Ισότητα

Η κατάργηση της αξιολόγησης ίσως το βαθύτερο αίτιο της πτώχευσης. Η αξιολόγηση ως μηχανισμός, μέτρο και θεσμός. Σε σχολεία, πανεπιστήμια, καθηγητές, δασκάλους, αγρότες, παραγωγούς, παντού. Η τάχα μου αριστερή ιδεολογία της εξίσωσης του κατώτερου με τον ανώτερο, η δικτατορία της μετριότητας και της ασημαντότητας.
Το είπαμε ισότητα, το πλασάραμε σαν σοσιαλισμό και σπρώξαμε το μέλλον της χώρας στον βυθό. Ο ανεγκέφαλος ισότιμος με τον ανήσυχο. Ο ταλαντούχος το ίδιο με τον τεμπέλη και τον αραχτό.
Μια φαρσοκωμωδία που κατέληξε σε εθνική τραγωδία. Και ήταν βολικό. Γιατί πώς να το κάνουμε. Σε όλες τις εποχές, σε όλα τα καθεστώτα και σε όλες τις περιοχές η πλειοψηφία πορεύεται με τη συντήρηση και τη συνήθεια. Ο νόμος της αδράνειας παρέσυρε τον Έλληνα σε έναν απροσμέτρητο εφησυχασμό. Έτσι ο τόπος αλληθώριζε προς δύο κατευθύνσεις. Καπιταλισμός για την κατανάλωση και την πολυτέλεια. Σοσιαλισμός για το Δημόσιο, την ασφάλεια και τον σίγουρο μισθό. Ακόμη περισσότερο βολεύτηκε ο δικομματισμός. Όσο μεγαλύτερη η άγνοια τόσο περισσότερα πρόβατα στριμώχτηκαν στη στρούγκα. Όσο λιγότερα γράμματα τόσο περισσότερα τα θύματα της ανθυποκουλτούρας. Οσο περισσότερη ισοπέδωση τόσο περισσότερα ποδοσφαιρικά τόπια στα κεφάλια των πολιτών. Όσο λιγότερες απαιτήσεις τόσο περισσότερες αγκυλώσεις. Όσο λιγότερη αξιολόγηση τόσο περισσότερη εσωστρέφεια. Όσο λιγότερα βιβλία τόσο περισσότερα ριάλιτι. Η φτώχεια άρχισε και συνεχίζεται από εδώ. Έτσι οι μέτριοι και ασήμαντοι η εύκολη λεία. Έτσι ο κρατικός μηχανισμός φλόμωσε από μια τεράστια πελατεία. Έτσι κάθε μικρή και μεγάλη ηγεσία πορεύεται με το ψέμα και την υποκρισία. Έτσι η πραγματική ελίτ όχι μόνο εκμαυλίστηκε αλλά και συρρικνώθηκε. Το αποτέλεσμα; Σχεδόν σε όλους τους δείκτες οι τελευταίοι και οι χειρότεροι στην ποιότητα ανθρώπων, θεσμών, αγαθών και υπηρεσιών. Όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια. Δεν πειράζει. Αρκεί να φοράει Ρrada, να βλέπει «Βig Βrother» και να πανηγυρίζει για τον Παναθηναολυμπιακό!


ddanikas@dolnet.gr