Τους φοβίζουν οι ιδέες του Κουφοντίνα

---

 Του Σπύρου Γκουτζάνη

Μπορώ να καταλάβω τον κ. Κώστα Μπακογιάννη που έχασε τον πατέρα του από εκτέλεση της 17Ν και είναι δικαιολογημένη η όποια αντίδρασή του.
Δεν μπορώ να κατανοήσω όμως συγγραφείς όπως ο Αύγουστος Κορτώ ή ο Πέτρος Τατσόπουλος και άλλοι δήθεν άνθρωποι του πνεύματος που κρατούν μία ερμαφρόδιτη, κουτοπόνηρη θέση: “φυσικά δεν πρέπει να απαγορευθεί η ελευθερία των ιδεών διά νόμου, θα πρέπει όμως να αυτοπεριοριστούν οι εκδοτικοί οίκοι και να μην εκδώσουν το βιβλίο του Κουφοντίνα”...


Δηλαδή προτείνουν κάτι χειρότερο από την απαγόρευση και την λογοκρισία, προτείνουν την αυτολογοκρισία υποκειμένων και φορέων όταν θα υποθέτουν ότι κάποιο θέμα δεν είναι “political corect”.

Ποιος όμως αποφασίζει το τι επιτρέπεται και τι όχι, ποιος καθορίζει κάθε φορά τι είναι ανεκτό και τι υπερβαίνει τα εσκεμμένα; Μα η κρατούσα άποψη, δηλαδή η άποψη εκείνων που έχουν την δύναμη να την επιβάλλουν. Μάχονται για την πιο σκληρή καταστολή: “να βάλλουν τον μπάτσο στο κεφάλι των ανθρώπων”.
Ο Κουφοντίνας διέπραξε πολιτικά εγκλήματα. Ο χαρακτήρας “πολιτικό” δεν αναιρεί το απεχθές της πράξης. Μία έννομη τάξη θα μπορούσε να τιμωρεί πιο αυστηρά εγκλήματα που είναι πολιτικά από ότι τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Έκανε πόλεμο στην έννομη τάξη, έχασε αυτόν τον πόλεμο, συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε με το μέγιστο της ποινής που προβλέπει το νομικό σύστημα, θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του στην φυλακή και μάλιστα με τις τελευταίες εκδικητικές ρυθμίσεις του κ. Αθανασίου χωρίς τις άδειες που παίρνουν άλλοι κρατούμενοι.

Ο Κουφοντίνας αντιμετώπισε την δίκη του σαν την συνέπεια της ήττας του στον πόλεμο που είχε κηρύξει στο σύστημα εξουσίας, δεν ζήτησε την επιείκεια, ούτε προσπάθησε να επωφεληθεί από τις ευεργετικές διατάξεις. Συνηγορεί αυτή η συμπεριφορά στο ότι ο ίδιος έβλεπε τα εγκλήματά του ως πολιτική δράση και έμεινε συνεπής σε αυτό -επαναλαμβάνω χωρίς αυτό να καθιστά τα εγκλήματά του λιγότερο απεχθή.

Αφού ο Κουφοντίνας είναι φυλακή αφού τιμωρήθηκε προς τι το μένος εναντίον του βιβλίου του; Θέλουν να φυλακίσουν την σκέψη του; Τους φοβίζει τόσο πολύ η πολιτική και ιδεολογική άποψη ενός τρομοκράτη; μήπως βρει απήχηση στην κοινωνία; Και αντί να αντιμετωπίσουν τις απόψεις ενός τρομοκράτη αν επιθυμούν με τα δικά τους επιχειρήματα ή να τον αφήσουν να γελοιοποιηθεί, προσπαθούν να τις εξαφανίσουν με κατασταλτικά μέτρα; Αυτό είναι το εύκολο.

Το επιχείρημα ότι το βιβλίο είναι δικαιολόγηση εγκλημάτων είναι αστείο -πολλοί εγκληματίες έχουν δημοσιεύσει βιβλία. Όσον αφορά το πολιτικό έγκλημα η Ευρώπη έχει πολύ μεγάλη παράδοση. Υπήρξε εποχή που οι τρομοκράτες από όλο τον ευρωπαϊκό χώρο έβρισκαν άσυλο στην φιλελεύθερη Βρετανία. Σε χώρες που είχαν πολύ σοβαρότερο πρόβλημα τρομοκρατίας όπως η Ιταλία με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Γερμανία με την Μπάντερ Μάινχοφ δεν διανοήθηκαν να απαγορεύσουν τις απόψεις τους.

Η ελευθερία της διακίνησης των ιδεών η είναι απόλυτη ή δεν υπάρχει. Γιατί αν αρχίσουν οι περιορισμοί -το αν θα είναι κοινωνικός έλεγχος ή υποχρεωτικός αυτοέλεγχος λίγη σημασία έχει- πολύ απλά κανείς δεν ξέρει αν και που θα σταματήσουν. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα σταματήσουν πουθενά, θα επιβάλλονται κάθε φορά κατά το δοκούν από την εκάστοτε εξουσία. Στην ακραία εκδοχή του καλύτερα κατάχρηση παρά κατάργηση.

Ευτυχώς ακόμη υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που αρνούνται τον σκοταδισμό και διανοούμενοι πιστοί στον κοινωνικό τους ρόλο που υπερασπίζονται την ελευθερία της σκέψης και τις διακίνησης των ιδεών. Όλων των ιδεών...

http://www.protothema.gr