Το ζεϊμπέκικο στο ταβερνάκι του Τσαΐδα ...Γράφει η Ευαγγελία Παπαδοπούλου

---

Είδα τον Γκλέτσο,τον δήμαρχο Στυλίδας, να χορεύει με τρελά κέφια ανεβαίνοντας στη σκηνή σε συναυλία της Βίσση στη Κύπρο,τον αγαπημένο του χορό το ζεϊμπέκικο.

Μερακλώθηκε ο κος δήμαρχος απο το τραγούδι της Βίσση και του Καρβέλλα "εκατομμύρια", όχι λεφτά αλλά προσπάθειες, και χωρίς δεύτερη σκέψη πήδηξε στη σκηνή και γέλασε λίγο το χειλάκι των αδελφών μας Κυπρίων.

Και θυμήθηκα τι ένοιωσα όταν πρωτοείδα στη Στυλίδα την δεκαετία του'60,σε ένα εξοχικό κέντρο Τσαίδας αν θυμάμαι καλά, στο συνοικισμό των προσφύγων κάποιον Μικρασιάτη πρόσφυγα να χορεύει ζεϊμπέκικο.

Μαγνητίστηκα,γοητεύτηκα και συγκινήθηκα
Πρώτη φορά έβλεπα χορό χωρίς βήματα,και τα πόδια του χορευτή να αγγίζουν συρτά τη γή,ένα πράγμα όπως περιγράφεται τους στίχους του τραγουδιού "σιγανά και ταπεινά πατώ τη γή".
Με το κεφάλι σκυμένο λές και ο χορευτής φοβόταν να κοιτάξει τα μάτια των άλλων και τα χέρια ανοιχτά σαν

φτερά που πασχίζουν να πετάξουν αλλά δεν μπορούν.
Χορός που έβγαζε λύπη, απελπισία και ένα παράπονο.
-Τι ωραία που χορεύει έλεγα εγώ μαγεμένη
-Είναι απο τα άγρια πουλιά τα κυνηγημένα, που κουράστηκαν να βρουν φωλιά να κουρνιάσουν,μου απάντησε ο πατέρας μου.

Θυμάμαι ένα βράδυ σηκώθηκε μιά γυναίκα να χορέψει, όχι με την θέληση της,την έσπρωξαν άλλοι
Μιά μεγάλη γυναίκα με μαζεμένα άσπρα μαλλιά και σκούρα σαν πένθιμα ρούχα.
Όταν άρχισε να χορεύει όλοι σηκώθηκαν πάνω, λές και περνούσαν εμπρός τους τα άγια των αγίων,κανείς δεν χτυπούσε παλαμάκια, μόνο ένας νεαρός που ήταν μπροστά της γονατιστός.
-Ποιά είναι αυτή;γιατί σηκώθηκαν όλοι όρθιοι; εσύ δεν μου είπες ότι το ζεϊμπέκικο είναι ανδρικός χορός και δεν χορεύουν οι γυναίκες; ρώτησα τον πατέρα μου
-Αυτή είναι μιά πολύ βασανισμένη γυναίκα μου είπε και ένα δάκρυ κύλησε απ' τα μάτια του.
Αυτόν τον αρχαϊκό χορό της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν οι πρόσφυγες το ΄22 στην Ελλάδα

Αυτόν τον χορό που ονομάζεται ζεϊμπέκικος απο τη φρυγική λέξη Ζεϋ εκ του Ζεύς που συμβολίζει το πνεύμα και την λέξη μπέκος ή βέκος που σημαίνει άρτος και συμβολίζει το σώμα,σύμφωνα με τον λαογράφο Θ.Βελλούδιο
Τον χορό που συμβολίζει την ήττα, την απελπισία της ζωής, το ανεκπλήρωτο όνειρο,το παράπονο της ψυχής του ανθρώπου
Αυτόν τον χορό σήμερα οι τζάμπα μάγκες,οι φιγουρατζήδες, οι θεατρίνοι τον χορεύουν για να εντυπωσιάσουν και να το παίξουν μάγκες.
Ποιός να τους πεί ότι το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα ,πρέπει να είσαι μάγκας για να το χορέψεις
Ότι ο μάγκας είναι σεμνός, ταπεινός,άνδρας πραγματικός και όχι επιδεκτικός θεατρίνος κουτσαβάκι.
Ποιος να τους το πει;

Ευαγγελία Παπαδοπούλου