Όλοι στα συλλαλητήρια

Οι εργαζόμενοι στον πόλεμο που έχουν κηρύξει εναντίον τους οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η κυβέρνηση από κοινού με την ΕΕ, με συναίνεση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, έχουν τα δικά τους όπλα. Μπορεί η κυβέρνηση και η εργοδοσία να φαντάζουν ανίκητες στα μάτια των λαϊκών ανθρώπων, μα η δύναμή τους, αν οργανωθούν και παλέψουν ενωμένοι, μπορεί να τρομοκρατήσει, να παρεμποδίσει, να φέρει κατακτήσεις. Τα αυριανά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ που οργανώνονται σε όλη τη χώρα από τις ταξικές δυνάμεις είναι μια άμεση απάντηση στα νέα άγρια μέτρα σφαγιασμού των όποιων ακόμη δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους ανθρώπους του μόχθου. Ολοι οι εργαζόμενοι πρέπει να διαδηλώσουν αύριο. Να τραντάξει όλη η Ελλάδα. Και από μεθαύριο να θέσουν τις βάσεις για μεγαλύτερο ξεσηκωμό γιατί θα έρθουν πιο δύσκολες μέρες για τους εργαζόμενους όλων των κλάδων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα αν δεν περάσουν γοργά στην αντεπίθεση.

Να παραμερίσουν τους όποιους φόβους και δισταγμούς που τους έχουν καλλιεργήσει μα τη μαύρη προπαγάνδα κυβέρνηση, αστικά κόμματα, εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός ότι «κινδυνεύει να βουλιάξει η χώρα». Το κεφάλαιο κινδυνεύει από την κρίση και θέλουν να την πληρώσει ο λαός. Γι' αυτό ούτε βήμα πίσω. Το πιο ισχυρό όπλο των λαϊκών στρωμάτων είναι η ίδια η δύναμη του αγώνα τους. Αυτή μπορεί να βάλει εμπόδια να μην περάσουν τα μέτρα. Τώρα ξεσηκωμός να τα αποσύρει η κυβέρνηση. Πολιτικοποίηση της πάλης ενάντια συνολικά στην πολιτική που τους στερεί τη δουλειά και τη ζωή τους. Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως «λεφτά υπάρχουν» και με το παραπάνω. Τα έχουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι. Οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας δε δανείστηκαν και δε δανείζονται για το λαό, μα για το κεφάλαιο. Τώρα ζητούν από τους ανθρώπους του μόχθου να πληρώσουν, να κάνουν νέες θυσίες.

Η συνειδητοποίηση των παραπάνω - ανάμεσα σε άλλα - είναι που τρέμουν οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες. Είναι ανάγκη από χτες, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, παραμερίζοντας οριστικά τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Να κάνουν κάθε τόπο δουλειάς, κάθε εργατογειτονιά, τα χωριά, τα σχολεία και τις σχολές οι νέοι, κάστρα ανυποχώρητου αγώνα. Η δύναμή τους είναι ανυπολόγιστη αν ενωθούν και δράσουν ενιαία ενάντια στην πλουτοκρατία. Και πρωταρχικά ενωμένη ταξικά η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, σαν τάξη ενάντια σε τάξη. Τα βάρβαρα μέτρα στο δημόσιο είναι προάγγελος και προπομπός για να παρθούν και στον ιδιωτικό τομέα. Η ενιαία αγωνιστική διεκδίκηση πρέπει να μπει στην ημερήσια διάταξη όλων των εργαζομένων, πρέπει να είναι η προτεραιότητά τους.

Οδηγός σε αυτό τον πόλεμο, πρέπει να είναι για τα λαϊκά στρώματα η απόσυρση, εδώ και τώρα, των μέτρων, οι σύγχρονες ανάγκες τους που μπορούν να ικανοποιηθούν ολόπλευρα σήμερα. Επαναλαμβανόμενες ταξικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις λοιπόν. Για τον απλό λόγο ότι όσο το εργατικό κίνημα υποτάσσεται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για κερδοφορία θα κάνει όλο και περισσότερες εκπτώσεις, θα αφοπλίζεται, θα ενσωματώνεται, θα εκφυλίζεται. Οσο ορθώνει το ανάστημά του θα κερδίζει έδαφος για την υπόθεση των εργατών, του λαού.