ΜΗΠΩΣ ΝΑ «ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΟΥΜΕ» ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ;...

---

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Όποιος ισχυρίζεται ότι θα πάει να «διαπραγματευτεί», να «επαναδιαπραγματευτεί» και να «επανιδρύσει» την ΕΕ, ώστε να «επανασχεδιαστεί» η φιλοσοφία της και συνακόλουθα να «επανατοποθετηθεί» σε φιλολαϊκή - και σε «αριστερή» (!) - βάση η σχέση της Ελλάδας με τις Βρυξέλλες,
είναι σαν να λέει ότι:

1) Θα πάω να «επαναδιαπραγματευτώ» με το ΝΑΤΟ για να το «επανασχεδιάσω» και από δύναμη του ιμπεριαλισμού και του πολέμου να το μετατρέψω σε πρόσκοπο του ουμανισμού και της ειρήνης, όπου - εντός του ΝΑΤΟ - η Ελλάδα θα χαίρει ειρήνης και ασφάλειας.
Είναι σαν να λέει ότι:
2) Θα πάω να «επαναδιαπραγματευτώ» με το ΔΝΤ για να του φτιάξω μια νέα «αρχιτεκτονική», να το μετασχηματίσω από μισητό τοκογλύφο σε καλοκάγαθο φιλόπτωχο ταμείο, και μέσα εκεί - στο ΔΝΤ - η Ελλάδα και ο λαός της θα απολαμβάνουν ευημερία και οικονομική προστασία.

Είναι σαν να λέει ότι:
3) Θα πάω να «επαναδιαπραγματευτώ» με τα μονοπώλια, με τις πολυεθνικές, με τις «οφ σορ», με τους εφοπλιστές - των οποίων «τον πατριωτισμό δεν αμφισβητούμε», όπως έλεγε στο MEGA ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιάννης Μηλιός - και από αρπακτικούς κεφαλαιοκράτες εκμεταλλευτές, από κακάσχημους βατράχους να τους μεταλλάξω σε αστραφτερά πριγκιπόπουλα και σε φιλάνθρωπους Σαμαρείτες, που δε θα έχουν στόχο την επί πτωμάτων απομύζηση κέρδους, αλλά τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων.

Είναι σαν να λέει ότι:
4) Θα πάω να «επαναδιαπραγματευτώ» με το ΠΑΣΟΚ και με τη ΝΔ, και από κόμματα των μνημονίων, των τραπεζιτών, της «Ζήμενς» και του ψεύδους θα τα πείσω να «επανασχεδιαστούν», για να γίνουν κόμματα του εργάτη, του αγρότη και του μικροεπαγγελματία.

Είναι σαν να λέει ότι:
5) Θα πάω να «επαναδιαπραγματευτώ» με την «Ιερά Συμμαχία» των ακροδεξιών και των νεοναζιστών που συμμετέχουν στις κυβερνήσεις των μισών χωρών της ΕΕ, όπως και με τις κυβερνήσεις των άλλων μισών κρατών - μελών που επιβάλλουν απηνή λιτότητα στους δικούς τους λαούς, και που ταυτόχρονα εξολοθρεύουν άλλους λαούς σε Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν, ώστε αυτήν την ίδια συμμαχία των λαοκτόνων να την καταστήσω «φιλική» προς τον ελληνικό λαό.

Τόση είναι η πολιτική αυταπάτη που υπάρχει και ξεχειλίζει από τούτη τη θεωρία περί «θετικής μεταστροφής» της ΕΕ διά της «διαβούλευσης», της «επαναδιαπραγμάτευσης» και του «κοινωνικού διαλόγου» με τους εκπροσώπους του αδυσώπητου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, με τους Μπαρόζο, τις Μέρκελ, τους Ολάντ και τους Ρομπάι.

Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις και σε αυτές τις πρακτικές
- ειδικά όταν εκδηλώνονται στο όνομα της «σωτηρίας» ενός λαού, όπως ο ελληνικός, που εξαθλιώνεται λόγω ακριβώς της σύμπραξης της ελληνικής πλουτοκρατίας με την ευρωενωσιακή πλουτοκρατία -
τα όρια της πολιτικής αυταπάτης, που οδηγούν στον πλήρη αφοπλισμό του λαού, είναι πολύ δυσδιάκριτα σε σχέση με κάποια άλλα όρια. Εκείνα της πολιτικής απάτης.