ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ...Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΡΑΤΟ

---

Μία παρουσίαση για τη μέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος. Στις 27 Ιανουαρίου του 1945 ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε το Άουσβιτς. Ακούγεται ο "Ιερός Πόλεμος" (Священная война).

71 χρόνια μετά την 27 Ιανουαρίου 1945, όταν οι άνδρες του Κόκκινου Στρατού απελευθέρωναν το μαρτυρικό στρατόπεδο του Άουσβιτς, δίνοντας τέλος στο δράμα των εναπομεινάντων 7000 περίπου κρατουμένων, η παγκόσμια κοινότητα θυμάται που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν η μισαλλοδοξία και η αλαζονεία τον κυριεύουν.

Ήταν άλλη μια κρύα μέρα του Γενάρη όταν οι μπολσεβίκοι του Σοβιετικού στρατού μπήκαν στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Τρίτου Ράιχ, στο «Auschwitz-Birkenau», στην Κρακοβία της Πολωνίας, αντικρίζοντας τα πειστήρια της φρίκης του πολέμου. Αποστεωμένα σώματα, απελπισμένες ψυχές, εκατοντάδες κελιά και δωμάτια βασανισμού, φούρνοι, καμινάδες και θάλαμοι αερίων.

Μόλις μια εβδομάδα πριν, μεταξύ 17 και 23 Ιανουαρίου, η Διοίκηση του στρατοπέδου, αντιλαμβανόμενη την ήττα που πλησιάζει εξανάγκασε περίπου 60.000 κρατούμενους στις λεγόμενες «πορείες θανάτου» εξασφαλίζοντας ότι ο στόχος της «εξάλειψης» τους δεν θα αποτύχει έστω και την τελευταία στιγμή. Πίσω έμειναν όσοι δεν μπορούσαν για λόγους υγείας να ακολουθήσουν έστω και για λίγα μέτρα.

Ανάμεσα στα χιλιάδες προσωπικά αντικείμενα που βρέθηκαν από τους σοβιετικούς στρατιώτες με την είσοδο τους στο Άουσβιτς, 3.800 βαλίτσες, 100 χιλιάδες ζευγάρια παπουτσιών και 6,5 τόνοι ανθρώπινων μαλλιών, απόδειξη της βαρβαρότητας που επικρατούσε.

Από αυτόν τον τόπο μαρτυρίου πέρασαν συνολικά 1.300.000 άνθρωποι από τους οποίους εξοντώθηκαν το 1,1 εκατομμύριο. Η πλειοψηφία δολοφονήθηκε από το Γερμανικό καθεστώς σε μια συντονισμένη και οργανωμένη επιχείρηση εξόντωσης των «μιασμάτων» ενώ 200.000 από αυτούς δεν κατάφεραν να αντέξουν τις συνθήκες κράτησης, πεθαίνοντας από ασιτία, ασθένειες καθώς και από τα ιατρικά πειράματα και τους βασανισμούς που υπέστησαν στα χέρια των Ναζί δεσμοφυλάκων τους.

Όποιος κρινόταν από τους γιατρούς του Άουσβιτς ότι δεν μπορούσε να εργαστεί στα καταναγκαστικά έργα του στρατοπέδου οδηγείτο αμέσως στους φρικιαστικούς θαλάμους αερίων και στους φούρνους. Χιλιάδες γυναίκες και παιδιά βρήκαν φριχτό θάνατο με το που πάτησαν το πόδι του στο «καταραμένο» στρατόπεδο.

Τα περισσότερα θύματα έφταναν με τραίνα στις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου, ταξιδεύοντας για μέρες αιχμάλωτοι μέσα σε βαγόνια ζώων από όλα τα σημεία της ευρωπαϊκής ηπείρου. Εκεί έδρασε και ο διαβόητος «γιατρός» Γιόζεφ Μένγκελε, ξακουστός για τα αρρωστημένα ιατρικά του πειράματα και τον κυνισμό με τον οποίον αντιμετώπιζε το έργο του.

Η Παγκόσμια Ήμερα Μνήμης  θεσπίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 2005 και τιμά τη θυσία περίπου 6 εκατομμυρίων Εβραίων, 2 εκατομμυρίων αθίγγανων, 250.000 ατόμων με νοητική ή φυσική στέρηση και 6 χιλιάδων ομοφυλοφίλων, που φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εξαναγκάστηκαν σε εργασία και τέλος σφαγιάστηκαν από τους στρατιώτες του Χίτλερ.

Από το ενάμιση εκατομμύριο κρατούμενους του Άουσβιτς, μόνο 700 κατάφεραν να αποδράσουν και από αυτούς μόλις 300 δεν συνελήφθησαν στην συνέχεια και μπόρεσαν να κερδίσουν την ελευθερία τους.

Μόλις πέρσι τέτοια μέρα, 300 από τους ελάχιστους επιζήσαντες των θηριωδιών του Ναζιστικού καθεστώτος που βρίσκονται ακόμη εν ζωή ταξίδεψαν στον ιστορικό τόπο του Άουσβιτς για να αποτίσουν φόρο τιμής στους συντρόφους τους που δεν τα κατάφεραν.

iefimerida.gr