστωτές στο Βερολίνο…

…η σημερινή κυβέρνηση στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης, δεν έχει το δικαίωμα να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο και να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο και νέα μέτρα. Οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι, οι συμπολίτες μας που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, οι εργαζόμενοι στην υγεία και την αυτοδιοίκηση, οι καθηγητές στα σχολεία δεν θα επιτρέψουν να τους διαλύσουν κι άλλο τη ζωή. Θα επιστρέψουν τα τελεσίγραφα στους συντάκτες τους, γιατί δεν αξίζει στην πατρίδα μας μια τέτοια κυβέρνηση σαν τη σημερινή».

Ολα από μια κλωστή ...

---

Αυτό που έγινε στην Κύπρο με την ξαφνική αρπαγή καταθέσεων από τους τραπεζικούς λογαριασμούς που ονομάστηκε "φορολόγηση", δεν είναι απλά "πρωτοφανές". Είναι η απόδειξη ότι από εδώ και μετά, στο σκληρό παιχνίδι που παίζει ο καπιταλισμός για τη σωτηρία του δεν υπάρχουν κανόνες. Όλα μπορούν να συμβούν και μάλιστα απροειδοποίητα από τη μια στιγμή στην άλλη, και μάλιστα ενώ μόλις λίγο πριν τα πιο επίσημα στόματα, όπως το στόμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, μπορεί να έχουν διαβεβαιώσει και "εγγυηθεί" ότι δεν πρόκειται να συμβούν.