Ένα βασικό ερώτημα για την Σταλινική γενοκτονία σε βάρος των Ποντίων

---

Το τελευταίο διάστημα παράγινε κουβέντα για τις Σταλινικές διώξεις σε βάρος των Ποντίων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, διώξεις που έφτασαν μέχρι το επίπεδο της γενοκτονίας, σύμφωνα με διαφόρους επιχειρηματίες που παριστάνουν τους ιστορικούς ή με διάφορους άλλους πάντως όχι ιστορικούς. Η κουβέντα αυτή ξανάνοιξε στη βάση μιας απόφασης που είχε πάρει το 4ο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού το οποίο έγινε το 1997 και θέσπισε την 13η Ιούνη ως ημέρα γενοκτονίας των Ποντίων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από τον Στάλιν.

Έκτοτε αυτή η αντιιστορική απόφαση για γενοκτονία των Ποντίων από τον Στάλιν ατόνησε για να έρθει πάλι φέτος στο προσκήνιο με εκδηλώσεις μέχρι και στην Αυστραλία. Όλη αυτή η φετινή κινητοποίηση για την γενοκτονία των Ποντίων της πρώην ΕΣΣΔ φαίνεται να έχει κέντρο που συντονίζει την διαδικασία και μάλιστα κέντρο επιχειρηματικό, αφού ο ένας επιχειρηματίας «ιστορικός» που πήρε μέρος σ’ αυτήν την Σταλινολογία δεν είναι κάποιος άσχετος!!

Όσον αφορά τη γενοκτονία των Ποντίων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από τον Στάλιν υπάρχει ένα βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από τους υπέρμαχους της θεωρίας της Σταλινικής γενοκτονίας σε βάρος των Ποντίων.

Το 1956 στο 20ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης έκανε στροφή σε οπορτουνιστικές θέσεις ανατρέποντας την επαναστατική γραμμή του κόμματος. Το 1956 το ΚΚΣΕ «σταύρωσε» τον Στάλιν και πέταξε την μνήμη του βορά στα σκυλιά να την φάνε είτε με επίσημες θέσεις είτε με την περίφημη «μυστική έκθεση» για την Σταλινική περίοδο. Αφού λοιπόν την μνήμη και το έργο του Στάλιν μπορούσαν να την κατασπαράξουν τα σκυλιά, σίγουρα μπορούσαν να την κατασπαράξουν και οι Λιθουανοί και οι Λετονοί και οι Εσθονοί και οι Ουκρανοί και οι Πόντιοι και όλοι όσοι διώχθηκαν από τον Στάλιν. Γιατί λοιπόν η ιστορία των εθνικών εκκαθαρίσεων δεν άνοιξε τότε, που οι μνήμες ήταν νωπές, με τον Στάλιν νεκρό και πεταγμένο στα σκυλιά αλλά άνοιξε τόσες δεκαετίες έπειτα;! Αυτή είναι η κύρια ερώτηση που πρέπει να απαντήσουν οι διάφοροι κατηγορούντες τον Στάλιν για εθνικές εκκαθαρίσεις!

Η απάντηση βέβαια είναι απλή, αλλά οι επιχειρηματίες ιστορικοί πρέπει να την δώσουν σ’ αυτούς τους οποίους κοροϊδεύουν εφευρίσκοντας γενοκτονίες του Στάλιν. Η υποτιθέμενη γενοκτονία του Στάλιν σε βάρος των Ποντίων και άλλων εθνοτήτων έλαβε χώρα παραμονές και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στον οποίον 26.600.000 Σοβιετικοί πολίτες έχασαν την ζωή τους στη μάχη κατά του φασισμού. Η εισβολή των Γερμανών στην Σοβιετική Ένωση προετοιμάστηκε πολλά χρόνια πριν με κύμα δολιοφθορών και σαμποτάζ σε Σοβιετικό έδαφος. Τα μέτρα που έλαβε η Σοβιετική Ένωση πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν ήταν μέτρα σε βάρος εθνοτήτων, αλλά μέτρα σε βάρος ανθρώπων που υπονόμευαν την Σοβιετική εξουσία. Το 1956 όταν το ΚΚΣΕ «σταύρωσε» τον Στάλιν το αίμα των 26.600.000 Σοβιετικών πολιτών που δολοφονήθηκαν από το ναζιστικό θηρίο έβραζε ακόμα. Ανάμεσα στο αίμα αυτό και το αίμα χιλιάδων Ποντίων που πολέμησαν σαν Σοβιετικοί πολίτες τον φασισμό.

Το 1956 ζούσαν ακόμα οι χιλιάδες Πόντιοι που ήταν περήφανοι γιατί πολεμώντας μέσα από τις τάξεις του Κόκκινου Στρατού τσάκισαν τον φασισμό. Το 1956 η ιστορία ήταν ακόμα ζωντανή και κανένας δεν μπορούσε να την γυρίσει με το κεφάλι προς τα κάτω, γιατί το κάθε Σοβιετικό σπίτι κατά μέσο όρο είχε δύο νεκρούς από τις μάχες κατά του φασισμού. Οι ιστορίες των γενοκτονιών μόλις 10 χρόνια από την γενοκτονία των 26.600.000 Σοβιετικών πολιτών από τους ναζί και απ’ όσους ντόπιους συνεργάστηκαν μαζί τους δεν μπορούσε ν’ ανοίξει! Όποιος την άνοιγε θα έτρωγε τα μούτρα του γιατί ήταν ακόμα ζωντανές και νέες, πολύ νέες, εκείνες οι χαροκαμένες Σοβιετικές μάνες που σ’ αυτόν τον πόλεμο έδωσαν και παιδιά και συζύγους και αδέλφια και έμειναν να θρηνούν μόνες τους τον ηρωισμό των δικών τους ανθρώπων!

