ΕΝΑΡΞΗ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ - Μεγάλες ελλείψεις που δεν μπορούν να κρυφτούν...

---

Το πρώτο κουδούνι που χτυπά σήμερα το πρωί στα σχολεία, για μια ακόμα σχολική χρονιά, αποκαλύπτει τα «επιτεύγματα» της αντιλαϊκής πολιτικής που τσακίζει και το μορφωτικό δικαίωμα.

Φέτος, ξεχωρίζει το πρόβλημα της έλλειψης εκπαιδευτικών. Μετά από μία μακροχρόνια πολιτική διορισμών με το σταγονόμετρο, επέκτασης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση, τα σχολεία θα ανοίξουν με χιλιάδες κενά να περιμένουν τους αναπληρωτές, όσους τελικά προσληφθούν.
Οι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών βρίσκονται στη σφαίρα της εξαγγελίας και μάλιστα μόνο από τον υπουργό Παιδείας, χωρίς τίποτα να μαρτυρά ότι η κυβέρνηση η οποία έχει πολιτικές αποφάσεις και θεσμικό πλαίσιο που προβλέπει και απολύσεις στο Δημόσιο, προτίθεται να διορίσει αριθμό εκπαιδευτικών ικανό να καλύψει τις ανάγκες.
Από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, αντί να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες, διαμορφώνεται μία νέα πραγματικότητα με σοβαρές εκπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αξιοποιώντας το θεσμικό πλαίσιο που υπαγορεύει τμήματα 25 - 27 μαθητών, παιδιά από την πρώτη δημοτικού μέχρι την Γ' Λυκείου στοιβάζονται σε πληθωρικά τμήματα.

Καθηγητές θα κληθούν να διδάξουν μαθήματα διαφορετικά από αυτά της ειδικότητάς τους. Παιδιά δημοτικού θα περιφέρονται και φέτος από τάξη σε τάξη, μόνο και μόνο για να κρατιούνται μέσα στο σχολείο. Τα ολοήμερα ΕΑΕΠ θα αποτελέσουν πηγή από την οποία θα αντληθούν οι εκπαιδευτικοί που λείπουν στο πρωινό πρόγραμμα. Αυτά και άλλα παρόμοια προβλέπει η διαχείριση της μεγάλης υποβάθμισης της εκπαίδευσης, στην οποία έχουν καταδικάσει το δημόσιο σχολείο οι πολιτικές κυβέρνησης - ΕΕ - μεγάλου κεφαλαίου. Με το μορφωτικό δικαίωμα των παιδιών να δέχεται ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα.

Την ίδια στιγμή, σε εξέλιξη είναι η εφαρμογή των σχεδιασμών για διεύρυνση των ταξικών ανισοτήτων στη μόρφωση, αυτό κάνει το νέο σχολείο, το «νέο» λύκειο που είναι προσανατολισμένο όσο ποτέ, όχι στην παροχή μόρφωσης αλλά αποκλειστικά στην εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, που απαιτεί ταυτόχρονα να βάζει η λαϊκή οικογένεια βαθιά «το χέρι στην τσέπη» για τη συμμετοχή των παιδιών της σ' αυτό το σχολείο, αλλά και στο «καλούπι» της τράπεζας θεμάτων, στοχεύοντας στο διώξιμο παιδιών των λαϊκών οικογενειών από το Λύκειο και στο σπρώξιμό τους από νωρίς σε υποβαθμισμένες καταρτίσεις.
Η έναρξη της σχολικής χρονιάς βρίσκει τα σχολεία λιγότερα.

Νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις ήρθαν το καλοκαίρι να προστεθούν στο σαρωτικό κύμα συγχωνεύσεων που έγινε πριν από τρία χρόνια.
Επαναλαμβάνεται το σκηνικό με την αβεβαιότητα στη μεταφορά των μαθητών από και προς το σχολείο τους, αφού οι κυβερνήσεις επιλέγουν να αποτελεί και αυτό αντικείμενο επιχειρηματικής δραστηριότητας, αντί για τη δημιουργία κρατικού φορέα που θα αναλαμβάνει σε μόνιμη βάση με ασφάλεια τις μετακινήσεις όσων παιδιών χρειάζονται για τα σχολεία.

Τα σχολεία, χτυπημένα από την υποχρηματοδότηση, βρίσκονται μπροστά σε μία ακόμα χρονιά αναζήτησης πόρων για να πληρώσουν λογαριασμούς, για πετρέλαιο, για συντήρηση, ενώ εντείνονται οι λογικές για αναζήτηση χορηγών, για εμπορική εκμετάλλευση, για περισσότερα βάρη στους γονείς μέσω αυξημένων τελών.
Σαν πρόκληση φαντάζει να μιλά σήμερα η κυβέρνηση για «αξιολόγηση» στο όνομα της «αναβάθμισης», όταν τα προβλήματα «βγάζουν μάτι», ενώ παράλληλα αποκαλύπτεται ότι στόχος της είναι η εντονότερη προσαρμογή του σχολείου στην κυρίαρχη πολιτική.

