Αργός θάνατος

Η πιο συνηθισµένη ιστορία στην πόλη αυτήν την περίοδο: όποιος έχει λαµβάνειν από το κράτος, χτυπάει το κεφάλι του. Προµηθευτές, εργολάβοι,επιχειρήσεις, ιδιώτες, απλοί φορολογούµενοι, αλλά και εργαζόµενοι στο ∆ηµόσιο ακούγονται πια σαν χορωδία: το κράτος δεν πληρώνει! Είναι αµέτρητοι όσοι προσπαθούν να πάρουν τα χρήµατά τους από µια δηµόσια υπηρεσία, από δήµο ή νοµαρχία και εισπράττουν άρνηση.

Το κράτος αγοράζει αγαθά και υπηρεσίες και δεν τα πληρώνει! Ήδη άρχισαν να δηµιουργούνται ακόµη και αµφιβολίες αν θα εξοφλήσει ποτέ τις υποχρεώσεις του στο σύνολό τους ή τις πάει για «κούρεµα». Παρακρατεί επιστροφές φόρων εισοδήµατος και ΦΠΑ που θα έπρεπε να είχε αποδώσει εδώ και πολύ καιρό. Επιχειρήσεις µε τις οποίες συναλλάσσεται µένουν απλήρωτες παρ’ ότι έκαναν και παρέδωσαν τη δουλειά που ανέλαβαν, πλήρωσαν το προσωπικό που απασχόλησαν, κατέβαλαν τις εισφορές που αναλογούν στα ασφαλιστικά ταµεία, απέδωσαν τους φόρους που αντιστοιχούν στον κύκλο εργασιών και το εισόδηµά τους.

Ενας φορολογούµενος ή ένας επαγγελµατίας µπορεί να βρεθεί τυλιγµένος σε µια κόλλα χαρτί αν δεν καταβάλει τον φόρο του – ακόµη και την έκτακτη εισφορά που του επιβλήθηκε για εισοδήµατα προηγούµενων ετών. Αλλά την ίδια στιγµή αυτός που τον τυλίγει, µπορεί να του οφείλει περισσότερα! Το κράτος αυξάνει διαρκώς τις πάσης φύσεως απαιτήσεις του µέσω της φορολογίας και ταυτόχρονα καθυστερεί τις νόµιµες επιδοτήσεις και λοιπές ενισχύσεις που οφείλει ή παρακρατεί παρανόµως ακόµη και κοινοτικούς πόρους. Πλην των άλλων υπάρχει και µια ηθική πλευρά: η Πολιτεία χρησιµοποιεί καταχρηστικά την υπεροπλία της έναντι των πολιτών και αυτό είναι αθέµιτο. ∆ιδάσκει αφερεγγυότητα σε εκείνους από τους οποίους ζητάει να είναι φερέγγυοι.

Υπάρχει φυσικά µια δικαιολογία – κάπως κουτοπόνηρη – λόγω του Μνηµονίου: η ανάγκη να εµφανιστεί µειούµενο το τρέχον έλλειµµα του προϋπολογισµού. Αλλά όλο και περισσότεροι ειδικοί κρίνουν ότι πρόκειται για εντελώς λανθασµένη πολιτική και η πραγµατικότητα όλο και τους δικαιώνει. Εφόσον το ίδιο το κράτος στερεί από την οικονοµία τη ρευστότητα που θα είχε απόµόνη της, καταδικάζει όσους συναπαρτίζουν αυτήν την οικονοµία σε αργό θάνατο. Το επιχείρηµα ότι για όλα αυτά θα υπάρξει ανταπόδοση µεσοπρόθεσµα έχει ήδη καταρριφθεί από τον θρυλικό Τζον Μέιναρντ Κέινς:

«Αυτό το µακροπρόθεσµα είναι παραπλανητικό για τα σηµερινά δεδομένα, γιατί µακροπρόθεσµα θα είµαστε όλοι νεκροί».

Του Γιώργου Λακόπουλου (ΤΑ ΝΕΑ)