Δεν είναι τρομοκρατική πράξη να κινδυνεύουν πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι να μείνουν πολύ σύντομα στην ανεργία και την ανέχεια;
 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ

Η επιστολή θανάτου που έφθασε έξω από το γραφείο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, πρόταξε για ακόμα μία φορά στο καθημερινό μας λεξιλόγιο τη λέξη τρομοκρατία.
Και μαζί της όλες τις παρεπόμενες κλισέ φράσεις που συνήθως συνοδεύουν κάθε τρομοκρατικό χτύπημα. Σταχυολογούμε μερικές από αυτές όπως καταγράφηκαν στον Τύπο ή περιέχονται σε δηλώσεις πολιτικών: «Πλήγμα στη δημοκρατία», «διεθνής διασυρμός της χώρας», «βυθίστηκε η χώρα στον ζόφο», «ισχυρό πλήγμα για τον τουρισμό» κ.ο.κ. Ποιος αμφιβάλλει -εκτός από τους δράστες- πως η αφαίρεση ακόμα μίας ζωής, οποιαδήποτε ιδιότητα και αν αυτή είχε, ούτε δικαιωματικά ανήκει σε κανένα ούτε προάγει κάποιου είδους κατάκτηση ούτε το αποτέλεσμά της συμβάλλει σε κάτι, εκτός από την αύξηση της κρατικής καταστολής;
Παρομοίως, ποιος αμφιβάλλει πως η αντιμετώπιση του φαινομένου με μεγεθύνσεις, δραματοποιήσεις, αβάσιμα συμπεράσματα και παραλληλισμούς, επίσης δεν πετυχαίνει τίποτα παρά τον ανούσιο εντυπωσιασμό; Ήταν μια τρομοκρατική πράξη αυτή στο κτίριο της Κατεχάκη. Δεν είναι τρομοκρατική πράξη να κινδυνεύουν -όπως επίσημα χείλη εκτιμούν- πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι να μείνουν πολύ σύντομα στην ανεργία και την ανέχεια; Δεν αποτελεί ενός είδους τρομοκρατία ο κοινωνικός αποκλεισμός εκατομμυρίων ανθρώπων που διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας; Αν δεν είναι τρομοκρατία, τι είναι η ραγδαία αύξηση της ανέχειας, των ποσοστών των άστεγων, εκείνων που αναζητούν διατροφή στα σκουπίδια, εκείνων που αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο μιας νέας μετανάστευσης για να βρουν δουλειά;

"Ε"