Τα προβλήματα πια δεν μπορούν να κρυφτούν, όσα επικοινωνιακά μέσα κι αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση. Η καταγραφή τους όμως δεν αρκεί. Υπάρχει ένοχος για αυτά: Η πολιτική τής ολοένα και πιο σφιχτής ένταξης της εκπαίδευσης στην υπηρεσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος των πραγματικών λαϊκών αναγκών και τεράστιων δυνατοτήτων που δίνει η ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνικής, των συσσωρευμένων γνώσεων της ανθρωπότητας. Υπάρχει ταξικό πρόσημο σε αυτήν την πολιτική, με τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να είναι αυτά που θα κάνουν μάθημα στερούμενα τα αυτονόητα, που προορίζονται να μορφώνονται μέχρι ενός σημείου.
Οι αγωνιστικές παρεμβάσεις από γονείς, εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους, μαθητές που δε συμβιβάζονται μ' αυτήν την κατάσταση, πρώτ' απ' όλα από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, δείχνουν το δρόμο. Σε ρότα που θα ανοίγει το δρόμο για να κατακτηθεί η Παιδεία που αξίζει στα παιδιά.

ΟΛΜΕ - ΔΟΕ

Σε 10.000 υπολογίζονται τα κενά στα σχολεία

Ελλείψεις εκπαιδευτικών με την έναρξη της σχολικής χρονιάς καταγράφουν οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες. Χτες, τα προεδρεία των ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, σε συνέντευξη Τύπου αναφέρθηκαν στη σωρεία προβλημάτων που θα αντιμετωπίσουν οι μαθητές με το άνοιγμα των σχολείων και ειδικότερα στο ζήτημα των ελλείψεων εκπαιδευτικών.

Την εκτίμηση ότι τα κενά «δε θα υπερβούν τελικά το 1% του συνόλου του εκπαιδευτικού προσωπικού», έκανε χτες το υπουργείο Παιδείας, σα να πρόκειται για μικρό αριθμό! Δήλωνε ότι μέχρι χτες είχαν τοποθετηθεί 4.900 αναπληρωτές και έως το τέλος Σεπτέμβρη θα τοποθετηθούν ακόμη 10.000 και κάνει λόγο και για 1.100 αναπληρωτές που είναι έτοιμοι να καλύψουν κενά που θα δημιουργηθούν λόγω εκτάκτων περιστάσεων. Πάντως και από τη νέα ανακοίνωση του υπουργείου το βέβαιο είναι ότι θα υπάρχουν κενά, τα οποία μάλιστα δεν πρόκειται να καλυφθούν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει μέχρι χτες η ΔΟΕ από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας, τα κενά ανέρχονταν σε 5.681 και αναλυτικά: 1.725 δασκάλων, 906 νηπιαγωγών, 734 καθηγητών Αγγλικής, 493 Φυσικής Αγωγής, 497 Μουσικής και 1.326 Ειδικής Σγωγής. Ειδικά στην Περιφέρεια Αττικής, εμφανίζονται 146 κενά στην Α' Αθήνας, 145 στη Β' Αθήνας, 100 στη Γ' Αθήνας, 212 στην Ανατολική Αττική, 331 στη Δυτική και 349 στον Πειραιά.

Η ΟΛΜΕ εκτιμά ότι τα κενά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι περίπου 3.000, καθώς, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε, σε μόνο 33 περιφέρειες από τις 59 συνολικά, τα κενά είναι 1.561. Ενδεικτικά αναφέρονται οι περιοχές της Δυτικής Θεσσαλονίκης (που φτάνουν τα 100), Ηρακλείου (189), Κυκλάδων (200), Ανατολικής Αττικής (87). Η ΟΛΜΕ καταγράφει και την πορεία μείωσης των μόνιμων εκπαιδευτικών σε Γυμνάσια και Λύκεια, που από 94.264 το 2010 φτάνουν σήμερα τους 71.346, αριθμός μειωμένος κατά 24,3%. Το ίδιο διάστημα, οι αναπληρωτές από 3.829 μειώθηκαν σε 2.091. Για το 2014, οι εκπαιδευτικοί που εργάστηκαν με το ακόμα χειρότερο καθεστώς της ωρομισθίας ήταν 718 στο κανονικό πρόγραμμα των σχολείων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, 442 στην ενισχυτική διδασκαλία, 236 στα Μουσικά Σχολεία, 760 σε ΕΠΑΛ με απόσπαση από ΙΕΚ.

Σε ό,τι αφορά τους νέους διορισμούς, για τους οποίους το υπουργείο Παιδείας διακηρύσσει ότι εμπόδιο είναι η μνημονιακή αναλογία του ενός μόλις διορισμού για κάθε δέκα αποχωρήσεις, σύμφωνα με την ΟΛΜΕ, ούτε καν αυτή η αναλογία δεν τηρείται σήμερα, αφού έγιναν μόλις 278 διορισμοί για 9.000 συνταξιοδοτήσεις της τελευταίας τετραετίας και κανένας για το 2014...

Οι εκπρόσωποι των Ομοσπονδιών κατήγγειλαν τη στάση του υπουργείου που καλεί σε συμβιβασμό με την ιδέα ότι τουλάχιστον 500 κενά θα μείνουν ακάλυπτα, ενώ εξέφραζαν επιφυλάξεις για το αν τελικά και πότε θα γίνουν και οι 16.000 προσλήψεις που έχει εξαγγείλει το υπουργείο, με δεδομένο ότι το ίδιο κάνει διαρκώς... εκπτώσεις στις εκτιμήσεις του για τα κενά.