Για την «αξιολόγηση» στο Δημόσιο

---

Χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα το «καρότο» και το «μαστίγιο», η κυβέρνηση επιχειρεί να ξεμπλοκάρει τη διαδικασία της «αξιολόγησης» στο Δημόσιο. Από τη μια, προσπαθεί να παρέμβει στους «κρίκους» της κρατικής διοίκησης που παίζουν ρόλο στην ολοκλήρωση της «αξιολόγησης».
Από την άλλη, προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στην «αυτοαξιολόγηση», με το επιχείρημα ότι η κατάταξη στη χαμηλή κλίμακα της βαθμολογίας (από 1 έως 6) δε συνιστά λόγο απόλυσης, αλλά ...κίνητρο για βελτίωση της απόδοσης στην εργασία!..
Σκόπιμα η κυβέρνηση συντηρεί την αντιπαράθεση με τους εργαζόμενους για τους όρους της «αξιολόγησης» και για το αν αυτή οδηγεί έμμεσα ή άμεσα σε απολύσεις. Οπως, επίσης, η αντιπαράθεση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ για την «αξιολόγηση» σκόπιμα εστιάζει στην απαλοιφή της πρόβλεψης ότι το 15% των εργαζομένων θα πρέπει υποχρεωτικά να βαθμολογηθούν από 1 έως 6.
Με τον τρόπο αυτό, συγκαλύπτεται η ουσία του μέτρου, που συνδέεται άμεσα με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο, προκειμένου αυτό να γίνει πιο μικρό, φτηνό, λειτουργικό και ευέλικτο, στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτός είναι ο βασικός λόγος, για τον οποίο η κυβέρνηση «καίγεται» να προχωρήσει την «αξιολόγηση». Συναντά, όμως, ισχυρές αντιστάσεις από τους εργαζόμενους, αλλά και από διοικητές υπηρεσιών, αιρετούς στους δήμους και προϊσταμένους, οι οποίοι πιέζονται από τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Το 40% των γενικών διευθυντών (υπάρχουν σε υπουργεία, περιφέρειες και σε ορισμένους δήμους) δεν έκαναν επιμερισμό των ποσοστών της «αξιολόγησης», ενώ από τις δημοτικές αρχές, κάτω από την πίεση των εργαζομένων, λιγότερες από δέκα σε όλη τη χώρα έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία της «αξιολόγησης».

Σύμφωνα με στοιχεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, το 80% των εργαζομένων στα νοσοκομεία έχουν αρνηθεί να παραδώσουν τα χαρτιά της «αυτοαξιολόγησης» στις Διοικήσεις των νοσοκομείων και τα έχουν καταθέσει στα σωματεία τους. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στους περισσότερους χώρους του Δημοσίου. Για παράδειγμα, από τους εργαζόμενους στην Περιφέρεια της Αττικής, μόνο το 3% έχει καταθέσει τις «αυτοαξιολογήσεις» του στη Διοίκηση.

Να γιατί, ο υπουργός Υγείας ζητούσε προχτές από τις Διοικήσεις των νοσοκομείων να επιβάλουν με κάθε μέσο την «αξιολόγηση» και, αν δεν μπορούν, να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Να γιατί, πληθαίνουν οι εγκύκλιοι, οι απειλές και τα δημοσιεύματα για εφαρμογή πειθαρχικών διαδικασιών.
Οσο για το επιχείρημα ότι η «αξιολόγηση» δεν οδηγεί σε απολύσεις είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικό. Στο πλαίσιο της γενικότερης αναμόρφωσης του Δημοσίου, με το θεσμό της διαθεσιμότητας - κινητικότητας - απόλυσης να αποκτά μόνιμο χαρακτήρα, η «αξιολόγηση» προσφέρει μελλοντικά μια πρώτης τάξης «δεξαμενή» για κάθε είδους «βλαπτικές μεταβολές» σε βάρος των εργαζομένων, θέλοντας ταυτόχρονα να τους μετατρέψει σε πειθήνια όργανα στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ταυτόχρονα, η «αξιολόγηση» υπηρετεί την παράδοση ολόκληρων τομέων και υπηρεσιών του Δημοσίου στους ιδιώτες. Τα παραδείγματα είναι πολλά: Στην Περιφέρεια της Αττικής, ένας γενικός διευθυντής κατέταξε το 24% των εργαζομένων στη διεύθυνση σηματοδότησης (και όχι το 15% που προβλέπει ο νόμος) στην κατώτερη βαθμίδα της «αξιολόγησης».
Η λεπτομέρεια είναι ότι το συγκεκριμένο έργο, που σχετίζεται με τη συντήρηση των φωτεινών σηματοδοτών, το εποφθαλμιά η «Siemens»! Στο ΤΕΙ Καβάλας, ενέταξαν όλους τους εργαζομένους της καθαριότητας στο 15%.
Ολα αυτά πρέπει να τα πάρουν σοβαρά υπόψη οι εργαζόμενοι, στον αγώνα που δίνουν ενάντια στην «αξιολόγηση». Είναι φανερό ότι, με το συγκεκριμένο μέτρο, «παίζονται» πολύ περισσότερα από αυτά που βγαίνουν στον «αφρό» από την αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ή ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

πηγή