Γράφει ο
Νίκος ΜότταςΤο «τείχος του αίσχους» έπεσε, ζήτω τα νέα τείχη του αίσχους! Πάνω από τρεις δεκαετίες πέρασαν από την καταστροφή του Τείχους του Βερολίνου και τους έξαλλους πανηγυρισμούς περί «θριάμβου της ελευθερίας» και «νίκη της δημοκρατίας». Επί τριάντα και πλέον χρόνια η ΕΕ, οι αστικές κυβερνήσεις και τα επιτελεία τους στήνουν φιέστες για την πτώση του τείχους και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Τόνοι μελάνης έχουν σπαταληθεί σε αντικομμουνιστικά πονήματα, στον αστικό Τύπο και την ιστοριογραφία, για το περίφημο… «σύμβολο του ολοκληρωτισμού», όπως αποκαλούν το Τείχος του Βερολίνου, αποκρύβοντας βέβαια τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν στην ανέγερσή του.
Η υποκρισία τους απογειώνεται, αν λάβει κανείς υπόψη ότι όλοι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το Τείχος του Βερολίνου, πρωτοστατούν σήμερα στη δημιουργία νέων τειχών ενάντια στα θύματα του ιμπεριαλισμού, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Μόλις χθες, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τ. Θεοδωρικάκος εξέφρασε την απόφαση της κυβέρνησης να κατασκευαστεί φράχτης σε όλο το μήκος του Έβρου. Δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που ελληνική κυβέρνηση εξαγγέλει τη δημιουργία αντιμεταναστατευτικού τείχους στον Έβρο. Το είχε πράξει και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 2011.
Θα λύσει άραγε το ζήτημα της μαζικής εισόδου απελπισμένων μεταναστών και προσφύγων στην χώρα η υλοποίηση αυτού του βάρβαρου σχεδίου; Προφανώς και όχι, μιας και οι αιτίες της προσφυγιάς και της μετανάστευσης δεν είναι άλλες από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, τις εγκληματικές επεμβάσεις ΝΑΤΟ-ΕΕ στη Μέση Ανατολή και αλλού, με την συνδρομή διαχρονικά των ελληνικών κυβερνήσεων.
Κανένας φράχτης, είτε στον Έβρο είτε οπουδήποτε αλλού και κανένας κατασταλτικός μηχανισμός δεν είναι ισχυρότερος από τον αγώνα για επιβίωση των ξεριζωμένων ανθρώπων. Από τα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού και το ισραηλινό τείχος της ντροπής στην Παλαιστίνη, μέχρι τη Μελίγια της Ισπανίας — όπου τον περασμένο Ιούνη δολοφονήθηκαν πάνω από 23 μετανάστες στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα με το Μαρόκο – μέχρι τον Έβρο,
ο καπιταλιστικός κόσμος συνεχίζει να υψώνει τείχη. Τείχη ταξικής εκμετάλλευσης, ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων και βαρβαρότητας.
Αυτά τα τείχη του αίσχους οφείλουν να τα γκρεμίσουν — και θα τα γκρεμίσουν αργά η γρήγορα — με τους αγώνες τους οι λαοί.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