Η ιστορία της γενοκτονίας των Ποντίων από τον Στάλιν άνοιξε πολλές δεκαετίες μετά. Άνοιξε το 1988 στο δεύτερο Παγκόσμιο συνέδριο των Ποντίων.

Άνοιξε όταν άνοιξαν αντίστοιχες ιστορίες άλλες εθνότητες για διώξεις τους από τον Στάλιν. Άνοιξε την περίοδο που ο Γκορμπατσώφ και οι δυνάμεις που τον κατηύθηναν ήταν έτοιμοι για την μεγάλη προδοσία, για την ανατροπή του πρώτου λαϊκού κράτους στον κόσμο. Ήταν μια περίοδος που έπρεπε να φουντώσει ο αντικομμουνισμός ώστε το Λαϊκό κράτος που συνέτριψε τον φασισμό να ανατραπεί όσο το δυνατόν ευκολότερα. Εκείνην την μαύρη περίοδο, όχι μόνο για τον Σοβιετικό λαό αλλά για τους λαούς όλου του κόσμου, που το αποκούμπι των απανταχού κυνηγημένων και εξαθλιωμένων ανατρεπόταν, εκείνην την περίοδο γεννιόταν η Σταλινική γενοκτονία σε βάρος των Ποντίων της Σοβιετικής Ένωσης. Είχαν περάσει πλέον 43 χρόνια από τότε που η Σοβιετική Ένωση πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος στην συντριβή του φασισμού. Πολλοί από αυτούς που πήραν μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν νεκροί ή μεγάλοι σε ηλικία. Ήταν ευκαιρία να ανατραπεί το Λαϊκό Κράτος και ν’ ανοίξουν κουβέντες για γενοκτονίες ώστε να δικαιολογηθεί η παλινόρθωση του καπιταλισμού.

Είκοσι πέντε χρόνια μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης και καθώς ο μέσος όρος ζωής στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ έχει κατρακυλήσει δέκα χρόνια πιο κάτω απ’ ότι ήταν στα Σοβιετικά χρόνια, κάποιοι προσπαθούν να ξαναφουντώσουν τον αντικομμουνισμό στην Ελλάδα. Είκοσι χρόνια μετά την απόφαση του 4ου Παγκόσμιου Συνεδρίου των Ποντίων για γενοκτονία του Στάλιν σε βάρος των Ποντίων κι ενώ δεν έγινε ποτέ απόπειρα αυτή η απόφαση να προωθηθεί γιατί δεν έχει καμιά επιστημονική βάση και κανένας ιστορικός δεν μπορεί να την συμμεριστεί και να την στηρίξει, κάποιοι επιχειρηματίες προσπαθούν να την βάλουν στην ημερήσια διάταξη. Δεν είναι τυχαία κίνηση.

Στην Ελλάδα του 2017 ο λαός έζησε και την Αριστερή Ελπίδα η οποία ήταν τελικά ελπίδα διαιώνισης του καπιταλισμού και όχι ελπίδα για τον λαό. Στην Ελλάδα του 2017 με ένα Κομμουνιστικό Κόμμα που στάθηκε βράχος παρά το πισωγύρισμα της ιστορίας και παρέμεινε πιστό στα επαναστατικά χαρακτηριστικά του και στην προοπτική της κοινωνίας της χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που μεγάλο τμήμα του Ελληνικού λαού το ακούει και σέβεται την άποψή του, που έχει ισχυρή παρουσία στο κίνημα και στην κοινωνία, στην Ελλάδα του 2017 που το καζάνι βράζει είναι λογικό να δημιουργούνται αντικομμουνιστικά φαντάσματα ώστε το ξέσπασμα του λαού να μην τον οδηγήσει στον επαναστατικό του φορέα, στο κόμμα της εργατικής τάξης, αλλά να τον στρέψει σε ανέξοδα για το σύστημα μονοπάτια όπως έγινε μετά το 2012. Ο λαός έχει πείρα και πρέπει να αξιολογήσει την κατάσταση!

Όσο για τους Πόντιους πιστεύουμε ότι είμαστε περισσότεροι αυτοί που αισθανόμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας Πόντιους που πολέμησαν με τον Κόκκινο στρατό υπό την ηγεσία του Στάλιν ενάντια στο ναζισμό, από αυτούς που λασπώνουν τον Στάλιν προσπαθώντας να λασπώσουν μαζί την νίκη σε βάρος του ναζισμού. Διώξεις του Στάλιν σε βάρος των Ποντίων ή άλλων εθνοτήτων δεν υπήρξαν. Άλλωστε την γλώσσα μου έδωσαν Ποντιακή και στα μόνα εδάφη που έμεινε ολοζώντανη αυτή η γλώσσα είναι τα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Νικολαΐδης Χρηστάκης