Καταγγελία του μνημονίου δε σημαίνει και φιλολαϊκή πολιτική

---

Επαναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση, καταγγελία του μνημονίου. Αυτές οι περίφημες λέξεις που τάχα αναδεικνύουν τις δήθεν βαθιές διαφορές μεταξύ των λεγόμενων αριστερών και δεξιών, μνημονιακών και αντιμνημονιακών. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση, η Δημοκρατική Αριστερά για απαγκίστρωση, ο ΣΥΡΙΖΑ για καταγγελία. Αυτούς τους λεκτικούς ακροβατισμούς τους συνοδεύουν από μια σειρά υποσχέσεις σαν τον πολιτικάντη Μαυρογιαλούρο στη γνωστή ελληνική ταινία.

Όμως οι διαφορές τους δεν είναι τόσο βαθιές, όσο θέλουν να τις εμφανίσουν. Όλοι τους συμφωνούν σε δύο πολύ βασικά ζητήματα. Όποια λύση προτείνουν είναι εντός του καπιταλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα θεωρούν ότι μπορεί να γίνει πράξη μόνο με την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συμφωνώντας σε αυτό οι όποιες διαφορές τους δεν έχουν καμιά αξία για τους εργαζόμενους. Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει ένας διακρατικός οργανισμός που λειτουργεί με αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση των κεφαλαιοκρατών. Στο πλαίσιο αυτού του οργανισμού έχουν εδώ και 20 χρόνια -και με την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ- ληφθεί αποφάσεις οι οποίες σήμερα γίνονται πράξη και μέσα από τα μνημόνια, ή και χωρίς μνημόνια σε άλλες χώρες - μέλη της που στηρίζονται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Γερμανία δεν έχει μνημόνιο, αλλά 7,4 εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν μισθό 400 ευρώ.

Επομένως, η συμφωνία αυτών των κομμάτων για την Ευρωπαϊκή Ένωση αναδεικνύει ότι όσοι καταγγέλλουν το μνημόνιο δεν προβάλλουν φιλολαϊκή πολιτική. Υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατά του μνημονίου είναι σα να λες «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος».

πηγή