Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΔΗΜΟΓΙΑΝΝΗΔΕΣ" Γράφει ο Παπα Χρήστος Ζαρκαδούλας

---

Ως επικεφαλής στο μπλόκο της Ανθήλης παρουσιάστηκε από τα Μ.Μ.Ε. ο Δημήτρης Δημογιάννης που επισκέφθηκε σήμερα 15/02/2016 το Μαξίμου και κατέθεσε αιτήματα τα οποία συνυπογράφουν καμιά τριανταριά μπλόκα.

 Η αλήθεια είναι ότι στην Ανθήλη δεν υπάρχει ένα, αλλά δύο μπλόκα. Το ένα έχει πάρει μέρος στις συναντήσεις των μπλόκων στη Νίκαια και στηρίζει τα αιτήματα όπως διαμορφώθηκαν εκεί και είναι υπέρ της μικρομεσαίας αγροτιάς και το δεύτερο είναι αυτό του οποίου προσπαθεί να ηγηθεί ο Δημογιάννης και στηρίζει αιτήματα που είναι προς το συμφέρον των μεγαλοαγροτών.
Γράφω προσπαθεί να ηγηθεί, γιατί, σύμφωνα με πληροφορίες μου, αμφισβητείται έντονα από μικρομεσαίους αγρότες που μετέχουν στο μπλόκο του, αλλά διαισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά. Χαρακτηριστικό είναι ότι το παράπηγμα-παράγκα του μπλόκου του Δημογιάννη κατασκεύασε ο περιφερειάρχης Κώστας Μπακογιάννης εγγονός του Κώστα Μητσοτάκη. Φυσικά τέτοια μέριμνα δεν υπήρχε για το άλλο μπλόκο και όλα τα έξοδα τα επιφορτίζονται οι μετέχοντες. Τώρα ο Δημογιάννης λέει ότι οι ρόδες είναι στραμμένες προς την Αθήνα, όμως μόλις την Παρασκευή 12/02/2016 είχε κλειστό τον δρόμο στα τρακτέρ που κατέβαιναν στην Αθήνα. Ναι σωστά διαβάσατε. Είχε κάνει μπλόκο στα τρακτέρ που κατέβαιναν για να διαδηλώσουν στην Αθήνα και τα εξανάγκασε να βγουν από τον δρόμο.

 Από το άλλο μπλόκο της Ανθήλης μετείχε στη διαδήλωση στην Αθήνα ένα τρακτέρ μαζί με αυτά της Νίκαιας. Αυτόπτες μάρτυρες είδαν μετέχοντες στο μπλόκο του Δημογιάννη να δακρύζουν στο πέρασμα των τρακτέρ. Ήταν ίσως αυτοί που τον πίεσαν και άνοιξε τον δρόμο για να περάσουν στη συνέχεια τα λεωφορεία των αγροτών. Κάποιοι χαρακτηρίζουν τον Δημογιάννη και όσους εναρμονίζονται με τα αιτήματά του προδότες και βλέπουν διαίρεση και ρήγμα στο αγροτικό κίνημα. Δεν ισχύει ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

 Ξεκινώντας από το δεύτερο πρέπει να επισημάνουμε ότι το αγροτικό κίνημα δεν θα μπορούσε να έχει κοινά αιτήματα γιατί οι αγρότες δεν είναι κοινωνική τάξη, αλλά στρώμα εντός του οποίου υπάρχουν μεγαλοαγρότες και μικρομεσαίοι αγρότες, οπότε έχουν και διαφορετικά αιτήματα. Ως εκ τούτου αγροτοσυνδικαλιστές σαν τον Δημογιάννη δεν μπορούν να χαρακτηριστούν προδότες, αλλά ακριβώς το αντίθετο, απολύτως δηλαδή πιστοί και συνεπείς στη στήριξη των συμφερόντων των μεγαλοαγροτών.

Κάποιοι απ' αυτούς τους αγροτοσυνδικαλιστές δεν είναι μεγαλοαγρότες, αλλά ανήκουν στην μεσαία αγροτιά, έχουν όμως την αυταπάτη ότι στηρίζοντας τα αιτήματα των μεγαλοαγροτών που ξεκληρίζουν τους πιο αδύναμους οικονομικά θα αρπάξουν κι αυτοί κάποιες από τις περιουσίες μικροκαλλιεργητών και θα περάσουν στην τάξη των μεγαλοαγροτών.

Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πολλοί και για διαφόρους λόγους εγκλωβισμένοι φτωχοί αγρότες, που τους ακολουθούν. Κάποιοι σαν αυτούς που δάκρυσαν όταν περνούσαν τα τρακτέρ για την διαδήλωση. Αυτοί πρέπει να απεγκλωβιστούν και να αγωνιστούν για τα δικά τους συμφέροντα και όχι γι' αυτά αυτών που θέλουν να τους ξεκληρίσουν.