«Θα έλεγα ότι “δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου”, γιατί ο κόσμος το ‘χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα (…).
Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές;
Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν.
Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».
Το παραπάνω είναι απόσπασμα από την απολογία του Μπελογιάννη.
Το θυμηθήκαμε γιατί είμαστε κομμουνιστές επειδή αγαπάμε τον άνθρωπο κι όχι από κάποια τυφλή προσήλωση σε κάποιον κανόνα! Γίναμε κομμουνιστές γιατί έτσι μας έμαθαν! Να αγαπάμε τον διπλανό μας, να νοιαζόμαστε για τον πλησίον μας, να ενδιαφερόμαστε για τα παιδάκια που πεθαίνουν πεινασμένα στην άκρη της γης!
Να νοιαζόμαστε, να αγαπάμε να ενδιαφερόμαστε έγραψα, όχι να λυπόμαστε! Το δικό μας το ενδιαφέρον ήταν συνυφασμένο με την πάλη για ν’ αλλάξει η ζωή των φτωχών, των κατατρεγμένων, των πεινασμένων, δεν ήταν μία απλή λύπη για να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας, δεν ήταν μία τάση για φιλανθρωπία που θα μας ξέπλενε από τις τύψεις για τον θάνατο του διπλανού! Ήταν ένας αγώνας! Ένας αγώνας μέχρι θανάτου αν χρειαστεί, για να μπορέσει αυτός ο κόσμος να τσακίσει τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, για να περάσει στην κοινωνία τη χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! Διαπαιδαγωγηθήκαμε να παλεύουμε για τον λαό και μέσα από αυτή τη διαδικασία γίναμε κομμουνιστές! Δεν ήμασταν άβουλοι που δεν ξέραμε που πατούσαμε και που βρισκόμασταν και γίναμε πρώτα κομμουνιστές και μετά αγαπήσαμε τον άνθρωπο! Γι’ αυτό τον ανθρωπισμό δεν τον εκχωρούμε σε κανέναν!
Έχουμε διαφορά και από τους αγίους και από τους οσίους, γιατί εκείνοι έκαναν αλισβερίσι με τον Θεό! Θυσιάζονταν, κάποιοι από αυτούς, για να κερδίσουν την παράδεισο, για να κερδίσουν την αιώνια ζωή! Εμείς δεν κάνουμε τέτοιο αλισβερίσια, δεν κάνουμε αντιπαροχές! Εμείς δίνουμε την ζωή μας μην ελπίζοντας σε τίποτα παρά μόνο στο καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα, που εμείς μπορεί να μην ζήσουμε!
Έχουμε μεγάλη διαφορά από τον Χριστό, γιατί εμείς ούτε λογιζόμαστε, ούτε είμαστε Θεοί! Δεν κατεβήκαμε από τους ουρανούς για να βασανιστούμε προκειμένου να σώσουμε τον άνθρωπο, αναμένοντας να περάσει κι αυτό και να ξανανέβουμε στον ουράνιο θρόνο μας! Ήρθαμε να βασανιστούμε αν χρειαστεί, να σκοτωθούμε αν χρειαστεί για ν’ ανοίξουμε τον δρόμο, ώστε οι μελλοντικές γενιές να ζήσουν με ψηλά το κεφάλι κι όχι σαν σύγχρονοι σκλάβοι, ενώ εμείς θα έχουμε περάσει στην ιστορία, αφού δεν πιστεύουμε στην αθανασία!
Όσοι έδωσαν μέχρι τώρα τη ζωή τους την έδωσαν για μια άλλη κοινωνία! Την έδωσαν απλόχερα, για να ζήσουν καλύτερα όχι μόνο όσοι είναι κομμουνιστές, όχι μόνο όσοι αγωνίζονται, αλλά και οι άλλοι που δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι τους σε όλο το πέρασμά τους από τη γη για ν’ αλλάξει η κοινωνία! Εκεί βρίσκεται το μεγαλείο των κομμουνιστών! Μάχονται για όλον τον λαό και όχι μόνο γι’ αυτούς που θα πιστέψουν στον κομμουνισμό! Γι’ αυτό η κοινωνία η χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η οποία θα έρθει με τον αγώνα και την θυσία, θα αφορά όλον τον λαό κι όχι μόνο τους κομμουνιστές! Γι’ αυτό δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι ανθρωπιστές από τους κομμουνιστές και γι’ αυτό τον ανθρωπισμό δεν τον χαρίζουμε!
Το παραπάνω είναι απόσπασμα από την απολογία του Μπελογιάννη.
Το θυμηθήκαμε γιατί είμαστε κομμουνιστές επειδή αγαπάμε τον άνθρωπο κι όχι από κάποια τυφλή προσήλωση σε κάποιον κανόνα! Γίναμε κομμουνιστές γιατί έτσι μας έμαθαν! Να αγαπάμε τον διπλανό μας, να νοιαζόμαστε για τον πλησίον μας, να ενδιαφερόμαστε για τα παιδάκια που πεθαίνουν πεινασμένα στην άκρη της γης!
Να νοιαζόμαστε, να αγαπάμε να ενδιαφερόμαστε έγραψα, όχι να λυπόμαστε! Το δικό μας το ενδιαφέρον ήταν συνυφασμένο με την πάλη για ν’ αλλάξει η ζωή των φτωχών, των κατατρεγμένων, των πεινασμένων, δεν ήταν μία απλή λύπη για να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας, δεν ήταν μία τάση για φιλανθρωπία που θα μας ξέπλενε από τις τύψεις για τον θάνατο του διπλανού! Ήταν ένας αγώνας! Ένας αγώνας μέχρι θανάτου αν χρειαστεί, για να μπορέσει αυτός ο κόσμος να τσακίσει τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, για να περάσει στην κοινωνία τη χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! Διαπαιδαγωγηθήκαμε να παλεύουμε για τον λαό και μέσα από αυτή τη διαδικασία γίναμε κομμουνιστές! Δεν ήμασταν άβουλοι που δεν ξέραμε που πατούσαμε και που βρισκόμασταν και γίναμε πρώτα κομμουνιστές και μετά αγαπήσαμε τον άνθρωπο! Γι’ αυτό τον ανθρωπισμό δεν τον εκχωρούμε σε κανέναν!
Έχουμε διαφορά και από τους αγίους και από τους οσίους, γιατί εκείνοι έκαναν αλισβερίσι με τον Θεό! Θυσιάζονταν, κάποιοι από αυτούς, για να κερδίσουν την παράδεισο, για να κερδίσουν την αιώνια ζωή! Εμείς δεν κάνουμε τέτοιο αλισβερίσια, δεν κάνουμε αντιπαροχές! Εμείς δίνουμε την ζωή μας μην ελπίζοντας σε τίποτα παρά μόνο στο καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα, που εμείς μπορεί να μην ζήσουμε!
Έχουμε μεγάλη διαφορά από τον Χριστό, γιατί εμείς ούτε λογιζόμαστε, ούτε είμαστε Θεοί! Δεν κατεβήκαμε από τους ουρανούς για να βασανιστούμε προκειμένου να σώσουμε τον άνθρωπο, αναμένοντας να περάσει κι αυτό και να ξανανέβουμε στον ουράνιο θρόνο μας! Ήρθαμε να βασανιστούμε αν χρειαστεί, να σκοτωθούμε αν χρειαστεί για ν’ ανοίξουμε τον δρόμο, ώστε οι μελλοντικές γενιές να ζήσουν με ψηλά το κεφάλι κι όχι σαν σύγχρονοι σκλάβοι, ενώ εμείς θα έχουμε περάσει στην ιστορία, αφού δεν πιστεύουμε στην αθανασία!
Όσοι έδωσαν μέχρι τώρα τη ζωή τους την έδωσαν για μια άλλη κοινωνία! Την έδωσαν απλόχερα, για να ζήσουν καλύτερα όχι μόνο όσοι είναι κομμουνιστές, όχι μόνο όσοι αγωνίζονται, αλλά και οι άλλοι που δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι τους σε όλο το πέρασμά τους από τη γη για ν’ αλλάξει η κοινωνία! Εκεί βρίσκεται το μεγαλείο των κομμουνιστών! Μάχονται για όλον τον λαό και όχι μόνο γι’ αυτούς που θα πιστέψουν στον κομμουνισμό! Γι’ αυτό η κοινωνία η χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η οποία θα έρθει με τον αγώνα και την θυσία, θα αφορά όλον τον λαό κι όχι μόνο τους κομμουνιστές! Γι’ αυτό δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι ανθρωπιστές από τους κομμουνιστές και γι’ αυτό τον ανθρωπισμό δεν τον χαρίζουμε!
Γιατί διαβάσαμε κάπου ότι «τα περί ανθρωπισμού των κομμουνιστών είναι άρες μάρες κουκουκουνάρες»! Ότι οι κομμουνιστές απλά και μόνο εφαρμόζουν την ταξική τους πολιτική λες και είναι μηχανές, ούτε καν άλογα με παρωπίδες! Οι κομμουνιστές είναι αγωνιστές και συνάμα ποιητές! Οι κομμουνιστές συγκινούνται και τρέφουν αμέτρητα αισθήματα αγάπης, φιλίας, αλληλεγγύης για τον συνάνθρωπό τους! Οι κομμουνιστές δεν αγωνίζονται, ούτε θυσιάζονται μηχανικά, αλλά με αισθήματα που ξεχειλίζουν αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπό τους! Γι’ αυτό αν δεν είναι ανθρωπιστές οι κομμουνιστές, τότε ποιοι είναι;!
Μενέλαος Καζαντζής
agkidapress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το STILIDA NEWS δεν υιοθετεί καθ' οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Δεν πρόκειται να λογοκρίνεται κανένα σχόλιο που θα περιλαμβάνει καλοπροαίρετη κριτική ή θα διορθώνει κάποιο δικό μας σφάλμα.Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.