Ανάκτηση Εμπιστοσύνης Πολιτών

---

Θ. Νταλάκα

Η Ελλάδα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο ίσως σταυροδρόμι της ιστορικής της πορείας. Δέχεται πιέσεις από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης – οικονομία και πολιτική – αλλά και από κοινωνικές δυνάμεις που βρίσκονται στο εσωτερικό της, από τις οποίες αντλεί νομιμοποίηση η πολιτική της εξουσία. Η κατάσταση αυτή έχει ως συνέπεια την εμφανή αμφιταλάντευση και αμφιθυμία των πολιτικών ως προς την άρθρωση της αλήθειας. Η σύγχυση και η αναξιοπιστία που αποκάλυψαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών είναι καρπός της αμφιταλάντευσης αυτής. 

 Είναι συνέπεια της απουσίας μιας πειστικής και υπεύθυνης πολιτικής καθοδήγησης και κατεύθυνσης. Τα φαινόμενα αυτά επηρεάζουν αναμφισβήτητα την αντίληψη που έχουν οι πολίτες για τη χώρα, τη θέση της στον κόσμο και τον ίδιο τους τον εαυτό, την ταυτότητά τους. Και ενώ είναι ευδιάκριτες ορισμένες, έστω και δειλές, ενέργειες της κυβέρνησης συνευθύνης για την ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπιστίας σε υπερεθνικό επίπεδο, σε ενδοεθνικό δεν φαίνονται αντίστοιχες ενέργειες. Ο προσεκτικό παρατηρητής του τρόπου λειτουργίας της δημοκρατίας στην πράξη αποκομίζει την εντύπωση ότι, σε μεγάλο ποσοστό, το πολιτικό προσωπικό αδιαφορεί για το γεγονός της δυσπιστίας και της αναξιοπιστίας που εκφράζουν οι πολίτες. 

Το άρθρο της Τ. Καραϊσκάκη (Καθημερινή 6/7/2012) είναι αποκαλυπτικό. Αποκαλύπτει, με αδιαμφισβήτητα στοιχεία, την αναπαραγωγή κομματικών μεθοδεύσεων και πρακτικών που δυστυχώς συνεχίζονται, ανεξάρτητα από τους ριζικούς μετασχηματισμούς που έχουν διαμορφώσει την κοινωνικοπολιτική μας πραγματικότητα. Πρόκειται για κομματικές πρακτικές στο όνομα «σύμπαντος» του λαού που δεν υποτιμούν μόνο τη νοημοσύνη των πολιτών αλλά και νοθεύουν τη γνησιότητα της δημοκρατίας στην εκδοχή της καθημερινής της λειτουργίας. Πάνω από όλα, έρχονται σε αντίθεση με την απαίτηση για έλεγχο της δημοκρατίας από τους πολιτικοποιημένους πολίτες στην καθημερινή ζωή. Η απαίτηση αυτή αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της υπό παρατήρηση της ελεγχόμενης δημοκρατίας. Η παράθεση αποσπάσματος από ανακοίνωση του πρωθυπουργικού γραφείου σύμφωνα με το οποίο θα καταργηθούν αλλά και θα «ανασυγκροτηθούν» παράλληλα «οι γραμματείες και οι επιτροπές στα υπουργεία από μηδενική βάση», αποτελεί επιβεβαίωση αναπαραγωγής πρακτικών που έχουν ήδη διαβρώσει και υπονομεύσει την ουσία της δημοκρατίας. Η εξαγγελία για ανασυγκρότηση των επιτροπών αυτών υπαγορεύεται από κατηγορίες σκέψης άλλων εποχών και πλήττουν τη λειτουργία της υπό παρατήρηση δημοκρατίας.

Συγκεκριμένα:

α) Η δημοκρατία εκλαμβάνεται ως μέσο για την εξυπηρέτηση εξουσιομανών κομματικών στελεχών και όχι ως μέσο μετασχηματισμού επιθυμητών σκοπών σε πραγματικότητα, ιδιαίτερα σε μια περίοδο εθνικής και κοινωνικοοικονομικής δοκιμασίας. Οι πολίτες αδυνατούν να συμβιβάσουν την επίκληση της νομιμοποίησης της εξουσίας από τον λαό με την αναπαραγωγή πρακτικών για την εξυπηρέτηση κομματικών ελίτ. Γι’ αυτό διαμαρτύρονται για ενέργειες που τους εμποδίζουν να οικοδομήσουν μια αίσθηση ισότητας και δικαιοσύνης, μια αίσθηση λειτουργίας κράτους δικαίου. Αδυνατούν να κατανοήσουν πως είναι δυνατόν να ελέγχονται από το κράτος άνθρωποι για ενδεχόμενες άστοχες ή επιζήμιες αποφάσεις σε βάρος του συνόλου, αφού η θέση τους συνδέεται με την προσφορά κομματικών υπηρεσιών! Είναι προφανές ότι στη συνείδηση των πολιτών παρόμοιες πρακτικές μεταβάλλουν τους πολιτικούς από εντολοδόχους σε ανεξέλεγκτους χειριστές της εξουσίας, πράγμα που υπονομεύει την αυθεντικότητα της δημοκρατίας.

β) Η συνέχιση της στελέχωσης κορυφαίων θέσεων της διοίκησης με κομματικά στελέχη αδρανοποιεί και παραλύει τις δυνατότητες ανάπτυξης των δημιουργικών δυνάμεων και της υπευθυνότητας των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων. Στα συμφραζόμενα αυτά, είναι λογικό να γίνεται λόγος μόνο για αξιολόγηση του βαθμού ευπείθειάς τους μάλλον παρά για ικανότητα ανάληψης δημιουργικών πρωτοβουλιών και λύσης προβλημάτων που προάγουν την ποιότητα των διοικητικών υπηρεσιών. Επειδή η εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς και στους θεσμούς της δημοκρατίας αποτελεί προϋπόθεση για κάθε μορφή προόδου και ανάπτυξης, ο πολιτικοποιημένος πολίτης θα ανέμενε την εγκατάλειψη πεποιθήσεων και πρακτικών που την έχουν ήδη διαβρώσει και, παράλληλα, τη υιοθέτηση άλλων που οδηγούν στην ανάκτησή της. Μου φαίνεται πως εδώ θα ταίριαζε η έκκληση για «μετάνοια» ή ανάνηψη και η ρήξη με το παρελθόν. Μια τέτοια ρήξη θα απελευθέρωνε τις κυβερνήσεις από εφήμερους υπολογισμούς και ιδιοτελείς σκοπιμότητες που επιβάλλουν την υιοθέτηση πρακτικών που δεν θα ήθελαν να επαναλαμβάνονται από άλλες που τις διαδέχονται.

Ιωάννινα 16/7/12.

Θεόδωρος Νταλάκας

Τηλέφωνα :

2651042442

6946486424