Η Ε Ε θα μπορούσε να αποφύγει τη συμμετοχή του ΔΝΤ

 Η Ευρώπη θα μπορούσε να αποφύγει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στον μηχανισμό, επισημαίνει ο Κ. Σημίτης, ο οποίος τονίζει ότι «από τη στιγμή που δημιουργήθηκε ένας αξιόπιστος μηχανισμός, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για τη χρησιμότητά του και ορθά η κυβέρνηση προσέφυγε σε αυτόν»
Ο Κώστας Σημίτης θεωρεί ότι «δεν ήταν σωστό να αποφασιστεί η συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στον ευρωπαϊκό μηχανισμό», όπως αναφέρεται σε συνομιλία που είχε με το Βήμα της Κυριακής.
Ωστόσο, επισημαίνει ότι «από τη στιγμή που αυτό αποφασίστηκε και δημιουργήθηκε ένας αξιόπιστος μηχανισμός οικονομικής στήριξης κρατών, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για τη χρησιμότητά του και ορθά η κυβέρνηση, υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων, προσέφυγε σε αυτόν».

Ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει ότι «το ΔΝΤ είναι η αναπόφευκτη κατάληξη της πολιτικής των τελευταίων πέντε ετών, με το τέχνασμα μιας δήθεν απογραφής, τον διεθνή διασυρμό εξαιτίας αυτής της απογραφής και την κατηφόρα που ακολούθησε».
Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο κ. Σημίτης δεν αποδέχεται την άποψη που αρχίζει να διαμορφώνεται ότι η Ελλάδα προχωρούσε εδώ και δεκαετίες αργά και σταθερά προς το Ταμείο.
«Γιατί δεν πήγε το 1949 η Ελλάδα στο ΔΝΤ, αμέσως μετά τον Πόλεμο και τον Εμφύλιο; Γιατί δεν πήγε το 1985; Πήγε τώρα εξαιτίας του κατήφορου που ακολούθησε μετά το 2004 και του εκτροχιασμού μετά το 2007», λέει.
Ο κ. Σημίτης εμφανίζεται αισιόδοξος: «Ο ελληνικός λαός έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει και το έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν, όπως το 1985, όπως το 1996», αναφέρει.

Ο πρώην πρωθυπουργός σημειώνει ότι «η υπέρβαση της κρίσης θα ξεπεράσει τα πέντε χρόνια». Και καταθέτει δύο προτάσεις.
«Η πρώτη πρόταση είναι ότι πρέπει να επιδιωχθεί η αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της Ένωσης». Θεωρεί αναγκαίο τον περιορισμό των εθνικών αυτονομιών στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής και υπογραμμίζει ότι «μόνο με οικονομική διακυβέρνηση είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν οι ανισορροπίες και ιδίως οι διαφορές μεταξύ του Βορρά και του Νότου της Ένωσης».

Η δεύτερη πρότασή του είναι η εκπόνηση και η υλοποίηση ενός γιγαντιαίου επενδυτικού προγράμματος για το σύνολο της Ένωσης: «Η Ένωση πρέπει να εξετάσει τη σκοπιμότητα δανεισμού της με την έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων».