Κυκλοφορεί στα μέσα Απριλίου από τις εκδόσεις Λίγγα Γαία το νέο βιβλίο του Θάνου Μπλούνα

---

Το εξώφυλλο του νέου μου βιβλίου (κυκλοφορεί μέσα Απριλίου από τις εκδόσεις Λίγγα Γαία) κι ένα απόσπασμα για εξάσκηση στην ελληνοκυπριακή διάλεκτο από τις σελ. 71-74.
Μετά από μια ακόμα μαρτυρική νύχτα κι ένα αεροπορικό ταξίδι επιστροφής, που της φάνηκε ατελείωτο, αργά το απόγευμα της Τρίτης βρισκόταν στη Λευκωσία.
Πρώτη της δουλειά ήταν να βρει από τη μνήμη του σταθερού τηλεφώνου της το νούμερο του κινητού του Άντρου και να του τηλεφωνήσει. Καμιά απόκριση! Επαφές με τους γνωστούς και τους φίλους του, για να ρωτήσει τι συμβαίνει και δεν απαντά, δυστυχώς δεν διέθετε. Έτσι, στην απελπισία της, πήγε στο ξενοδοχείο και ζήτησε τη μητέρα του.
-Καλησπέρα! της είπε, μπαίνοντας στο γραφειάκι της.
Βλέποντάς την εκείνη πετάχτηκε όρθια, σαν να την είχε τσιμπήσει φίδι, και της φώναξε:
-Τολμάς τζιαι έρκεσαι δαμέσα;

Τόσον καιρό, μητέρα και η κόρη δεν έχαναν ευκαιρία να της δείξουν πόσο την αντιπαθούσαν. Της το έδειχναν, αλλά με τρόπο, κρατώντας τα προσχήματα. Αυτήν τη φορά όμως η μητέρα του Άντρου, είχε ξεχάσει τελείως τα προσχήματα. Ανεξήγητα για τη Μάρθα, είχε ξεπεράσει κάθε όριο… Η ερώτησή της, ο τόνος της φωνής της και το απροκάλυπτα εχθρικό ύφος της την ξάφνιασαν τόσο, που το μόνο που μπόρεσε ν’ αρθρώσει ήταν ένα ξεψυχισμένο ερωτηματικό «γιατί». 

-Γιατί τον έφαες, κακούργα! άκουσε σαν σε όνειρο να της λέει.
-Εγώ; Ποιον;
-Τον γιον μου! Το σπλάχνον μου…
-Τον Άντρο;
-Ποιον άλλον;
-Εγώ…Τον Άντρο;
-Εσύ, ποιος άλλος; Εσύ, που τον έστειλες να σκοτωθεί στην Τουρτζίαν!
-Να σκοτωθεί; ρώτησε νιώθοντας το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια της.
-Ναι! Να σκοτωθεί ψάχνοντας να έβρει κάποιον συγγενή σου. Εσύ τον εσκότωσες κακούργα! Τζιαι έσιεις τζιαι το θράσος να έρκεσαι δα μέσα να με συλλυπηθείς!

Είχε πάρει φόρα και θα της έλεγε κι άλλα, όμως η Μάρθα είχε σωριαστεί λιπόθυμη στο πάτωμα.
Συνήλθε στο λόμπι του ξενοδοχείου, πιστεύοντας πως ό,τι είχε ακούσει ήταν απλά ένας εφιάλτης. Όμως ένας από τους -κατ’ εντολήν της «μέγαιρας»- αγέλαστους κι ελάχιστα ευγενικούς μαζί της υπαλλήλους της επιχείρησης, φρόντισε να την επαναφέρει στη σκληρή πραγματικότητα:
-Η κυρία Γεωργίου είπεν μου να σας συνοδέψω ως την έξοδον, που περιμένει ταξί, για να σας πάει στο σπίτι σας. Η εντολή της είναιν να φύετε αμέσως ’που το ξενοδοχείο τζιαι να μεν επιχειρήσετε να ξανάρτετε ή να επικοινωνήσετε με οποιονδήποτε τρόπον μαζί της ή με την κόρη της. Το καλύτερο που έσιετε να κάμετε είναι να επιστρέψετε στην Αθήνα.

Με το τσιγκέλι μπόρεσε, πριν εγκαταλείψει υποβασταζόμενη το ξενοδοχείο, να αποσπάσει από τον αγέλαστο υπάλληλο κάποιες πληροφορίες για τον σύντροφό της.
Ο Άντρος της βρισκόταν από το βράδυ του Σαββάτου στην εντατική ενός τουρκικού νοσοκομείου, την πληροφόρησε. Εκεί τον μετέφεραν σε άθλια κατάσταση, όταν οι πυροσβέστες τον απεγκλώβισαν από το ενοικιασμένο αυτοκίνητό του που είχε συγκρουστεί μ’ ένα ταξί σε μια διασταύρωση έξω από την Κωνσταντινούπολη. Και η Βάσω, που έσπευσε στην Τουρκία, όταν έμαθε για το τροχαίο, πληροφορήθηκε στο νοσοκομείο ότι ο αδελφός της δεν είχε καμιά ελπίδα να ζήσει.
-Οι γιατροί θεωρούν ότι το μοιραίον είναιν θέμα ωρών ή το πολύν θκυο τριών ημερών, κατέληξε ο υπάλληλος.
Βλέποντας τη Μάρθα κατάχλομη κι έτοιμη να λιποθυμήσει πάλι, σαν να τη λυπήθηκε κι έσπευσε να προσθέσει:
-Είμαστεν ούλοι συγκλονισμένοι με τούτον που εσυνέβηκε. Τζιαι πολλά παραπάνω η μάνα του, που θεωρεί ότι το ταξίδι στην Τουρτζίαν έγινε προς χάριν σας. Γι’ αυτό σας παρακαλώ να φύετε τζιαι να την αφήκετε στον πόνον της.

Τρεις μέρες έμεινε κλεισμένη στο διαμέρισμά της θρηνώντας βουβά την απώλεια του συντρόφου της. Τρεις ολόκληρες μέρες ολομόναχη, με την εικόνα του κλινικά νεκρού Άντρου να εναλλάσσεται στη σκέψη της με την εικόνα της μητέρας της.
Κάθε φορά που υπέφερε από την καταραμένη ημικρανία ή από κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα και δεν είχε κοντά της τον Χατζίρη ή τη Δήμητρα να την παρηγορήσουν, είχε την αίσθηση πως αναπλήρωνε την απουσία τους ο ερχομός της μητέρας της. Αυτό έγινε και στη διάρκεια εκείνου του βασανιστικού τριήμερου της απόγνωσης. Κάποια στιγμή που έφτασε στο σημείο να σκεφτεί τη λύτρωση της αυτοκτονίας, την ένιωσε να πλησιάζει. Προπομπός το γαλλικό άρωμά της -Σανέλ No 5, το κλασικό, που προτιμούσε και η Μέριλιν Μονρόε. Αμέσως μετά «ένιωθε» τα μακριά ντελικάτα δάχτυλά της να της χαϊδεύουν τα μαλλιά κι ύστερα την «άκουγε» να της μιλά! Της μιλούσε Γαλλικά, όπως έκανε συχνά, όταν ήταν δυο τους. Της μιλούσε τρυφερά, ήρεμα, σχεδόν ψιθυριστά. Κι έχοντας μαντέψει τη σκέψη της, προσπαθούσε να την αποτρέψει από τη «λύση» ενός απονενοημένου διαβήματος.

Θάνος Μπλούνας