Έχεις δει ένα ζευγάρι μάτια απλανή κι ένα στόμα που πασχίζει απ ένα σκελετωμένο κορμί να ρουφήξει λίγο γάλα;
Θυμάσαι εκείνη τη λιγνή φιγούρα, μ ένα μπεζ μανδύα κι ένα τενεκέ στο κεφάλι γεμάτο λασπόνερο να διασχίζει, ίσως και χιλιόμετρα σ έναν άνυδρο τοπίο, ώσπου να φτάσει σε μια αχυρένια παράγκα;
Πρόσεξες εκείνα τα χέρια που απλώνονται, όλο απελπισία και δέηση, σ ένα φορτηγό που μοιράζει λίγο ρύζι και λίγο αλεύρι;...