Τον «άδειασε» η πραγματικότητα

---

 Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Στην περίπτωση της Κύπρου η διαχειριστική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έσπασε κυριολεκτικά τα μούτρα της και καταρρίφθηκαν όλοι οι μύθοι που σκόπιμα καλλιεργεί στο λαό περί της δυνατότητας διαπραγμάτευσης στη λυκοσυμμαχία απ' τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Η ηγεσία του έσπευσε απ' τους πρώτους να πανηγυρίσει το «όχι» της κυπριακής Βουλής, ταυτίζοντάς το με αυτό του λαού. Κατόπιν των εξελίξεων τα γύρισε, όπως καλά γνωρίζει να πράττει και άρχισε να καταγγέλλει την κυπριακή κυβέρνηση αλλά και την ελληνική. Εφτασαν στελέχη του - όπως ο Δ. Στρατούλης χτες - να δηλώνουν ότι το «όχι» της Βουλής δεν ήταν ίδιο με το «όχι» του λαού της χώρας, τον οποίο όμως καθησύχαζαν την ώρα που η μπόρα ξέσπαγε με ορμή πάνω του.

Απ' τη μια στιγμή στην άλλη έκανε γαργάρα τα περί «ήττας της τρόικας» και «διαπραγματευτικών δυνατοτήτων που ανοίγονται». Όταν φάνηκε ότι στο λάκκο των λεόντων η μόνη διαπραγμάτευση που αφορά τους λαούς είναι ποιος θα τους κατασπαράξει πρώτος, άλλαξε βιολί κι άρχισε να μοιράζει ευθύνες δεξιά κι αριστερά, και πάλι με στόχο να εξωραΐσει τη λυκοσυμμαχία, το ρόλο της και την εξουσία των μονοπωλίων, που έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Κόλαφος, όμως, ήταν οι εξελίξεις και για την περιβόητη «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», στο πλαίσιο της οποίας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «γλυκοκοίταζε» άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, προβάλλοντάς τα σαν δυνάμει συμμάχους. Η κυβέρνηση της Κύπρου στράφηκε προς τη Ρωσία, όμως βρήκε τις πόρτες κλειστές. Για τον απλό λόγο ότι όπως για κάθε καπιταλιστικό κράτος, έτσι και για τη Ρωσία αυτό που προέχει είναι η διασφάλιση των συμφερόντων των δικών της μονοπωλίων. Υπ' αυτό το πρίσμα παίρνει τις όποιες αποφάσεις, στο πλαίσιο και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που αγριεύουν με επίκεντρο τον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στα πολλά που είπε αυτές τις μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρήκε ούτε μισή λέξη να πει για το γεγονός ότι οι όποιες διαχειριστικές μανούβρες έγιναν στο έδαφος των ήδη συμφωνημένων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που προωθούνται σε βάρος του κυπριακού λαού, που θα φέρουν ανατροπές όμοιες με αυτές που βιώνει ο ελληνικός λαός, εξίσου επώδυνες.

Η υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ για διαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης απ' τη δική του, «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση κονιορτοποιείται υπό το βάρος των εξελίξεων. Παρ' όλα αυτά ο ίδιος κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του για να πείσει το λαό, κοροϊδεύοντάς τον, πως «όποιος διαπραγματεύεται μπορεί να πετύχει εναλλακτικές λύσεις». 

Γι' αυτό και μετά τις αποφάσεις οχυρώθηκε πίσω απ' το «επιχείρημα» ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε σθεναρά και η ελληνική δεν τη στήριξε. Πασχίζει να πείσει τους λαούς ότι δε χρειάζεται ρήξη - σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων και θεματοφύλακές της όπως η ΕΕ. Ότι αυτό που έχουν ανάγκη είναι έναν ικανό διαχειριστή. Και επιμένει την ώρα που αποκαλύπτεται πλήρως ότι η όποια διαχειριστική επιλογή στο πλαίσιο αυτού του συστήματος προϋποθέτει την πλήρη χρεοκοπία των λαών.